Ben Peter, Streetworker – und seine Leute

Helmut Hoehn, Ben Peter, Streetworker, Regensburg Streetworker Ben Peter. Foto: Privat

[Helmut Hoehn]

 

 

„Denn die einen sind im Dunkeln, und die andern sind im Licht, und man siehet die im Lichte, die im Dunkeln sieht man nicht.“ So heißt es in der berühmten „Dreigroschenoper“ von Bertolt Brecht, die 1928 in Berlin uraufgeführt wurde. Was damals galt, gilt für alle Zeit davor und wohl auch für alle Zeit danach: Die einen stehen auf der Sonnenseite des Lebens, die anderen scheinen ihr Zuhause auf der Rückseite des Mondes zu haben. Und an denen schauen die vom Sonnenlicht Geblendeten im Allgemeinen vorbei, mit ihnen wollen sie nichts zu tun haben, ihnen wollen sie sich nicht annähern, nicht mal mit einem Blick. Die meisten verhalten sich so. Doch es gibt Menschen, die sind anders, die schauen ganz bewusst nicht weg, die gehen sogar auf jene zu, die im Dunkeln sind. Einer von ihnen ist Ben Peter.

Ben Peter ist Streetworker. Streetworker – jeder weiß, was darunter zu verstehen ist. Interessanterweise haben wir im Deutschen kein passendes Wort dafür. Wollte man es übersetzen, bekäme es eine irreführende Bedeutung.

Wie wird man Streetworker? Dafür gibt es keine Ausbildung, keinen Studiengang. Streetworker ist eine Angelegenheit des Herzens. Dazu muss man sich berufen fühlen, so wie Ben Peter.

Eigentlich ist er Sozialpädagoge. Er hat in Wuppertal studiert, wollte zunächst wissenschaftlich arbeiten, forschen im Bereich der Psychologie. Doch dann machte er ein Praktikum als Streetworker an der Bayerisch-Tschechischen Grenze, mitten drin in der Straßenprostitution. Dabei wurde ihm klar: Hier, im unmittelbaren Kontakt mit den Menschen, findet er eine sinnerfüllende Aufgabe.

Seit neun Jahren ist er nun für die Caritas in Regensburg rund um den Bahnhof im Einsatz. Die Menschen, denen seine Fürsorge gilt, sind drogenabhängig, suchtkrank, obdachlos.

 

Einige betreut er schon solange er hier ist. Bei den meisten aber ist die gemeinsame Zeit von kürzerer Dauer:  Sie ziehen weg, sterben und etliche verschwinden auch in Gefängnissen. Erfolge gibt es auch: Mancher schafft es, findet aus der Sucht heraus und beginnt ein neues Leben.

Das Alter der Drogenabhängigen reicht von 18 bis ins Rentenalter. In Regensburg gibt es im Jahr circa 30 Drogentote. Warum greifen Menschen zu Drogen? Warum werden sie abhängig?  Die Drogen versprechen den Menschen etwas, wonach sie sich sehnen und was sie als Kind vermisst haben: Liebe und Geborgenheit. Kinder, die in einem seelisch verwahrlosten Umfeld aufwachsen, sind prädestiniert dafür, sich später als Heranwachsende von Drogen verführen zu lassen. Die Weichen werden in den Elternhäusern gestellt. Das gilt für alle Schichten der Gesellschaft.

Als Streetworker hat Ben Peter auch mit Obdachlosen zu tun. Obdachlose sind meist männlich und eher älter, im Schnitt um die fünfzig. In Regensburg leben etwa 100 Personen ohne festen Wohnsitz. Die Gründe, warum Menschen auf der Straße landen, sind vielschichtig und gleichen sich doch stets: Sie verlieren ihren Arbeitsplatz, können die Stromrechnung nicht mehr bezahlen, die Wohnung wird gekündigt, oft kommen noch Beziehungsprobleme, Sucht oder Inhaftierung hinzu.

In unserer Stadt jedoch haben sie die Möglichkeit, sich über den „Strohhalm“ mit Kleidung und Essen zu versorgen und im „Kälteschutzhaus“ unterzukommen. Doch nicht alle wollen von den Angeboten Gebrauch machen.

Nun gibt es seit November letzten Jahres rund um den Regensburger Bahnhof ein Alkoholverbot. Ben Peter sieht das durchaus kritisch. Es sei letztlich auch nicht konsequent, sagt er. Grölende Fußballfans, mit der Bierflasche in der Hand, dürfen nach wie vor unbehelligt durchs Bahnhofsgelände ziehen. Bei „Norma“ kann man auch nach wie vor Alkohol kaufen. Geht man im Bahnhof in eine entsprechende Lokalität, kann man selbstverständlich weiterhin alkoholische Getränke konsumieren. Nur wer draußen bleiben muss, weil er kein Geld dafür hat, ist vom Alkoholverbot betroffen. Das sind in der Regel die Randgruppen und die sind mit dem Alkoholverbot auch gemeint. Sie sind es, die durch Kontrollen vertrieben werden sollen. Aber sie wissen sich auch zu helfen. Das Bier wird dann eben unter der Jacke versteckt, oder man weicht in nahe Bushäuschen aus. Grundsätzlich, da ist sich Ben Peter sicher, hat das Alkoholverbot nichts gebracht, der Alkoholkonsum ist nicht weniger geworden.

Ben Peter ist am Tag etwa zwei Stunden auf der Straße tätig, im Sommer auch drei. Dann sieht er nach seinen Leuten, in der Albertstraße und rund um den Bahnhof, und hört ihnen vor allem gut zu. Die vielen Treffen sind wichtig, um Vertrauen und Verständnis aufzubauen. Wenn man den anderen kennenlernt, ihn zu verstehen beginnt, dann kann man ihn auch mögen, ja sogar ins Herz schließen, sagt er. Damit ist dann die Basis geschaffen, auf der Hilfe funktioniert. Allerdings braucht man, neben dem Verständnis, auch Fachwissen, zum Beispiel auf dem Gebiet der Justiz, um wirklich helfen zu können.

Den Rest des Tages ist er beschäftigt mit Büroarbeit, mit Netzwerken, mit Besuchsdiensten in Krankenhäusern oder auch Gefängnissen. Er begleitet seine Leute bei Behördengängen oder Arztgängen, denn oft haben sie Ängste und sie sind froh, wenn sie ihn als Beistand an ihrer Seite haben.

Letztlich ist Ben Peter in einer seelsorgerischen Mission unterwegs. Sein Vater hätte sich gewünscht, dass er Priester wird. Die Aussicht auf den Zölibat aber schreckte ihn ab. Heute fühlt er sich, auch wegen Papst Franziskus, wieder gut in der katholischen Kirche aufgehoben. Selbstverständlich ist er ein gläubiger Mensch, und er schöpft Kraft aus seinem Glauben. Ohne ihn könnte er nicht leisten, was er macht.

Was er macht, ist gelebte Nächstenliebe. Keine theologisierte, von der Kanzel herab dozierte. Er setzt die Liebesbotschaft Jesu, das Zentrum des christlichen Glaubens, ins praktische Leben um. Dorthin, wohin Jesus gehen würde, wenn er heute auf Erden lebte, geht auch Ben Peter: zu denen, die im Dunkeln sind. Mit einem gewinnenden Lächeln und ab und zu auch mit grünen oder roten Haaren, als wollte er damit ein bisschen Farbe ins Leben seiner Leute bringen.


(Dieser Text beruht auf einem Interview mit Ben Peter)

 

Regensburg Haber, Ausgabe 25 (März 2019)

Grüße aus dem tiefsten Anatolien

[Ihsan Yeneroglu]

 

Das waren die Trikots, die deutsche Nationalmannschaft im Jahr 1988 zum ersten Mal trug. Als das deutsche Team im Jahr 1990 mit hervorragende Leistung die Weltmeisterschaft gewann, trugen sie diese Trikots auf dem Bild. Sie waren zu dieser Zeit das Weltbeste Fußballteam.

 

In der Türkei war die Sympathie an die starke deutsche Nationalmannschaft besonders groß. Aufgrund der Bewunderung hatten sich damals junge Fußballer in Nişantaşı bei Bayburt (alte Name: Osluk/Ostuk) dazu entschlossen, die selben Trikots wie die Deutschen zu tragen.

 

Neben Bewunderung gab es noch zwei weitere Gründe für diese Entscheidung. Wenn sie mit anderen Teams aus anderen Dörfern spielten, machte es die Gegner regelrecht Angst. Andererseits gewannen sie selbst Selbstvertrauen durch die Trikots. Es klingt schon etwas lustig, aber man sagt die Gegner bekamen das Gefühl nicht gegen Nişantaşı sondern Deutschland zu spielen. Sie zögerten zwar gegen Nişantaşı zu spielen, taten es aber immer wieder. Gegen sie ein Tor zu schießen, war immer etwas Besonderes.

 

Es ist wichtig zu erwähnen, dass die meisten Spiele im Winter stattgefunden haben weil die Dorfbewohner im Sommer mit der Landwirtschaft beschäftigt waren, weshalb sie keine Zeit für Fußball und all die Späße hatten. Die Spiele wurden von den Jugendlichen aus den Dörfern spontan ausgetragen. Mal waren es mehr, mal weniger.

 

Der zweite Grund für die Wahl der Trikots ist noch viel interessanter. Es entstand eine große Diskussion zwischen den jungen Fußballern während der Wahl des Trikots. Alle wollten die Trikots der populärsten türkischen Mannschaften wie Galatasaray, Beşiktaş, Fenerbahçe oder Trabzonspor tragen. Weil man sich nicht einigen konnte entschied man für die der deutschen Nationalmannschaft, erst dann gab es Einigkeit.

 

Nişantaşı Spor ist heute nicht mehr aktiv. Auch die Jugend bleibt aufgrund fehlender Arbeits- und Bildungsmöglichkeiten immer seltener im Dorf.

Der letztjährige Weltmeister hat das Turnier dieses Jahr unerwartet sehr früh verlassen. Ihre Spiele wurden während der Turnier häufig kritisiert und politische Diskussionen standen dabei auch häufiger im Vordergrund als der Fußball selbst. Ich hoffe dass all diese Probleme gelöst werden und das deutsche Team wieder so gut spielen wird, dass alle glücklich sind.

 

Die Helden aus dieser Geschichte in Nişantaşı waren keine Gastarbeiter, die später nach Deutschland kamen um zu arbeiten. Aufgrund der türkischstämmigen Spieler wie Mesut Özil und İlkay Gündoğan unterstützen wir die deutsche Nationalmannschaft mehr. Nicht nur in Deutschland lebende Türken sondern auch die Türken im fernen Anatolien.

 

Verschwenden wir unsere Zeit nicht unnötig mit politischen und populistischen Diskussionen. Die deutsch-türkische Freundschaft ist seit Jahrhunderten sehr wertvoll und sollte es in Zukunft auch bleiben.

06.07.2018

Mavi Gece'ye Kırmızı-Beyaz renk

Die Blaue Nacht 2018, Mavi Gece, Nürnberg, Hauptmarkt Nürnberg Hauptmarkt'ta "Mavi Gece". Foto: Uwe Niklas

 

[Salih Altuner]

 

Nürnberg'in eski kent merkezinde her sene düzenlenen Mavi Gece (Die Blaue Nacht) metropol kentin en önemli etkinliği olarak bilinir. 5 Mayıs'ta 19'uncusu düzenlenen bu kültür etkinliği, 250 farklı programla 150 bin kişiye, senenin en güzel gecesini yaşatacaktı yine. Kentin içerisinde uygulamaya konulan ışıklandırma sanatıyla Nürnberg, o gece maviye boyanarak daha da güzelleşmişti...

Nürnberg Konsoloslu Gürol Bas, Konsoloslarin Uzun Gecesi, Nürnberg Nürnberg Konsolosu Gürol Baş (sağdan üçüncü), stand açan ülke Fahri Konsoloslarıyla. Foto: RH

Renklilik sadece sokaklarda değildi ama, etkinliklerin tam ortasında kalan Bavyera Eyaleti Maliye ve Memleket Bakanlığı'nda da gerçekleşecekti. Konsoloslukların Uzun Gecesi için gelmiştik buraya. Türkiye Başkonsolosluğu yanısıra Çekya, Fransa, İngiltere, İsviçre, İtalya, Macaristan, Makedonya, Norveç ve Rusya Fahri Konsoloslukları ülkelerinin tanıtımı için hep oradalardı. İçerideki ülkelerin bayrakları ve çeşitli kültürleriyle getirdikleri renklilik dışarıyı pek de aratmıyordu. Standların hepsini gezdik. Makedonya standında sohbet koyu oldu; Fahri Konsolosun Osmanlı tarihine olan büyük ilgisine tanık olacaktık, tarihimizi bayağı araştırmış olmalıydı. Standlarında baklava ve tulumba da vardı, tıpkı Türkiye standında olduğu gibi. "Bizimki daha iyi" diyerek şakayla ikram etti. "Mukayese edeceğim, göreceğiz" diye karşılık verecektim emin bir şekilde. Bizim mutfakla yarış edilemezdi ki, elde ettiğim kişisel test sonucunu daha sonra yine şakayla kendisine ilan edecektim. Sanırım kabuluydu da; mal ortada, itiraz gelmedi...

T. C. Nürnberg Baskonsoloslugu, THY Nürnberg, Gürol Bas, Nayil Inan, Sümeyya Ay, Konsolosluklarin Uzun Gecesi, Mavi Gece 2018, Nürnberg T.C. Nürnberg Başkonsolosluğu'nu standı gece boyunca büyük ilgi gördü. Foto: RH

En çok Türkiye standının ilgi duyduğunu görecektik o gece. Poğaçaların ve tatlıların çekiciliğiyle göze batan T.C. Nürnberg Başkonsolosluğu'nun Türkiye bayraklı standında toplanan çeşitli milletlerdeki kalabalık, Türk edebiyatının naciz eserlerinin Almanca tercümeli kitapçıkları ile karşılaşıyordu ayrıca ve Türkiye turizmi ile ilgili tanıtım broşürlerini alıyorlardı. Kültür, turizm, tanıtım derken; THY'nin Başkonsolosluk ile standı paylaşmasının bütünleyici özelliğiyle isabet edilmiş olduğunu gözlemledik. Türkiye tüm güzelliği ve cazibesiyle Mavi Gece'ye ayrı bir esinti ve renk kattı. Edebiyat ile tanıtım sadece Türkiye standında olmuştu, bu küçük ama önemli detay dikkatimizden kaçmadı. Olumlu bir imaj çalışmasıydı...

 

"Konsolosların Uzun Gecesi"nde en büyük kazancı çeşitli millet ve kültürlerin kaynaşmış olması olarak gördüm. "Kültürlerin Uzun Gecesi" isminin verilmesi daha uygun olurdu galiba bu durumda. Belki de bu isim altında bir etkinlik bizim Regensburg'a kısmet olabilir...

07.05.2018

In Deutschland herrscht Religionsfreiheit

Bürgermeisterin Gertrud Maltz-Schwarzfischer zum Neubau der Moschee im Stadtosten

Gertrud Maltz_Schwarzfischer, Bürgermeisterin Stadt Regensburg Gertrud Maltz-Schwarzfischer, 2. Bürgermeisterin Stadt Regensburg

[Gertrud Maltz-Schwarzfischer]

 

In den letzten Wochen hat der Bau der Moschee im Regensburger Stadtosten eine Diskussion im Stadtgebiet und über unsere Stadtgrenzen hinaus ausgelöst. Für die Stadt ist der Bau einer Moschee keine politische oder konfessionelle Entscheidung – es handelt sich um einen ganz normalen Verwaltungsakt. Die DITIB-Gemeinde hat, wie alle anderen Bauwilligen, einen Anspruch darauf, dass ihr Bauvorhaben nach dem Baurecht behandelt wird. Das hat die Stadt getan. Die Genehmigung wurde, streng nach den Vorgaben, durch die Verwaltung erteilt und dem Stadtrat zur Kenntnis gegeben. Bei einem Bau für religiöse Zwecke in einem Gewerbegebiet, ist eine zusätzliche Öffentlichkeitsbeteiligung nicht vorgesehen.

 

Die Frage, wie DITIB verfassungsrechtlich und politisch einzuordnen sei, ist in Deutschland Sache der Landes- und Bundesbehörden und hat mit dem Moschebau rein gar nichts zu tun. Für das Baurecht hat das keinerlei Bedeutung.

 

Über die nun plötzlich auftretende Diskussion zu dem Thema sind die Verwaltung und auch ich erstaunt. Immerhin ist der Bau der Moschee der Öffentlichkeit längst bekannt. Vor zwei Jahren wurde in Regensburger Medien ausführlich über den Plan der DITIB-Gemeinde zum Neubau einer Moschee berichtet. Zudem wurde am 20. Juni 2017 im Stadtrat der Bauvorbescheid für die Errichtung der DITIB-Moschee bekanntgegeben. Damals hörte man nichts von einem Wunsch nach einer öffentlichen Diskussion über dieses Bauvorhaben.

 

Dabei ist eine höfliche und konstruktive Diskussion zum Moscheebau möglich: Die Stadt steht in engem Kontakt mit der DITIB-Gemeinde, die zugesichert hat, dass sie für Fragen der Bürger, der örtlichen Politik und der Medien jederzeit zur Verfügung steht. Nutzen Sie dieses Angebot, um sich selbst ein Bild zu machen.  In Deutschland gilt Religionsfreiheit, und ich habe diese Gemeinde, die sich am interreligiösen Dialog in unserer Stadt beteiligt, immer als offen und kooperativ kennengelernt.

 

Vor diesem Hintergrund ist es unerträglich, mit populistischen Aktionen den Bau der Moschee und die Regensburger Muslime pauschal mit islamistischem Terrorismus in Verbindung zu bringen. Nur Kommunikation und Austausch bringen Anwohnerinnen und Anwohner und die muslimische Gemeinde jetzt weiter.

 

Wir dürfen nicht zulassen, dass Rechtspopulisten die Menschen in unserer Stadt gegeneinander aufhetzen.

 

Den Gedanken, dass eine Moschee generell nicht gut sei für die Integration, halte ich für falsch. Was wäre, wenn die Moschee aufgrund starker öffentlicher Ablehnung nicht gebaut würde, obwohl sie nach dem Baurecht gebaut werden darf? Wenn eine solche Entwicklung käme, dann würde ich sie für sehr gefährlich halten: Die Mitglieder dieser Gemeinde, die bislang in der Altstadt seit vielen Jahren zusammenkommen, würden sich ausgeschlossen, benachteiligt und ungerecht behandelt fühlen. Das wäre ein wirklich großer Schaden für die Integration und unsere Demokratie insgesamt.

 

Ich finde auch nicht, dass es zu viele Moscheen im Stadtosten gibt und eine Art Ghettoisierung auftreten könnte. Zum einen kommen in die Moscheen im Stadtosten Gläubige aus dem ganzen Stadtgebiet. Zum anderen bedeutet der aktuelle Neubau einer Moschee nicht, dass um sie herum eine neue Gemeinde entsteht. Die Gemeinde, die jetzt die Moschee baut, gibt es in Regensburg – in der Altstadt - bereits seit den 1970er Jahren. Nun zieht die Moschee um – in ein Gewerbegebiet, wo man eine geeignete Baufläche finden konnte. Denn auch das ist für muslimische Gemeinden, wie für andere Glaubensgemeinschaften in Regensburg nicht immer leicht.

 

Die Stadt achtet bei ihren Planungen überall im Stadtgebiet – und insbesondere im Regensburger Osten - sehr darauf, dass es einen Mix der Bevölkerungsschichten und nach Möglichkeit keine einseitigen Bevölkerungsstrukturen gibt.

 

Als nächster Baustein wird neben der Bezirkssportanlage Ost ein neues Begegnungszentrum entstehen. Weitere Maßnahmen und Aktivitäten werden unter Einbeziehung der Anwohnerinnen und Anwohner im Laufe des Bearbeitungsprozesses „Soziale Stadt“ entwickelt, der vor kurzem angelaufen ist. Die Stadt ruft die Bürgerinnen und Bürger schon jetzt dazu auf, sich bei dieser Beteiligung mit ihren Ideen, Wünschen und Vorschlägen einzubringen.

 

Die Stadt Regensburg ist stolz auf das friedliche Miteinander aller Bürgerinnen und Bürger - egal welcher Herkunft, Konfession oder politischen Einstellung. Unsere Stadtgesellschaft ist nicht homogen, sondern zeichnet sich durch vielfältige Interessen und Lebensstile aus, zwischen denen konstruktive Gespräche und Annäherung möglich sind. Die Bürgerinnen und Bürger haben ein berechtigtes Interesse an Information bezüglich der geplanten Moschee. Der richtige Weg zur erfolgreichen Integration führt für die DITIB-Gemeinde über Öffentlichkeitsarbeit und Gespräche mit den Anwohnerinnen und Anwohnern. Wir als Stadt hoffen, dass der neue Standort der Moschee sich für alle Beteiligten als ein guter erweist.

 

Ihre

Gertrud Maltz-Schwarzfischer

Regensburg Haber, Ausgabe März 2018

Jubiläumsjahr 2018 – WIR FEIERN BAYERN

Dr. Marcel Huber, Bayerischer Staatsminister, Regensburg Haber Dr. Marcel Huber, Bayerischer Staatsminister

[Dr. Marcel Huber]

 

Sehr geehrte Leserinnen und Leser,

 

Bayern feiert 2018 doppelten Geburtstag: 100 Jahre Freistaat, 200 Jahre Verfassungsstaat. Das ist für uns Anlass, gemeinsam in Bayern ein Jubiläumsjahr unter dem Motto WIR FEIERN BAYERN zu begehen. Die Bayerische Staatsregierung lädt alle Bürgerinnen und Bürger, Verbände, Vereine, Stiftungen und Kommunen dazu ein, das Motto des Jubiläumsjahres mit Leben zu füllen. Jeder kann sich bei Veranstaltungen und vielfältigen Mitmach-Aktionen aktiv am Jubiläumsjahr 2018 beteiligen. Seien auch Sie dabei – wie, das erfahren Sie auf www.wir-feiern.bayern.

Im Jubiläumsjahr richten wir gemeinsam den Blick auch in die Zukunft: darauf, wie wir die Erfolgsgeschichte Bayerns fortschreiben und in einer Welt des Wandels das besondere bayerische Wir-Gefühl bewahren und weiterentwickeln. Bringen Sie sich ein: Bei einem Bürgergutachten zur Zukunft unserer Heimat können Sie Handlungsempfehlungen an die Politik formulieren. Machen Sie mit bei der Digitalen Bürgerkonferenz unter www.2030-deine-zukunft.bayern.

Wir feiern, was die Menschen in Bayern bewegt. Identität und Vielfalt gehören zum Freistaat. Die Menschen leben Traditionen, Kultur und Weltoffenheit. Sie, liebe Leserinnen und Leser, wirken mit am Zusammenhalt in Regensburg, der in der bayerischen Redewendung „leben und leben lassen“ treffend zum Ausdruck kommt. Ich bin überzeugt: Das Zusammenwirken aller macht den Freistaat für uns zur lebenswerten Heimat. Das feiern wir bei unserer Jubiläumsveranstaltung in Augsburg im März 2018 mit einem Fest der Begegnung.

Besonders herzlich lade ich Sie für den 10. Juni 2018 ein zu einer Kultur- und Festmeile in Ihrer Heimatstadt Regensburg. Diese Meile wird die Steinerne Brücke als ältestes mit dem neuen Museum der Bayerischen Geschichte als jüngstes, prägendes Bauwerk der Stadt verbinden.

Ich freue mich sehr über das Interesse der Leserinnen und Leser des „Regensburg Haber“ an den beiden runden Geburtstagen unserer Heimat. Auf geht’s ins Jubiläumsjahr 2018.

Herzliche Grüße

Ihr Staatsminister Dr. Marcel Huber

Regensburg Haber, Ausgabe Dezember 2017

Almanya'da seçimler hiç bu kadar önemli olmamıştı - mutlaka oy kullanmalı

Salih Altuner, Regensburg Haber Salih Altuner, Regensburg Haber Dergisi Genel Yayın Yönetmeni

[Salih Altuner]

 

Bir şaşkınlık durumu olmalı bizimkisi. Belki biraz üzüntü var, hayal kırıklığı, çaresizlik ve hatta kırgınlık, kızgınlık. Onyıllar boyunca güzel dostluklar kurulmuş, iyi komşuluk ilişkilere girilmişti halbuki. Onca yakınlaşmaya rağmen şu an geldiğimiz noktaya bir bakın, bir o kadar uzağa düştük ve anlayamaz olduk birbirimizi. Kim bozdu peki, nasıl ve neden?

 

Sosyal hayatta yaşadığımız bu travmanın yansıması siyasette de kendisini gösterecek belli ki. Altı hafta sonra seçimlere giriyoruz, Türk asıllı seçmenlerin oy eğilimindeki değişiklikleri hangi düzeyde, araştırmaları şimdiden yapılmaya başlandı. Almanya'da 24 Eylül'de yapılacak Federal seçimlerinde Türk diasporası nasıl bir tepki gösterecek, bu ciddi bir merak konusu.

 

Yaşanılan son zamanlardaki tüm olumsuz gelişmeler göz önüne alındığında, Almanya'daki hiçbir seçim bizim için bu kadar önemli olmamıştı, diyebiliriz. Ama seçime olan ilgi buna rağmen yüksek düzeye ulaşabilecek mi, biraz şüpheli bir durum. Partilerden ümidini kesmiş o kadar çok küskün seçmen var ki.

 

Ülkenin vatandaşlığına geçip de oy kullanma hakkına sahip Türk asıllı seçmen sayısı bir milyonu bulduğu ifade ediliyor. Bu sürekli artış gösteren önemli bir rakam. Türk seçmen sayısının büyük artış göstermesi Alman siyasi partilerinin de iştahını açıyor olsa bile, unutmamak gerekiyor ki, Türkiye karşıtlığı merkezli siyasetin ciddi bir oy getirisi var Almanya'da. Şu an siyasette hesap-kitap dönemi ve bunun bize bu yoğunlukta yansıması anormal düzeyde. Seçimlere doğru bazı kampanyaların başlatılacağını bekliyorduk ama bu kadar radikal gidileceğini hiç birimiz düşünemezdik; ne acı bir durumdur ki, Türkiye karşıtlığı, Alman medyasının gazlaması ile en önemli seçim malzemesi oldu. Bir yarıştır almış başını gidiyor.

 

Ama durumlar her ne kadar dibe vurmuş olsa bile ümitsizliğe kapılmamak gerekiyor. Türk diasporasının yerel siyasette de genel siyasette de oy potansiyeli ile dengeleri değiştirebilecek duruma geldiğini bilmekte fayda var. Özellikle seçim zamanı siyasi katılımın en üst seviyelere çekilmesi siyasilerde Türk toplumunu daha çok ciddiye almasını sağlayacaktır. Bunu önemsemeli.

 

Ama zihinler gerçekten karışık. Bunca zamandır kararlı bir şekilde sempatizanı oldukları merkez partilerine oy veren azımsanamayacak büyüklükteki seçmen kitlesi, bir arayış içerisine girmiş, şankınlık içerisinde şunu soruyor: "Oyumuzu kime vereceğiz?" Türk asıllı Alman vatandaşları nereye yönelecek henüz belli değil ama, şunu da gözlemliyoruz ki, artık bu seçmen grubu siyasi partilere karşı daha sorgulayıcı. Tüm siyasi bağlılığını bir kenara bırakıp, büyük partilere oy verip tekrar hayal kırıklığına uğramak istemiyorum, diyenlere rastlıyoruz. Küçük partilere verirsem oyum ziyan olur, şeklinde düşünülmüyor da artık.

 

Evet, yakın zamanda üzücü o kadar çok hadiselerle karşılaşıldı ki, önümüzdeki seçimde Türk asıllı seçmenlerin siyasi tercihlerinde büyük kaymaların yaşanacağını öngörmek hiç de zor değil. Merakla takip edeceğiz.

09.08.2017

„15. Juli - Tag der Demokratie und der Nationalen Einheit“ - Das Demokratie-Epos des Türkischen Volkes

Yavuz Kül, T.C. Nürnberg Baskonsolosu, Generalkonsul der Republik Türkei in Nürnberg Yavuz Kül, Generalkonsul der Republik Türkei in Nürnberg. Foto: Regensburg Haber

[Yavuz Kül]

 

Knapp ein Jahr ist es her, dass unser Volk am 15. Juli zu Ehren der Demokratie eine Heldentat vollbracht und die Türkische Nation vor einem riesigen Abgrund gerettet hat.

 

Der verräterische Putschversuch wurde am 15. Juli von der Gülenistischen Terrororganisation (FETÖ) geplant und ausgeführt. Gemeinsam, in Einigkeit und Solidarität, konnten wir diesen Versuch abwenden. Dieses Datum wurde somit zum „Tag der Demokratie und der Nationalen Einheit“ erklärt.

 

Was hat sich ereignet?

Nun, was hatte sich am 15. Juli vor einem Jahr ereignet?


Am 15. Juli 2016 kam es in der Türkei, insbesondere in Istanbul und Ankara zu außergewöhnlichen Aktionen. Nach nur kurzer Zeit stellte sich heraus, dass es sich bei den Bewegungen um einen Putschversuch handelte, der einer innerhalb der Türkischen Streitkräfte entstandenen Gruppe von Verrätern zuzurechnen war.  Kampfjets bombardierten in derselben Nacht das Parlament und Regierungsgebäude, schossen auf Zivilisten, die zum Protestieren auf die Straßen gegangen waren, Menschen wurden von den Panzern überfahren. Dabei wurden über 2000 Menschen verletzt und 249 Menschen, darunter auch Kollegen und Verwandte unseres Staatspräsidenten, verloren ihr Leben.

 

Präsident Erdoğan rief in jener Nacht das Volk dazu auf, für die Demokratie auf die Straße zu gehen. Auch mithilfe der sozialen Medien wurde innerhalb kürzester Zeit der Aufruf verbreitet, die Demokratie gegen die putschende Bande zu verteidigen. Auf eine wundersame Weise gingen Millionen Menschen auf die Straßen, stellten sich vor die Panzer und verhinderten den Putsch innerhalb weniger Stunden.

 

Putschversuch der FETÖ

Wie sich herausstellte, wurde der Putschversuch von FETÖ geplant und ausgeführt. Bis zum 15. Juli führte FETÖ viele illegale Taten durch, die als legal empfunden wurden. Zu diesen Taten gehören Aktivitäten wie insbesondere das Abhören von Kommunikationen der Staats- und Ministerpräsidenten sowie der Regierungs- und Oppositionsmitglieder und von Unternehmern und hochrangigen Bürokraten, um diese für die Erfüllung der Ziele zu missbrauchen. Darüber hinaus wurden Prüfungsfragen für die Aufnahme in den öffentlichen Dienst manipuliert, um diese Stellen mit den eigenen Mitgliedern zu besetzen. Um inhaftierte Mitglieder der Bewegung freizusprechen, wurden Richter aus den eigenen Reihen eingesetzt, die zu dem Zeitpunkt eigentlich noch nicht berechtigt waren, diese Personen freizusprechen.

 

Am 15. Juli 2016 führte FETÖ mit ihren Mitgliedern innerhalb der türkischen Streitkräfte einen terroristischen Versuch durch, um gegen die demokratisch gewählte Regierung der Republik Türkei zu putschen. Dieser vereitelte Versuch ist der wichtigste Beweis dafür, was für eine Gefahr von dieser Terrorgruppe ausgeht.
Im Rahmen der Ermittlungen zu diesem Terrorakt, die zum Teil noch weiter andauern, wurden bisher zehntausende Mitglieder der Terrorgruppe FETÖ festgenommen. Damit die Terroristen eine angemessene Strafe erhalten, laufen noch in vielen Städten gerichtliche Verfahren.

 

Dieser Terrorakt hat sein Ziel, einen Putsch zu verüben, verfehlt. FETÖ, die für diesen Terrorakt verantwortlich ist, hat zwar einen harten Schlag erlitten, ihr Dasein in der zivilen und der militärischen Bürokratie stellt jedoch weiterhin eine Gefahr für unser Land dar.

 

Auf Empfehlung des Nationalen Sicherheitsrates und mit Beschluss des Ministerrates wurde am 21. Juli 2016 in der Türkei gemäß Artikel 120 der Türkischen Verfassung der Ausnahmezustand ausgerufen, um die Terrororganisation mit allen ihren Elementen innerhalb kürzester Zeit auszuschalten und auf die Gefahren am schnellsten und wirksamsten zu reagieren. Diese Entscheidung über den Ausnahmezustand wurde zum Schutz der Demokratie, des Rechtsstaates und der Rechte und Freiheiten des Einzelnen getroffen. Der Ausnahmestand, der drei Mal jeweils für 90 Tage verlängert wurde, stellt keinen Eingriff in die Freiheiten dar, dient lediglich der raschen Entscheidungsfindung.

 

Die paradoxe Haltung des Westens
Unser Land war lange Zeit bemüht, befreundeten und verbündeten Ländern die terroristische Struktur des FETÖ und das wahre Gesicht von Fethullah Gülen vorzustellen. Unsere Sensibilität wurde jedoch nie richtig wahrgenommen. Wir haben gehofft, dass befreundete und verbündete Länder das wahre Gesicht, das diese Terrorgruppe bei ihrem Putschversuch noch einmal gezeigt hat, erkennen. Aber trotz der Rechts- und Beweislage, dass FETÖ für den Putschversuch verantwortlich ist, hat sich an der Haltung der Länder dieser Terrororganisation gegenüber leider nicht viel verändert. Das gilt genauso für die Haltung deutscher Behörden sowie der hiesigen Presse den FETÖ-Mitgliedern hierzulande gegenüber.

 

Wir hoffen, dass im befreundeten und verbündeten Deutschland, das über eine lange Tradition der Demokratie verfügt, die Medien erkennen, dass dieser blutige Terrorakt, den das türkische Volk einheitlich bekämpft hat, einen Putschversuch gegen unsere Demokratie und ein bewaffnetes Unterfangen gegen unseren vom Volk mehrheitlich gewählten Staatspräsidenten und gegen unsere Regierung darstellt. Eines darf man nicht vergessen; wäre dieser Putschversuch erfolgreich gewesen, müsste unsere Demokratie, die mit viel Mühe einen hohen Reifegrad erlangt hat, auf Eis gelegt werden, tausende Menschen müssten ihr Leben verlieren und niemand würde mehr von Grundrechten und Freiheiten sprechen.

 

Was als verräterischer Putschversuch anfing, endete als eine Heldentat für die Demokratie

Noch in den ersten Stunden, in denen der verräterische Plan umgesetzt wurde, haben unsere Menschen, die dem Ruf des Staatspräsidenten gefolgt und auf die Straßen gegangen sind, eine unvergessliche Heldentat für die Demokratie vollbracht.


Diese heldenhafte Tat hat gezeigt, dass das Türkische Volk bereit ist, solle es auch das Leben kosten, bedingungslos zu seiner Demokratie, seinem Land und seinem gewählten Staatspräsidenten zu halten. Dieses Volk wird niemals zulassen, dass die Zukunft unserer Kinder von einer Terrororganisation zerstört wird; die Bemühungen interner und externer Befürworter und Unterstützer dieser und ähnlicher Terroristen erden erfolglos bleiben.

 

Diese Heldentat ist auch der Beweis dafür, dass alles nebensächlich ist, wenn es um die Zukunft des Volkes dieses Landes geht und das Volk bereit ist, gemeinsame Werte und Ziele einheitlich zu verteidigen.

 

Lob verdient das Volk für seine Einigkeit und für den Zusammenhalt während des Putschversuchs und danach, noch dazu haben sich Millionen Menschen zur Krönung dieser Einigkeit und des Zusammenhalts in Yenikapı versammelt. Yenikapı ist auch insofern von großer Bedeutung, da von hier aus eine klare Botschaft an diejenigen gesendet wurde, die nicht an die Einigkeit des Türkischen Volkes gegenüber der putschenden Terrorbande glaubten. In diesem Sinne ist die Entscheidung, den 15. Juli zum „Tag der Demokratie und der Nationalen Einheit“ zu erklären, sehr sinnvoll.

 

Das Epos der Märtyrer und Veteranen

Ich halte es für wichtig, hier nochmal zu betonen, dass Märtyrer und Veteranen der Demokratie eine entscheidende Rolle gespielt haben, dass dieses Epos ein glückliches Ende genommen hat.


Die Märtyrer und Veteranen der Demokratie haben sich für die Zukunft des Türkischen Volkes und des Staates gegen die Kugeln der Verräter, ihre Panzer und Hubschrauber sowie Flugzeuge gestellt. Sie haben in diesem Demokratie-Epos ein eigenes Kapitel mit ihrer Heldentat geschrieben.

 

Auch der Nürnberger Serhat Önder hat für den Schritt zum Märtyrertum keine Sekunde gezögert. Mit seiner Heldentat hat er die Herzen des türkischen Volkes erobert.

 

Für unseren Märtyrer der Demokratie wurden am 16. Juli 2016 vor unserem Generalkonsulat, am 22. Juli 2016 in der Nürnberger DITIB Gemeinde und am 18. September in der DITIB-Moschee Nürnberg Gedenkveranstaltungen organisiert. Es hatte mich gefreut, zu sehen, dass sehr viele Menschen bei diesen Veranstaltungen teilgenommen haben, um sich an Serhat Önder zu erinnern.

 

In diesem Sinne, wünsche ich an diesem Tag der “Demokratie und der Nationalen Einheit”, im Namen von Serhat Önder all unseren Märtyrern den Segen Gottes, viel Geduld ihren Familien und den Verletzten wünsche ich Gesundheit und gute Besserung.

04.07.2017

"Almanya'nın sığınmacı sorununu ben çözeceğim!"

Bora Ataman, CSU Regensburg Bora Ataman. Foto: Regensburg Haber

[Salih Altuner]

 

Batı ülkeleri şaşkın... Siyaset çaresiz... Halk tedirgin...

 

Gündem bir konuya kilitlenmiş; Regensburg'un, Almanya'nın, Avrupa'nın ve hatta Dünyanın bir numaralı gündem maddesi ülkelerinden binbir tehlike içerisinde Batı'ya göç eden milyonlarca sığınmacı...

 

Çare? Şu an yok! Ya da; yok gibi...

 

Beklenmedik sıradışı çıkışlarıyla birçok kez gündemleri meşgul etmiş olan Regensburg'un tartışmasız en sıradışı kişiliklerinden Bora Ataman yine sahne alıyor çünkü... Bu defa Regensburg'un değil, Almanya'nın bir numaralı sorununu çözmek için...

 

19 Eylül 2014 yılında start verip Regensburg Üniversitesi'nde psikoloji okuyan bir öğrenci kızla Kilise için geliştirdiği sığınmacılar üzerine projesi, ilgisizlik döneminden sonra, Almanya'da sığınmacı göçünün son aylarda büyük gündem olmasıyla şimdi değere bindi...

 

"Tam zamanı" diyerek tüm kartları mesaya yatıracaktır artık... Bu defa daha bir dik başlı, daha bir cesurca...

 

İki hafta önce, 1 Ekim'de, Katolik dünyasının en önemli din adamlarından Alman Piskoposluk Konferansı Başkanı Kardinal Reinhard Marx ve Regensburg Piskoposu Dr. Rudolf Voderholzer'e sığınmacı projesinin sunumuyla birlikte bir mektup gönderecektir... Cevap alması uzun sürmez... Münih Başpiskoposluğu'ndan gelen 9 Ekim tarihli bir email ile projenin gündeme alınıp uygulanabirliği inceleneceği belirtilir...

 

"Strateji Geliştirme Dairesine verildi, Almanya'da tüm Piskoposlara gönderilerek, Kilise'nin gündemine girdi benim geliştirdiğim proje" diyerek gururlu bir duruş görüyoruz anlatırken... "Ama neden üyesi olduğun partin CSU ya da Bavyera Eyaleti için değil de Kilise?" diye soruyoruz... "Kilise Almanya'nın en güçlü ve zengin organizasyonu çünkü! Servetlerinden sığınmacılar için de pay ayırsınlar!" şeklinde bir cevap alıyoruz... Projede kullanılan üsluba bakılırsa dini retoriğe hassasiyet gösterilerek hazırlanmış, İncil'den pasajlar belirgin olarak dikkat çekiyor...

 

Sığınmacı sorununun akut bir sorun haline gelmesi tam zamanında patlak verdi, şimdi kulis zamanı başlayacaktır... Münih Başpiskoposu Reinhard Marx ve Regensburg Piskoposu Dr. Rudolf Voderholzer'e 1 Ekim'de gönderdiği eş zamanlı mektup sonrası iki önemli hamle daha gelecektir tüm dikkatleri üzerine çekmek adına... Almanya'da sağcı popülist parti olarak bilinen AfD'nin Almanya Başkanı Dr. Frauke Petry ile birlikte 2 Ekim'de Regensburg'da sığınmacılar hakkında ortak basın toplantısı düzenleyecek, 10 Ekim'de de Erding'de iktidar partisi CSU'nun eyalet kongresine katılarak aralarında Bavyera Eyaleti'nin Başbakanı Horst Seehofer, İçişleri Bakanı Joachim Herrmann, Sosyal İşler Bakanı Emilia Müller ve Uyum Sorumlusu Martin Neumeyer'in de bulunduğu 300 kişilik davetliler arasında projesinin tanıtımını yapacaktır...

 

CSU Eyalet Kongresi günü verimli geçmiştir onun için: "Bavyera Başbakanı Horst Seehofer konuşmasında Federal Almanya Başbakanı Angela Merkel'in sığınmacılar politikasına eleştirilerde bulundu. Avrupa Birliği'nde olmadığı gibi Almanya içerisinde bile mutabakat varılamadığından sığınmacılar sorunu kilitlendi; ortada çözüm için geliştirilebilinen bir proje, bir strateji de yok. Herkes bakınıyor, ne yapacağız, diye. Proje lafını duyunca söz alıp ben çıktım, geliştirdiğim projeyi burada 300 kişinin arasında da ilan ettim. Benden başka sorunun çözümüne yönelik somut fikri olan yoktu. Başbakan Seehofer ile kongre sonrası kısa konuşma şansını da buldum, benim konuşmamı beğendiğimi söyledi."

 

Bora Ataman... Nasil yapıyor bilinmez ama aldığı tüm tepkilere, çok sayıda karşıtlarına rağmen yine de yapıyor yapacağını ve her zaman gündem ve manşet olmaya aday sürpriz çıkışlarıyla... Ama asıl film daha gelmemiş, öyle diyor... Evet, galiba, "Efsane geri dönüyor!"

15.10.2015

Jürgen Mistol, Landtagsabgeordneter, Bündnis 90/Die Grünen Jürgen Mistol, Mitglied des bayrischen Landtags

[Jürgen Mistol]

 

Anlässlich einer Anhörung mit Expertinnen und Experten befasste sich der Ausschuss für Kommunale Fragen, Innere Sicherheit und Sport im Bayerischen Landtag am 17. Juni 2015 mit der Realisierbarkeit nicht-christlicher Bestattungen. Regelungen wie die 48-Stunden-Wartefrist bei der Beerdigung, die starre Reihenausrichtung der Grabstätten oder auch die Sargpflicht werden dem kulturellen und religiösen Pluralismus in Bayern nicht mehr gerecht. Damit auch Muslime im Freistaat die islamischen Bestimmungen bei der Beisetzung von Verstorbenen unkompliziert umsetzen können, sind Anpassungen des bayerischen Bestattungsgesetzes notwendig.

 

Wie bei Christen, laufen Bestattungen auch bei Muslimen nach ganz bestimmten Ritualen und Vorschriften ab. Zum muslimischen Brauch gehört es etwa, Verstorbene nicht in einem Sarg, sondern in einem Leinentuch zu begraben. Auch ist es im Islam üblich, die Bestattung ohne Zeitverzögerung zum nächstmöglichen Zeitpunkt nach Eintritt des Todes vorzunehmen. Beides, allerdings, stößt sich momentan am bayerischen Bestattungsgesetz, das nicht nur eine 48-Stunden-Frist zwischen Todeszeitpunkt und Beerdigung vorschreibt, sondern auch einen Paragraphen zur Sargpflicht beinhaltet. Zudem zählen die Lagerung des Toten im Grab mit dem Gesicht Richtung Mekka oder die unbefristete Totenruhe zu den islamischen Bestattungsvorgaben, die durch die aktuelle Gesetzeslage nicht berücksichtigt werden.

 

Dabei legt die veränderte religiöse Zusammensetzung der bayerischen Bevölkerung eine Änderung der Regelungen des Bestattungsgesetzes nahe. Waren 1950 noch 97 Prozent der Bevölkerung im Freistaat entweder katholisch oder evangelisch, so sind es heute nur noch etwa 70 Prozent. Von deutschlandweit 3 Mio. Muslimen, leben inzwischen rund 500.000 Muslime in Bayern. Zwar gibt es nach wie vor Muslime, die gemäß ihren Wünschen nach dem Tod in ihre ursprünglichen Heimatländer überführt und dort bestatten werden. Dabei handelt es sich in der Regel um islamische Religionsangehörige der älteren Generation, die noch fest in ihren Herkunftsorten verwurzelt sind. Wie in der März-Ausgabe von Regensburg Haber zu lesen war, steigt allerdings unter den Muslimen inzwischen die Bereitschaft, nach langjähriger Lebenszeit in Bayern auch hier begraben zu werden. 

 

In Regensburg wird auf entsprechende Bedürfnisse der muslimischen Bürgerinnen und Bürger - so weit es das Bestattungsrecht erlaubt - schon heute Rücksicht genommen. Auch wurde die muslimische Abteilung auf dem städtischen Bergfriedhof erst im vergangenen Jahr erweitert. Regeln wie die Sargpflicht gelten jedoch auch hier.

 

Deshalb strebe ich als Ihr grüner Landtagsabgeordneter eine Änderung des Bestattungsrechts in Bayern an, die klare Rechtsgrundlagen schafft und islamische Beisetzungen generell möglich macht. Dabei geht es keineswegs darum, bisher gepflegte und gelebte Rituale anderer Religionen aufzugeben. Vielmehr ist mir wichtig, dass unsere muslimischen Mitbürgerinnen und Mitbürger den nötigen Freiraum haben, ihre religiösen Traditionen im Umgang mit Verstorbenen so auszuüben, wie sie es für sich definiert haben.

 

Andere Bundesländer haben ihr Bestattungsrecht bereits dahingehend reformiert. In Baden-Württemberg wurde die Vorgabe eines frühesten Bestattungszeitpunkts im vergangenen Jahr abgeschafft. Auch die Tuchbestattung ist dort nun allgemein zugelassen. In Brandenburg, Mecklenburg-Vorpommern und Nordrhein-Westfalen wurde die Sargpflicht schon vor längerem aufgehoben. Nun wird es Zeit, dass das verfassungsmäßig gebotene Prinzip der Gleichstellung der Religionen endlich auch in Bayern mit greifbaren Inhalten gefüllt und der islamischen Bestattungskultur der angemessene Respekt zuteil wird. So wie die Anhörung im Ausschuss verlaufen ist, bin ich sehr zuversichtlich, dass dieses Ziel auch bald Realität wird.

 

Regensburg Haber, Ausgabe September 2015

 

Öğrencilerin eğitiminden öğretmenlerin eğitimine uzanan başarı örneği

[Salih Altuner]

 

1961 yılı Almanya ve Türkiye arasında devlet düzeyinde imzalanan "Türk İşgücü Anlaşması" ile başlıyor Türk insanının Almanya macerası. O dönemler çalışkanlığı ve el becerisiyle tutulur olmuş Türk işçileri. Ve şimdiki durum. Yarım asırı aşan bir zamanda köprülerin altından o kadar çok sular aktı ki, artık her alanda söz ediliyoruz. Sporda, sanatta, siyasette, medyada, iş dünyasında çıkan tüm başarı hikayeleri hem toplumsal motivasyonu geliştiriyor hem de Almanya'yı yeni vatan görmüş Türk imajına pozitif katkılar sağlıyor. Tabii ki en büyük gururu da kentimizden çıkacak başarı hikayelerini görerek Regensburg'da mütevazi bir hayat sürdüren bizlere düşüyor.

 

Sözü fazla uzatmadan Funda Hocaya getirmek istiyoruz. "Hoca" sözüne ne kadar aşina, hiç bu ünvan ismiyle telaffuz edildi mi bilmiyoruz. Ama bir öğretmen olarak öğrencileriyle oluşturduğu diyalogla, kendisini yetiştirmesiyle, saygınlığı ve örnek kişiliğiyle bunu fazlasıyla hak ettiğine inanıyoruz. Almanya'ya yeni gelen yabancı çocuklara yönelik "geçiş sınıflarda" uzun yıllar öğretmenlik yapmış Funda Hoca. Tek kelime Almanca bilmeyen bu çocuklarla oluşturduğu öğretmen-öğrenci ilişkisini o kadar yakın seviyeye getirmiş ki, sonunda öğrenciler bir olup Almanya çapında yılın öğretmenliği yarışmasına aday göstermişler haber etmeden kendisini. 2013 yılında öğretmenliğinden etkilenen uzman jürilerin kararıyla Almanya'da yılın öğretmeni olarak seçilerek dikkatleri üzerine çekmiş sonrasında ülke çapında Funda Hoca. Üniversite eğitimi sonrasında da kendisini sürekli geliştirici adımlar atan ve büyük bir özveri ile Başkent Münih'e gidiş gelişleri eğitim amaçlı sıklaştıran Funda Hoca için şimdi yeni bir dönemin başlangıcı...

 

Öğretmen arkadaşlarının ve öğrenci çocuklarının büyük üzüntüleri arasında Münih'e artık yol gözükecektir. Bavyera Eğitim Bakanlığı'na memur olarak 5 yıllığına atanan Funda Demir, önemli bir proje için uzman olarak çalışmaya başlayacak. Eyaletin okul eğitiminin kalitesini arttırıcı ve kolaylaştırıcı yeni eğitim projesi için fiilen katkıda bulunacak olan Funda Hoca, sonrasında seçilecek pilot okullarda bu yeni öğretim modellerini öğretmenlere tanıtarak eğitecek.

 

Bavyera Eyaleti Eğitim Bakanlığı'nda beş yıl sonra proje görevi bitecek olan Funda Hoca'yı gelecekte nasıl bir yol bekliyor bilinmez. Ama Bavyera Eğitim Bakanlığı'nda kalıcı bir görev dışında, Regensburg'da okul müdürlüğü gibi bir opsiyon da duruyor ki, asıl gurur ve heyecan verici durumun bizler için de bu olacak gözüküyor. Regensburg'dan çıkan bir Türk bayanın eğitim noktasında bu büyük başarılarından ve örnek kişiliğinden dolayı genç öğretmenimizi tebrik ediyor ve yapacağı çalışmalarında üstün başarılar diliyoruz.

28.08.2015

Aprikosen oder: deutsch-türkische Wirtschaftsbeziehungen

Gerhard Witzany, IHK Regensburg, Türkei IHK-Präsident Witzany kommentiert über deutsch-türkische Wirtschaftsbeziehungen in der Region für Regensburg Haber.

[Gerhard Witzany]

 

Mögen Sie Aprikosen? Ich liebe Aprikosen, ganz gleich, ob frisch, getrocknet oder aus der Dose. Wussten Sie, dass die Türkei weltweit der größte Lieferant von Aprikosen ist? Die Ernte 2014 soll katastrophal ausgefallen sein. Die Preise sind gestiegen. Woher ich das weiß? Ein Händler aus Regensburg hat vor gut 20 Jahren in Anatolien einen Betrieb gegründet, der Aprikosen anbaut und verarbeitet… Nicht nur, dass die Aprikosenblüte zu einem großen Teil erfroren ist, auch die Konjunktur hat sich 2014 in der Türkei deutlich abgekühlt. Die Regierung hatte ihre Erwartungen von vier Prozent um knapp ein Prozent heruntergeschraubt. Ein Ausnahmejahr, wenn man bedenkt, dass das Wirtschaftswachstum in der Türkei seit Beginn der Industrialisierung des Landes in den 80er Jahren durchschnittlich bei fünf Prozent lag.

 

Türken schlucken Medizin aus der Oberpfalz

Ich will von den deutsch-türkischen Wirtschaftsbeziehungen berichten. Es gibt eine Reihe ziemlich fruchtbarer Beziehungen zwischen Firmen aus dem IHK-Bezirk und der Türkei und das nicht nur, wenn es um Aprikosen geht. Denken Sie an die grünen  Dragees, die Sie vielleicht einnehmen, wenn Sie der Schnupfen plagt. Das Arzneimittel Sinupret ist eines der bekanntesten der Neumarkter Arzneimittelfirma Bionorica. Einst Geheimtipp, schwören heute auch viele Türken auf das Medikament aus der Oberpfalz. Bionorica arbeitet seit 2010 mit einem Vertriebspartner in der Türkei zusammen. Die Türkei sei ein großer und interessanter Markt, heißt es von Seiten der Firmenleitung. Das gleiche gilt für Klimatechnik aus Mainburg. Unter keinen Umständen will die Firma Wolf Heiztechnik auf ihre Vertriebspartner in der Türkei verzichten, auch wenn Bauherren in der Türkei eher Klima- als Heizanlagen ordern. Seit mehr als 20 Jahren pflegt die Münchner Medizin Mechanik in Stadlern im Landkreis Schwandorf Geschäftsbeziehungen zu Vertriebspartnern in der Türkei. Das ist ein Kontakt, den ich als freundschaftlich und kooperativ bezeichnen möchte, wenn ich höre, dass Mitarbeiter des türkischen Partners jetzt zum Arbeiten nach Stadlern kommen, bis die Konjunktur in der Türkei wieder anspringt. Gelebte Wirtschaftsbeziehungen nenne ich das und könnte noch weitere Beispiele nennen. Mindestens 140 Betriebe aus dem IHK-Bezirk für Oberpfalz / Kelheim stehen in einem permanenten Austausch mit türkischen Geschäftspartnern oder haben in den letzten Jahrzehnten am Bosporus eine eigene Niederlassung eröffnet. Der politische Wandel von 2002 führte zum wirtschaftlichen Aufschwung in der Türkei. Deutschland begleitete das Land als einer der wichtigsten Handelspartner. Die Türkei ist heute fünftgrößter Exportmarkt außerhalb der EU. Natürlich bremst die momentane politische Krise die Dynamik des Wirtschaftsstandorts. Als Unternehmerinnen und Unternehmer beobachten wir die Nachrichten mit Sorge, hoffen jedoch sehr, dass die guten menschlichen und unternehmerischen Beziehungen zwischen beiden Ländern langfristig keinen Schaden nehmen.

 

Kreis des Wohlstands schließt sich

Abgesehen von der Baisse im letzten Jahr wird in der Türkei investiert und konsumiert wie nie zuvor. Und Deutschland nimmt Teil an diesem Boom. Hier scheint sich ein Kreis des Wohlstands zu schließen. Dieser Kreis begann vor mehr als 60 Jahren in der jungen Bundesrepublik. Das Abkommen zur Anwerbung von Gastarbeitern zwischen der Bundesrepublik und der Türkei datiert von 1961. Das darauffolgende Wirtschaftswunder unserer damals noch jungen Republik wäre ohne die Gastarbeiter undenkbar gewesen. Nach dem Aufschwung in der Bundesrepublik kehrten die einen Gastarbeiter wieder heim und investierten das mitgebrachte Geld am Bosporus. Sie bauten eigene Betriebe auf, exportierten zuerst Gemüse, Teppiche und Leder und später auch Elektronikteile, Maschinen und automotive Komponenten. Die Türkei entwickelte sich zum wichtigen Handelspartner Deutschlands. Die anderen Gastarbeiter wurden zu unseren unmittelbaren Nachbarn und Freunden. Seit Generationen leben wir miteinander.

Der Austausch zwischen unseren beiden Ländern floriert. Das Wachstumspotenzial des türkischen Marktes ist enorm, trotz politischer Krise. Ich hoffe, dass wir die gemeinsame Wirtschaftsgeschichte fortschreiben können, zum Nutzen der Menschen in beiden Ländern. Stellvertretend für diese Beziehung wünsche ich dem Regensburger Händler in diesen und in allen kommenden Jahren eine hervorragende Aprikosenernte.

16.04.2015

 

[Prof. Dr. Udo Hebel]

Präsident der Universität Regensburg

 

Liebe Leserinnen und Leser,

 

wissenschaftliche Austauschbeziehungen und Forschungskooperationen stehen in einem unmittelbaren Zusammenhang mit den großen Chancen, die Internationalisierung, Diversität und kulturelle Pluralität für die Zukunft unserer Gesellschaften in einer immer enger zusammenwachsenden Welt bieten. Ich möchte daher das Deutsch-Türkische Wissenschaftsjahr zum Anlass nehmen, um einen Blick auf die wissenschaftlichen Beziehungen zwischen der Universität Regensburg und türkischen Universitäten zu werfen.

 

In den 50 Jahren seit ihrer Gründung hat die Universität Regensburg ein global ausgespanntes Netzwerk geknüpft, das beständig um neue Knotenpunkte und Verbindungslinien erweitert wird. Momentan umfasst dieses Netzwerk ca. 300 Partnerschaften, darunter auch sechs in der Türkei. An der Middle East Technical University (METU) und der Ankara Üniversitesi in Ankara, der Bahçeşehir University und der Marmara Üniversitesi in Istanbul, der Ege Üniversitesi in Izmir und der Anadolu University in Eskişehir werden Austauschlätze für verschiedenste Fachrichtungen – von Chemie und Physik über Jura bis zu Politikwissenschaft, Germanistik, Amerikanistik sowie Deutsch als Fremdsprache – angeboten.

 

Im Nachgang zu meinem eigenen Besuch in Izmir konnte im Sommer 2012 eine ERASMUS-Vereinbarung mit der dortigen Ege Üniversitesi geschlossen und inzwischen auch für das Erasmus+ Folgeprogramm verlängert werden. Marius Raupach hat im Rahmen seines B.A.-Studiums der Amerikanistik und Politikwissenschaft als erster Regensburger Studierender das Wintersemester 2013/2014 an der Ege University mit großem Erfolg verbracht. Von Seiten der Ege University konnten wir im Frühjahr 2014 Frau Prof. Dr. Esra Öztarhan für einen ebenso ertragreichen Lehr- und Forschungsaufenthalt am Lehrstuhl für Amerikanistik begrüßen und dabei auch zwei Studierende aus Izmir an der Universität Regensburg willkommen heißen.

 

Neben diesen Beispielen aus meinem eigenen fachlichen Bereich der Amerikanistik gibt es natürlich mehr Studierende und Wissenschaftler/innen, die aktiv am deutsch-türkischen Austausch teilnehmen und die Wissenschaftsbeziehungen weiterentwickeln. Ein Blick auf die Zahlen der Austauschstudierenden aus der Türkei, die in den letzten fünf Jahren an der UR studiert haben bzw. noch studieren, ergibt folgendes Bild: Durchschnittlich lebten und lernten pro Semester acht türkische Studierende an der UR, die meisten in den Fachrichtungen der Sprach-, Literatur- und Kulturwissenschaften (SLK) sowie der Rechtswissenschaft. Die Marmara Üniversitesi in Istanbul sowie die METU in Ankara sind hier für uns besondere Partner. Die Statistik der Regensburger Studierenden, die ein oder zwei Austauschsemester in der Türkei verbringen, sieht ähnlich aus. Im Durchschnitt gehen sechs Studierende pro Semester an türkische Universitäten, vorzugsweise an die Marmara Üniversitesi oder die Bahçesehir Üniversitesi, beide in Istanbul.

 

Auf der Ebene der Wissenschaftler/innen sind seit 2012 bereits acht Aufenthalte von türkischen Kolleginnen und Kollegen an den Fakultäten für SLK, Wirtschaftswissenschaften, Physik, Biologie und Vorklinische Medizin sowie Chemie und Pharmazie zu verzeichnen. Von Seiten der Universität Regensburg reisten in den letzten Jahren fünf Kollegen/innen aus der Chemie und Pharmazie, der Rechtswissenschaft und der SLK zu kürzeren Aufenthalte sowie Teilnahmen an Kongressen und Tagungen an türkische Universitäten in Ankara (METU) und Istanbul (Marmara und Bahçesehir Üniversitesi). Gerade in diesen Wochen freut sich die UR über vier türkische Gäste, die an der am Institut für Anorganische Chemie vom 20.-25. Juli veranstalteten International School on Ab initio Modelling of Solids 2014 teilnehmen.

 

Darüber hinaus gibt es beispielsweise ein EU-Forschungsprojekt, an dem die Fachrichtung Physik gemeinsam mit der Universität Ankara beteiligt ist und das sich unter dem Titel "Dionicos" der Erforschung der Dynamik von und in komplexen Systemen widmet. In den Vergleichenden Kulturwissenschaften sehen wir einen Länderschwerpunkt zur Türkei mit besonderem Fokus auf der Stadt- und Reisekulturenforschung. Im Rahmen der Forschung und Lehre zu Deutsch als Zweitsprache wird der Sprachkontrast Deutsch – Türkisch thematisiert.

 

Für die Universität Regensburg ist die Förderung von kultureller Vielfalt und Diversität eine wichtige Komponente ihres wissenschaftlichen Profils und zugleich ein essentieller Beitrag zur Persönlichkeitsbildung ihrer Studierenden. Um das für ein gelungenes Miteinander so wichtige Medium der Sprache zu fördern, nahm Anfang Mai 2014 mit Esin Alçiçek eine neue Lektorin für Türkisch ihre Arbeit auf dem Regensburger Campus auf. Diversität und Pluralität zeigen sich an der Universität Regensburg nicht nur unter den Studierenden sondern auch unter den Professorinnen und Professoren. Herr Prof. Dr. Dogan Kesdogan, Lehrstuhlinhaber für IT-Sicherheitsmanagement, wurde z.B. in der Türkei geboren. Die Studierenden mit dem Herkunftsland Türkei stellen die drittgrößte Gruppe internationaler Studierender dar und studieren bevorzugt Jura, Chemie und Pharmazie oder Mathematik. Zusammen mit unseren insgesamt mehr als 21.000 Studierenden gehören sie zu dem vielfältigen Miteinander, das die Universität Regensburg als transnationale Drehscheibe kennzeichnet.

 

06.08.2014

"Avrupa Birliği'nin kaderi Türkler'in de kaderi"

Mevlüt Çavuşoğlu Avrupa Birliği Bakanı ve Başmüzakereci Mevlüt Çavuşoğlu

[Röportaj: SALİH ALTUNER]

 

Regensburg Haber: Sayın Bakan, 25 Mayıs'ta yapılacak Avrupa seçimleri Avrupa'da yaşayan Türkler ve Türkiye Cumhuriyeti için nasıl bir anlam ifade ediyor?

AB Bakanı Çavuşoğlu: Mayıs ayının sonunda tüm Avrupa Birliği (AB) ülkelerinde gerçekleştirilecek Avrupa Parlamentosu seçimleri hayatını Avrupa’da kurmuş, geleceğini bu ülkelerde gören Türk kökenli vatandaşlarımız için olduğu kadar Türkiye’nin AB katılım süreci açısından da son derece önemlidir ve tarafımızca yakından takip edilmektedir.

AB’ye üye olmayı stratejik bir hedef olarak ortaya koyan Türkiye’nin sadece Avrupa Parlamentosu seçimlerine değil, AB üyesi ülkelerdeki genel seçimlere hatta yerel seçimlere bile kayıtsız kalması düşünülemez.

Lizbon Antlaşması’ndan sonra yetkileri genişleyen Avrupa Parlamentosu hem AB’de hem de ülkemizde Türkiye-AB ilişkileri konusunda kamuoyunu en çok etkileyen AB kurumudur. Bu nedenle biz de seçimlerin ülkemiz açısından en olumlu sonuçları doğuracak şekilde tamamlanmasını temenni ediyoruz.

Seçim barajının kaldırılmış olması Avrupa Parlamentosu'nda ırkçı fraksiyonu güçlendireceği kaygısını siz de taşıyor musunuz? Bu yeni durumdan AB ülkelerinde vatandaşlığa geçmiş Avrupa Türkleri için de Parlamentoda temsil noktasında fırsatlar görüyor musunuz?

Son dönemde Avrupa’da maalesef ırkçılığın, yabancı düşmanlığının, İslamofobinin ve anti-semitizmin yükseldiğini görüyoruz. Avrupa toprakları ırkçılık zehrinden çok çekti. Irkçılığın yol açtığı savaşları ve felaketleri Avrupa halkları henüz unutmadı. Etrafında birleştiğimiz Avrupa değerlerinin, kurumlarının bir daha böyle savaşlar ve felaketler yaşanmasın diye, Avrupa’yı birleştirmek için ortaya çıktığını unutmamak gerek. Ancak bugün bu akımların Avrupa’nın en temel değerlerini hatta demokratik kurumlarını sarstığını görüyoruz. AP’de aşırı sağcı partilerin sandalyesinin artmasının AB’nin geleceğini tehdit eden unsurlardan biri olacağı açıktır.

Seçim barajının kaldırılmış olması, toplumda yer alan tüm kesimlerin siyasi hayata katılımı ve temsili demokrasi açısından olumlu bir gelişmedir. AB ülkelerinde vatandaşlığa geçmiş Avrupalı Türkler arasında özellikle Almanya’da siyasette oldukça başarılı olmuş, bizim için de iftihar vesilesi olan kardeşlerimiz bulunmaktadır. Ancak sayısal olarak baktığımızda Avrupa Türklerinin siyasete katılım noktasında potansiyellerini yeterince değerlendiremediğini düşünüyorum. Şu ana kadar elde edilen başarılar, ne yazık ki düzenli ve organize bir çalışma ile değil, daha çok bu kişilerin bireysel çabaları ile gerçekleşmiştir. Seçim barajının kalkmış olması, AB üyesi ülkelerde vatandaşlığa geçmiş Türklerin bu seçimlerde yüksek bir katılım oranı göstererek Türk kökenli adaylar etrafında kenetlenmesi için önemli bir fırsat olacaktır.

Beş yıl önce yapılan son seçimlerde Avrupa Parlamentosu'nda 99 sandalyesi olan Almanya'dan tek Türk asıllı milletvekili olarak Ismail Ertug seçilmişti. Sosyal Demokrat Parti'nin Regensburg bölge adayı olarak Almanya listesine önümüzdeki seçimde 9. sıradan aday gösterilen İsmail Ertuğ'un tekrar seçilerek Brüksel'e gitmesi kesinleşmiş oldu. Parlamento'nun yeni döneminde Bakanlığınızın kendisiyle ne tür diyaloğa girmeyi planlamakta?

İsmail Ertuğ Avrupa Türkleri içinde başarısı ile her zaman iftihar ettiğimiz bir siyasetçidir. Seçim bölgesinde Partisinin kurultayında delegelerin yüzde 93’ünün oyu ile liste başı olarak AP seçimlerine katılmaya hak kazanmıştır. Bu sonuç kendisinin milletvekili olduğu dönemde imza attığı çalışmaların başarısını ve bu çalışmaların özellikle Alman halkı tarafından da takdir edildiğini göstermektedir.

İsmail kardeşimiz, aynı zamanda bir AP üyesi olarak Türkiye’ye her platformda desteğini sunmuştur. Kendisine buradan bir kez daha teşekkür ediyorum. Parlamento çatısı altındaki en büyük gayrı resmi gruplardan olan Türkiye’nin Dostları Grubu’nun sekreteryası İsmail Bey’in Ofisi tarafından yürütülmektedir. Bu grup ülkemizdeki gelişmeleri anlatmak üzere her ihtiyaç duyduğumuzda AP’de bir zemin bulmamızı sağlamıştır. İsmail Ertuğ ile yeni dönemde de aynı şekilde yakın işbirliği içinde çalışmayı planlamaktayız.

İsmail Ertuğ’un Avrupa Parlamentosu’nda yer alması Türk toplumunun Avrupa’ya sağladığı katkının bir başka göstergesidir. Türklerin bulundukları ülkelerin sosyal ve kültürel hayatlarına sağladıkları katkılar herkesin malumudur. Ancak Türk kökenli vatandaşların siyaset alanında aktif rol almaları da bir o kadar önemlidir. İsmail kardeşimizin başarısı bu anlamda diğer Türk kökenli vatandaşlarımız için değerli bir örnek teşkil etmekte ve onları cesaretlendirmektedir.

Üyelik müzakerelerinin kabulünün 10'uncu yılına giriyoruz. 2004 yılında alınan bu karardan beri Türkiye hiç bu kadar AB'den ve AB değerlerinden uzaklaşmış mıydı?

Katılım müzakereleri ve AB müktesebatının benimsenmesi sadece mevzuatın uyumlaştırıldığı yasal bir süreç değildir. Bu süreç, esas itibariyle bir değerler sisteminin parçası olmak anlamına gelmektedir. Çağdaş demokrasilerin olmazsa olmazı olan şeffaflık, hesap verebilirlik, katılımcılık gibi ilke ve değerler, Türkiye’nin AB süreciyle birlikte içselleştirmeye başladığı önemli kavramlardır. Türkiye’de devlet ile birey arasındaki ilişkinin doğasını değiştiren, vatandaşlık kavramının sorumluluklarla beraber haklar temelinde yeniden tanımlanmasını sağlayan bu ilke ve değerlerin benimsenmesi, ülkemizde demokrasinin güçlenmesine de vesile olmuştur.

Hükümetimiz iktidara geldiği günden bu yana ülkemizdeki reform sürecini kararlılıkla sürdürmektedir. Türkiye’nin son 11 yıllık geçmişine bakıldığında yapılan tüm reformların Türkiye’de demokrasinin güçlendirilmesi ve tüm vatandaşlarımızın ayrımcılığa maruz kalmaksızın hak ve özgürlüklerini kullanabilmesine yönelik olduğu görülecektir. Dolayısıyla reformları hız kesmeden sürdüreceğimizden kimsenin şüphesi olmasın.

Şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki, Türkiye hiçbir zaman AB ve AB değerlerinden uzaklaşmamıştır. AB tarafından önümüze konulan siyasi engeller ve AB kamuoyunda Türkiye’ye karşı süregelen önyargılar Türkiye-AB ilişkilerine zarar vermekte ve müzakerelerin beklenen hızda ilerlemesine engel olmaktadır. Buna rağmen, Hükümetimizin, demokrasiyi daha da güçlendirmek ve vatandaşlarımızın temel hak ve özgürlüklerini daha fazla korumak amacıyla gerçekleştirdiği reformlar tüm hızıyla devam etmektedir.

Son olarak, TBMM tarafından kabul edilen Beşinci Yargı Reformu Paketi ve Demokratikleşme Paketi ile Bakanlar Kurulu tarafından kabul edilen “Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi İhlallerinin Önlenmesine İlişkin Eylem Planı” Hükümetimizin siyasi reformlar konusunda kararlılığının en somut örnekleridir.

AB normlarını yakalama noktasında önemli atılımlar yapan Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti, Gezi olaylarından sonra demokratikleşme ve ifade özgürlüğü alanında Avrupa'dan ciddi eleştirilere maruz kaldı. Bozulan imaj sebebiyle Bakanlığınızın yürüteceği acil eylem planı var mı? Bu noktada Türk STK'ları ve medya kuruluşları ile herhangi çalışma içerisinde bulunacak mısınız?

Gezi olayları, 17 Aralık operasyonu gibi gelişmelerden sonra Avrupa’dan ülkemize yöneltilen haksız eleştiriler karşısında kendimizi ifade etmekte ve sesimizi duyurmakta en büyük destekçilerimiz yine Avrupa’da bulunan Türk STK’lar olmuştur. Bu nedenle önümüzdeki dönemde daha yoğun bir şekilde özellikle STK’lar ve medya kuruluşlarıyla işbirliklerimizi güçlendirmeyi ve ülkemizdeki reform çalışmaları ile Türkiye’nin üyeliğinin AB’ye sunacağı katkıyı Avrupa kamuoyuna anlatmak üzere çeşitli etkinlikler düzenlemeyi planlıyoruz. Türkiye’nin üyeliğine ilişkin çekinceleri olan Almanya ve Fransa gibi ülkeler iletişim stratejimizin hedef kitlesi olacaktır.

Mülakat için teşekkür ediyoruz. Son olarak, Avrupalı Türkler için vermek istediğiniz mesajınız var mı?

Bugün, AB üye ülkelerinde vatandaşlığa geçmiş ve sayısı milyonları bulan Avrupalı Türklerimiz ihmal edilemeyecek derecede önemli bir sosyal gruptur. AB ülkelerine her ziyaretimde Avrupalı Türklerin Avrupa toplumlarına giderek daha fazla entegre olduklarını ve bu toplumların gerçek birer parçası haline geldiklerini büyük bir mutlulukla gözlemliyorum. Bugün Avrupalı Türkler, sanattan siyasete, spordan edebiyata hayatın her alanında önemli başarılara imza atmışlar, bizlerin gurur kaynağı olmuşlardır. Bu tablonun devam etmesini arzu etmekle birlikte, Avrupalı Türklerin Anadolu’dan taşıdıkları kimliklerinin de muhafaza edilmesi gerektiğini düşünüyorum.

Avrupalı Türk kardeşlerim AB’nin kaderini kendi kaderlerinden bağımsız düşünmesinler. Mayıs ayında yapılacak Avrupa Parlamentosu seçimlerinde, Türklerin kendileri açısından hayırlı olabilecek tercihte bulunacaklarını ve bu tercihi belirlerken ülkemizin önceliklerini de dikkate alacaklarını düşünüyorum.

Bu noktada sizden en büyük ricam, Türkiye’nin doğal birer elçisi olduğunuzu unutmamanızdır. Ülkemize yönelik oluşan önyargıların kırılmasında ve Türkiye’nin AB üyelik sürecinin ivme kazanmasında en büyük rol sizlere düşmektedir. Bu hususlarda elinizden gelen gayreti göstereceğinize ve ülkemizi en iyi şekilde temsil edeceğinize inancım tamdır.

 

Regensburg Haber Dergisi, Mayıs 2014

“Alman-Türk dostluğu iyi bir temele dayanıyor”

Hüseyin Avni Karslioglu Büyükelçi Hüseyin Avni Karslıoğlu. Foto: Regensburg Haber

Röportaj: ROMY HOFFMANN

 

Hüseyin Avni Karslıoğlu 2012 Ocak ayından itibaren Türkiye’nin Almanya Büyükelçisidir. Sayın Karslıoğlu 1984 yılından bu yana diplomat ve Büyükelçi olarak birçok ülkede bulunmasına rağmen, babasının 40 yılı aşkın bir süredir yaşadığı Regensburg’a da bağlılık hissediyor. Büyükelçi Karslıoğlu, Regensburg Haber ile Berlin’deki Türk Büyükelçiliğinde Almanya’da Büyükelçi olarak üstesinden gelmesi gerekenler, Türkiye’nin muhtemel AB üyeliği ve Regensburg hatıraları hakkında konuştu.


Regensburg Haber: Ekselansları, hâlihazırda iki yıldır Türkiye Cumhuriyeti’nin Almanya’daki Büyükelçisisiniz. Türk Büyükelçisi olarak sizin için bilhassa Almanya’da üstesinden gelmeniz gereken en büyük zorluklar nelerdir?

Büyükelçi Karslıoğlu: Birçok seviyede üstesinden gelinmesi gereken zorluklar mevcuttur. Genel olarak Almanya ile Türkiye aralarındaki işbirliğini güçlendirmeli ve birbirlerine daha fazla anlayış göstermelidirler. Ekonomik, toplumsal ve kültürel ilişkilerin derinleştirilmesi için çaba sarf ediyorum. Bu alanlarda birbirimizi karşılıklı olarak desteklemeliyiz. Almanya ve Türkiye’nin batılı demokrasiler arasında yer aldıklarını ve NATO üyesi olduklarını unutmamalıyız. Diğer bir ifadeyle, ülkelerimiz, Türkiye AB üyesi olmasa da, aynı değerleri temsil ediyorlar. Bu sebeple üstesinden gelinmesi gereken uluslararası ortak zorluklara Avrupa ile birlikte tepki vermeliyiz.

Hâlihazırda ağırlıklı olarak üzerinde durduğunuz konular hangileridir? Büyükelçi olarak hangi projeler için devreye giriyorsunuz?

Üzerinde durduğum ağırlıklı konulardan birisi Almanya ile Türkiye arasındaki ekonomik işbirliğidir. Çünkü ekonomi olmadan hiçbir şey yürümez. İstikrarlı ekonomik durum ve iş olmadan insanların perspektifi ve geleceğe güveni olmaz. Var olma endişesi içinde olan işsiz insanlar kaygılı ve mutsuz olurlar. Böylesine bir durumun ne kadar korkunç sonuçlara neden olabileceğini tarihte birçok kez gördük. Bunların hepsi çok güçlü bir şekilde ekonomiyle bağlantılıdır. Ne yazık ki ekonomi alanı birçok yerde diplomatlar tarafından hafife alınıyor. Ancak ben, ekonomik kalkınmanın ve işbirliğinin güçlendirilmesinin en önemli unsur olduğunu düşünüyorum. Diğer her şey kendiliğinden gelir. Zira kültürel ve toplumsal ilişkiler ekonomik imkanlara sahip olunduğunda daha iyi işliyor.

Ekonomik ilişkileri iyileştirmek için nasıl bir katkıda bulunmayı düşünüyorsunuz?

Alman kentlerinde ve bölgelerinde düzenli olarak gerçekleştirdiğim görüşmelerin çoğunda sanayi ve ticaret odaları, orta ölçekli şirketlerin temsilcileri ve yönetim kurulu başkanlarıyla bir araya geliyorum. Birçok Türk girişimci küçük ve orta ölçekli Alman şirketleriyle işbirliğine ilgi duyuyor ve bunları üçüncü ülkelere açmak istiyorlar. Türk girişimciler esnektirler ve Afrika ve Asya ile bağlantıları çok güçlüdür. Bu bağlamda bir işbirliği Alman girişimciler için birçok avantaj sağlayacaktır. Bilhassa bu yönde bir ekonomik işbirliği için çaba gösteriyorum.

Almanya’da Aralık ayından bu yana yeni bir Federal Hükümet var. Yeni Hükümetten neler bekliyorsunuz?

Ülkelerimiz arasında iyi ilişkiler bulunmaktadır. Bunu yeni hükümetle de devam ettireceğiz. Almanya ile Türkiye birbirlerine karşı hiçbir zaman savaşmadılar ve hiçbir zaman büyük anlamda bir tartışmamız olmadı. Bu sebeple Alman-Türk dostluğu ve işbirliği iyi bir temele dayanıyor. Diğer bir ifadeyle, daha da yakın bir işbirliği için gerekli olan sağlam temel mevcuttur. Özellikle gençlik konusu daha yoğun ve hedefe yönelik bir şekilde ele alınmalıdır. Örneğin, neden Almanya-Polonya veya Almanya-Fransa gençlik kurumu var da, Almanya-Türkiye gençlik kurumu yok? İyi bir şey inşa etmek için zor bir geçmişin olması gerekmiyor! İyi bir temelin üzerine de daha iyi bir şey inşa edebilirsiniz. Bu sebeple bir Almanya-Türkiye gençlik kurumu için gayret gösteriyorum. Ülkelerimizin gençleri diğer ülke hakkında fikir sahibi olmalı; kültür ve değerlerini tanıyarak, birbirlerinden faydalanmalıdırlar.

Böylesine bir niyeti AB içerisinde hayata geçirmek belki daha kolay olabilir. AB ile Türkiye arasındaki katılım müzakereleri 2005 yılından bu yana devam ediyor. Siz de Türkiye’nin AB’ye üye olmasını destekliyorsunuz. Bunun her iki tarafa ne gibi avantajları olacaktır?

Türkiye’nin AB’ye katılımı Avrupa’yı daha güçlü kılacaktır. AB yalnızca ekonomiden ve Avro’dan ibaret değildir. Birbirimizi destekleyebilir ve güçlendirebiliriz. AB’nin de asıl amacı buydu. Biz de aynı değerler topluluğuna tarafız. Bazı noktalarda aksayabiliriz ama zaten hiç kimse kusursuz değil. Münferit AB ülkelerinde de sorun yok mu? Güvenlik politikası ve dış politika açısından da AB’nin gücüne katkımız olabilir. Ancak nihayetinde üyeliğin gerçekleşip gerçekleşmeyeceği başka bir meseledir. 10 veya 20 yıl sonra Avrupa’nın ekonomik ve toplumsal olarak nasıl gelişeceğini ve tabii ki Türk ekonomisinin ve toplumunun nasıl değişeceğini görmemiz gerekiyor.

Türkiye’deki vatandaşlar muhtemel bir AB üyeliği hakkında ne düşünüyorlar?

Katılım müzakereleri 2005 yılında başladığında Türkiye’deki hava çok olumlu ve coşkuluydu. Ancak AB’nin Türkiye’ye karşı ileri sürdüğü, fakat diğer ülkelerden talep etmediği şartlar ve yaptırımlar, Türk halkının ilgisini oldukça azalttı. Halkın büyük çoğunluğu AB üyeliğini istemesine rağmen, bunu gerçekçi bulanlar bugün azınlıkta.

AB üyeliğinin burada yaşayan Türkiye kökenli insanlar için ne gibi etkileri olur?

Türkiye kökenliler AB üyeliğiyle birlikte kendilerini AB vatandaşı olarak görebilirler. AB içerisinde pasaportsuz seyahat etme özgürlüğü onları yalnızca mutlu etmekle kalmaz, kendilerini burada daha iyi hisseder ve hoş karşılandıklarını düşünebilirler. Örneğin o zaman burada veya İspanya’da olmaları bir fark oluşturmaz. Herkes AB vatandaşı olmuş olurdu.

Kendisini Almanya’da çok iyi hissedenlerden birisi de babanız. Kendisi 1975 yılından bu yana Regensburg’da yaşıyor. Aileniz Dom Şehrine nasıl geldi? Siz de orada yaşadınız mı?

Regensburg’da hiç yaşamadım ama babamı orada sıklıkla ziyaret ettim. Eskiden Thalmassing yakınlarında bir çiftlikte yaşıyordu. Yazın kendisini ziyaret eder ve yanında çalışırdım, traktör sürer veya bahçede yardım ederdim. Ayrıca bir yaz Luitpold Caddedeki Dr. Opitz Kliniğinde bir hastabakıcı kursuna katıldım ve sonrasında bir süre yardımcı personel olarak çalıştım. Sıklıkla yürüyüşler yapar veya bisikletle Tuna boyunca Kelheim’e giderdik. Bunlar gerçekten çok güzel anılar.

Balayınızı da Regensburg’da geçirdiğiniz söyleniyor?

Bu doğru. Sovyetler Birliği’nin dağılmasından kısa bir süre sonra olmalı. Babamı ziyaret ettik ve biraz Bavyera’da seyahat ettik. Çok güzeldi!

Regensburg ile bir bağlılık hissediyor musunuz?

Evet, Regensburg çok güzel! İnsanları çok dostane, birbirlerine selam veriyor ve hatır soruyorlar. Bu hoşuma gidiyor!

Bugün halen Dom Şehrini ziyaret ediyor musunuz?

Son kez yaklaşık bir yıl önce Regensburg’daydım. Şehir tamamen değişmiş – olumlu yönde! Büyükşehir Belediye Başkanı Schaidinger’in bizi belediye binasında karşılaması da çok samimi ve dostçaydı. Regensburg’daki bu güzel karşılama ve etrafımdaki insanların bana karşı ilgileri beni yalnızca etkilemekle kalmadı, aynı zamanda duygulandırdı. Güzel anılarımdan biri oldu!

Ekselansları, bu mülakat için çok teşekkür ederiz!

 

Regensburg Haber Dergisi, Mart 2014

Hans Schaidinger Regensburg Haber - Ausgabe 5

Abschiedsbrief von Oberbürgermeister Hans Schaidinger für die deutsch-türkische Nachrichtenzeitschrift Regensburg Haber

 

Liebe Mitbürgerinnen,

liebe Mitbürger,

 

wenn ich am 30. April 2014 zum letzten Mal in meiner Funktion als Oberbürgermeister der Stadt Regensburg das Alte Rathaus betrete, dann geschieht das mit einem lachenden und einem weinenden Auge. Mit einem weinenden deshalb, weil ich 18 Jahre lang wirklich gerne und mit ganzem Herzen Oberbürgermeister war. Es hat mir jeden Tag von Neuem Freude bereitet, mich für unsere Stadt einzusetzen, ihre Geschicke zu lenken und Wege für die Zukunft zu bahnen. Natürlich fällt es mir jetzt nicht leicht, loszulassen.

 

Trotzdem gehe ich mit einem guten Gefühl, denn in den vergangen 18 Jahren ist viel Positives geschehen in Regensburg. Gemeinsam mit dem Stadtrat und den Mitarbeiterinnen und Mitarbeitern in der Verwaltung ist es uns gelungen, unsere Stadt ganz nach vorne zu bringen. Eine erst vor Kurzem veröffentlichte Studie der Wirtschaftswoche bestätigt, dass Regensburg zusammen mit Wolfsburg, Ingolstadt und Erlangen zu den attraktivsten und wirtschaftlich erfolgreichsten Städten in Deutschland zählt.

 

Woran liegt das? Sicherlich nicht zuletzt daran, dass ein Miteinander der Kulturen in Regensburg eine Selbstverständlichkeit ist, die zudem auf eine jahrhundertealte Tradition zurückblicken kann. Bürgerinnen und Bürgern, die ursprünglich aus der Türkei stammen und heute vielleicht schon in der zweiten oder dritten Generation bei uns in der Oberpfalz leben, gehörten in den 1960er Jahren zu den Pionieren, die neben ihrer Arbeitskraft zunehmend ihre Familien und ihre Kultur zu uns brachten und damit an das Mittelalter und die Zeit des Immerwährenden Reichstags anknüpften, als Regensburg als Fernhandelsknotenpunkt und Drehscheibe der internationalen Politik Menschen aus allen Ländern anzog.

 

Heute hat bereits fast jeder dritte Regensburger einen Migrationshintergrund. Und die Zahl der Menschen, die aus aller Welt zu uns kommen, um bei uns zu arbeiten und zu leben, wird weiter zunehmen. Wenn dieses Miteinander gelingt, dann werden wir alle davon profitieren – in kultureller, in wirtschaftlicher und in menschlicher Hinsicht! Natürlich ist dies eine Herausforderung! Damit wir sie meistern, ist jeder einzelne von uns gefragt, Barrieren zu überwinden, vorurteilsfrei auf andere zuzugehen und die gegenseitigen Ressourcen anzuerkennen.

 

Um ein konstruktives Miteinander von Bürgerinnen und Bürgern mit und ohne Migrationshintergrund zu fördern und zu unterstützen, habe ich bei der Stadtverwaltung eine eigene Integrationsstelle ins Leben gerufen, die direkt dem Oberbürgermeister unterstellt ist. Neben einer Koordinierung und Vernetzung der unterschiedlichen Angebote wird dort gemeinsam mit der Ostbayerischen Technischen Hochschule ein Integrationskonzept entwickelt, das Ansatzpunkt sein soll für künftige Entwicklungen.

 

Ich sehe deshalb mit großer Zuversicht in die Zukunft! Der Weg für ein gemeinsames bereicherndes Miteinander ist geebnet. Wenn es gelingt, ohne Scheu und Ressentiments in einen Dialog einzutreten, Andersartigkeit zu akzeptieren und davon zu profitieren und gleichzeitig auch Verbindendes zu entdecken, dann wird Regensburg das bleiben, was es immer war: Eine internationale Stadt!

 

Es grüßt Sie herzlich

Ihr Oberbürgermeister

Hans Schaidinger

 

12.02.2014

Regensburger Wirtschaft ist „Spitze an der Donau“

Dieter Daminger

[Dieter Daminger]

Stadt Regensburg

Referent für Wirtschaft, Wissenschaft und Finanzen

 

Seit den 1980er Jahren entwickelte sich Regensburg zum Hightech-Standort. Global Player wie BMW, Infineon, General Electric, Continental, Schneider Electric, Siemens oder Osram ebenso wie ein international orientierter Mittelstand machen die Stadt zum Job-Motor der Region. Zwei Universitäten sowie eine Technische Hochschule versorgen die Unternehmen mit qualifizierten Nachwuchsfach- und -führungskräften. Regensburgs Wirtschaft boomt, und mit ihr steigt seit Jahren die Einwohnerzahl auf inzwischen mehr als 150.000. Die historische Kulisse des UNESCO-Welterbes sowie seine landschaftlich reizvolle Umgebung machen die Stadt besonders für junge Menschen attraktiv.

 

Renommierte Wirtschaftsforschungsinstitute wie etwa die Schweizer PROGNOS AG bestätigen in ihren Rankings immer wieder die außerordentlichen Qualitäten des Wirtschaftsstandortes. Der erst kürzlich veröffentlichte „Zukunftsatlas 2013“ unterstreicht erneut die Spitzenposition Regensburgs unter allen kreisfreien Städten und Landkreisen in Deutschland. Platz 7 im bundesweiten Gesamtranking, Platz 1 in punkto Dynamik, Grund genug für PROGNOS, unserer Stadt „beste Zukunftschancen“ zu attestieren. Ähnlich positiv fiel 2013 das Ergebnis eines großen Städtetests der WirtschaftsWoche aus, der anhand von 89 Einzelindikatoren Stärken und Schwächen aller kreisfreien Städte ab 100.000 Einwohner, insgesamt 71 an der Zahl, untersucht hatte. Auch hier landete Regensburg im Gesamtranking auf einem beachtlichen siebten Platz.

 

Das Geheimnis hinter diesen Erfolgen ist zum einen eine vorausschauende Politik, zum andern aber die Mischung aus robustem Mittelstand und Unternehmen von Weltrang, die mit Ideenreichtum und innovativen Produkten Arbeitsplätze und damit zugleich den Wohlstand einer ganzen Region sichern helfen. Regensburg ist Tag für Tag das Ziel zahlreicher Einpendler, die aus dem Umland in die Stadt strömen und damit für die zweithöchste Arbeitsplatzdichte in ganz Deutschland sorgen. Lediglich die Volkswagen-Stadt Wolfsburg rangiert diesbezüglich noch vor Regensburg.

 

Um die Zukunft des Standorts auch künftig zu gewährleisten, setzt die Stadt seit einiger Zeit vermehrt auf Schlüsseltechnologien wie Biotechnologie (Life sciences), IT, Sensorik, Energietechnologie und E-Mobilität. Die Verzahnung von Wissenschaft und Wirtschaft bildet dabei den Nährboden für Regensburgs Wettbewerbsfähigkeit vor dem Hintergrund der Globalisierung. Immerhin wird in Ostbayerns Unternehmen im Schnitt jeder zweite Euro im Export verdient. Gerade auch die Türkei erfreut sich dabei eines gestiegenen Interesses, und zwar nicht nur als Absatzmarkt für Produkte made in Regensburg, sondern auch als Kooperationspartner in den Bereichen Produktion und Dienstleistung. Dass wir in Regensburg zudem eine kleine, aber beständig wachsende Business Community Deutscher mit türkischen Wurzeln verzeichnen, stimmt uns ebenfalls positiv.

 

Gemeinsam mit der Politik gestaltet die Stadt die Rahmenbedingungen für die Wirtschaft in Regensburg – vorausblickend, modern und nachhaltig.Von zentraler Bedeutung ist der Ausbau des Wissenschaftsstandorts Regensburg: die Ansiedlung wissenschaftlicher Einrichtungen, außeruniversitärer Forschungsinstitute und von Institutionen. Unsere Vision für die Jahre bis 2030 lautet: Wirtschaft und Wissenschaft verschmelzen in Regensburg zu einem Standort des Wissens und der Innovation. Um dieses ambitionierte Ziel erreichen zu können, benötigt die heimische Wirtschaft dringend gut ausgebildete Fachkräfte. Schon jetzt, so ermittelte das Fraunhofer-Institut-Institut für System- und Innovationsforschung in einem Gutachten, bleiben im Wirtschaftsraum Regensburg mehr als 1.000 Ingenieursstellen unbesetzt. Der sich daraus unmittelbar ableitende volkswirtschaftliche Schaden ist enorm. Es gilt, die Attraktivität der sog. MINT-Fächer (Mathematik, Ingenieurwissenschaften, Naturwissenschaften, Technik) zu stärken sowie die Zusammenarbeit zwischen der Universität und der Ostbayerischen Technischen Hochschule noch enger als bisher zu gestalten.

 

Damit kreatives Potential aus den Hochschulen nicht abwandert, sondern am Standort bleibt und dabei optimale Startbedingungen vorfindet, entwickelt die Stadt auf einem ehemaligen Kasernengelände (Nibelungenkaserne) nahe dem Campus der Universität einen Technologiepark, der ab 2015 Platz für Ideen und Innovationen bieten soll. Erster Meilenstein wird der Bau des Innovationszentrums Regensburg sein, für den im Dezember 2013 der Spatenstich erfolgte. Ferner wird die Stadt Regensburg ihre gute Einnahmesituation weiterhin dazu nutzen, um den Ausbau der Infrastruktur vor allem in den Bereichen Bildung und Verkehr gezielt voranzutreiben. Auf dass unsere Stadt auch in Zukunft so lebens- und liebenswert bleibt wie heute.

21.01.2014

Hanns J. Huber, Gamze Karslioglu, Hüseyin Avni Karslioglu v.l.n.r.: Hanns J. Huber, Gamze Karslioglu, H. Avni Karslioglu. Foto: Romy Hoffmann, rh

[Hanns J. Huber]

Tercüme: Emre Öndin, rh

 

Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluş günü tüm Türkler için çok büyük önem taşıyan bir milli bayramdır. Bu gün her yıl yine yeniden bir Cumhuriyetin ayaklanmasını ve çağdaş demokrasiler arasına katılmasını hatırlatmaktadır.

Cumhuriyet, haritadan silnmesi beklenen bir ülkenin verdiği ölüm kalım savaşıdır. Çok zor şartlar altında kurulan Cumhuriyetin baş mimarı barışçıl politikasıyla Mustafa Kemal Atatürk'tür.

"Türkiye, Atatürk'ün "yurtta sulh, cihanda sulh" ilkesinden yola çıkarak kuruluşundan bugüne barışçıl, gerçekçi ve istikrarlı bir dış politika uygulamaktadır. Buna demokratik ve (büyük ölçüde) laik yapısıyla, ekonomisinin verdiği dinamizimle ve modern dünya ile barışık kültürüyle bu olumlu gidişatı destekliyor.
 
Kuruluşunun 90. yıldönümünde Türkiye bölgede güçlü bir devlet konuma gelmiştir ve ayrıca bölgeye güven ve barış temin etmektedir. 

 

Yıkılan bir devletin küllerinden yepyeni ve güçlü bir devlet yaratan ve bu devleti çağdaş devletlerle aynı hizaya getiren Atatürk'tür.

Bunun temelinde Atatürk'ün aynı zamamda Türk toplumunu diğer ülkelerle yarışabilecek ve gün geçtikçe daha iyi bir seviyeye getirecek somut fikirleri yatmaktadır.

Seküler devlete geçiş ülkenin gelişimini engelleyen etkenleri bertaraf etmek demekti. Aynı zamanda bu hamle Türkiye'yi Batı'ya yaklaştırmıştır. Türkçe dilinde yapılan reformlarla bir diğer alanda yeniliklere gidilmişti. Arap harflerin yerini bundan böyle latin alfabesi alacaktı.

Atatürk Türkiye'nin bugün bulunduğu durumu görebilseydi çok memnun olurdu. Bizim demokrasi anlayışımıza göre hala bazı eksiklikler olmasına rağmen yine de Avrupa'ya giden yolun büyük ölçüde katedildiğini söylebiliriz.

Bu milli bayram daima cesur bir milletin zor şartlar altında demokratik yollara başvurarak, tüm ortadoğuya örnek oluşunu ve aynı zamanda iki kıtayı yıllardır birleştiren bir ülkenin gelişimini hatırlatmalıdır.

Tüm Türk vatandaşlarından bu gidişatı sürdürmelerini dileriz.

29.11.2013

Volle Kraft voraus

Dr. Andreas Wendt, BMW Regensburg Werkleiter Dr. Andreeas Wendt beim Laden des neuen BMW i3.

[Dr. Andreas Wendt]

 

Mitte November wurde der neue BMW i3, das erste rein elektrische Serienfahrzeug von BMW, in den Handel gebracht. Das leise und umweltfreundliche Fahren sowie die unbeschreibliche Beschleunigung des Fahrzeugs begeistern Kunden in der Region wie weltweit. Jeder Interessent sollte das Auto einfach testen und sich von seiner Alltagstauglichkeit überzeugen lassen. Und das Aufladen, daheim an der Steckdose oder an öffentlichen Ladestationen wie beispielsweise beim Regensburger Werk, funktioniert ganz einfach.

 

Mit dem BMW i3 betritt die BMW Group ein neues Zeitalter der Mobilität, ein wichtiger Schritt für auf dem langfristigen Erfolgskurs, von dem auch die Region profitiert. Denn am weiteren Oberpfälzer BMW Standort in Wackersdorf werden die innovativen Carbon-Komponenten bearbeitet, aus denen die Leichtbau-Karosserie des Fahrzeugs besteht.

 

Modelloffensive aus Regensburg

 

Auch im Regensburg Werk tut sich einiges. In diesem Jahr haben wir kräftig investiert und Baumaßnahmen im Presswerk, im Karosseriebau sowie für ein Logistikzentrum auf den Weg gebracht. Im Zeitraum von 2012 bis 2015 wird dafür rund eine halbe Milliarde Euro aufgewendet, das sind beachtliche und wichtige Investitionen für unser Werk. Damit rüsten wir uns für weiteres Modellwachstum. Beispielsweise stehen wir mitten in den Vorbereitungen für den Anlauf des neuen BMW 4er Cabrios und der neuen BMW M3 Limousine. Und es wird noch weiter gehen. Denn es laufen schon Vorbereitungen für eine ganz neue Modellvariante, hier darf man gespannt sein.

 

Neuer Bebauungsplan soll Werk zukunftsfähig machen

 

Wir wollen auch auf lange Sicht vorausschauend handeln und uns Optionen für mögliche Werkserweiterungen in der Zukunft schaffen. Deshalb läuft derzeit bei der Stadt Regensburg ein Verfahren für einen neuen Bebauungsplan des Werkes. Auf derzeit noch unbebautem Gelände wie zum Beispiel vorhandenen Parkflächen wollen wir dann, wenn notwendig, Produktionshallen errichten können. Noch existieren keine konkreten Bauvorhaben. Aber wir wollen, dass das Werk Regensburg auch in Zukunft im internationalen Wettbewerb um neue Modelle und Produktionsaufträge bestehen kann.

 

Erfolgsgeschichte fortsetzen

 

Seit 1986 haben unsere über 9.000 Mitarbeiterinnen und Mitarbeiter im BMW Werk Regensburg weit über fünf Millionen Automobile hergestellt. Mit Investitionen von rund vier Milliarden Euro in den Auf- und Ausbau des Werkes, mit vielen Tausend Arbeits- und Ausbildungsplätzen bei BMW und weiteren Partnerunternehmen und mit einem breiten Engagement für Kunst und Kultur, Sport, Bildung, Umwelt und Soziales hat BMW einen wichtigen Anteil am Aufschwung von Stadt und gesamter Region. Diese Erfolgsgeschichte wollen wir auch nachhaltig fortsetzen.

 

27.11.2013

Deutschland ist auch der größte Wirtschaftspartner der Türkei

Deutsche Botschaft Ankara Die Deutsche Botschaft in Ankara.

[Deutsche Botschaft Ankara]

 

Die deutsch-türkischen Beziehungen haben eine lange, traditionell enge und freundschaftliche Geschichte. Dazu leisten die intensiven bilateralen Wirtschaftsbeziehungen einen wesentlichen Beitrag. In vielen Wirtschaftsbereichen ist Deutschland der wichtigste Wirtschaftspartner der Türkei und die Türkei genauso der wichtigste Wirtschaftspartner für Deutschland.

 

Und das nicht ohne Grund. Deutschland gehört zu den führenden und dynamischsten Forschungs- und Innovationsstandorten der Welt. Innovative Technologien, Produkte und Dienstleistungen "Made in Germany" sind auf dem Weltmarkt stark gefragt. Hinter diesen vielfältigen Produkten und Dienstleistungen stecken - neben den weltweit bekannten deutschen Großunternehmen - insbesondere die mittelständischen Unternehmen in Deutschland.

 

Und natürlich ist die Türkei ein wichtiger Partner für deutsche Unternehmen: Die dynamische wirtschaftliche Entwicklung der Türkei in den letzten Jahren ist auch im internationalen Vergleich sehr beeindruckend. Trotz wirtschaftlicher Engpässe auf den internationalen Märkten ist es der türkischen Wirtschaft u.a. durch konsequente Erschließung neuer Absatzmärkte und durch die Steigerung der Produktivität gelungen, diesen Kurs fortzusetzen. Ferner ist die Türkei mit über 75 Millionen Verbraucherinnen und Verbrauchern und ihrer günstigen geographischen Lage zwischen Europa und Asien für deutsche Unternehmen nicht nur ein wichtiger Binnenmarkt, sondern auch das wesentliche Bindeglied zu den benachbarten Regionen.

 

Daher ist es nicht verwunderlich, dass sich auch bereits über 5.500 deutsche Unternehmen bzw. türkische Unternehmen mit deutscher Kapitalbeteiligung in der TUR niedergelassen haben.

 

Das Engagement vieler deutscher Firmen in der TUR ist langfristig angelegt. Sie vertrauen dabei neben den erwähnten Standortvorteilen in der TUR auch auf qualifizierte und motivierte Arbeitskräfte sowie die Perspektive der EU-Mitgliedschaft.

 

Dieses gegenseitige Grundvertrauen drückt sich auch anderen Zahlen aus: Das bilaterale Handelsvolumen erreichte im Jahr 2012 einen neuen Rekordwert von insgesamt 32,1 Mrd. €: die türkischen Importe aus Deutschland stiegen auf 20,1 Mrd. €, die Exporte nach Deutschland verringerten sich geringfügig auf 12 Mrd. €. Dieser Trend setzte sich auch im ersten Halbjahr 2013 fort; das bilaterale Handelsvolumen stieg im Vergleich zum Vorjahreszeitraum um nahezu 10% auf 20,5 Mrd. €.

 

Wohin geht die Reise?

 

Deutschland und die Türkei haben noch eine weitere Gemeinsamkeiten: Für beide Länder ist eine ausreichende und nachhaltige Versorgung mit Energie wesentliches außen- und wirtschaftspolitisches Ziel. Beide Länder verfügen zudem über wenige eigene Quellen im Bereich der fossilen Brennstoffe – in Deutschland hat sich daher schon seit längerer Zeit ein Wirtschaftsbereich entwickelt, der stetig an Bedeutung gewinnt: die Nutzung von erneuerbaren Energien wie etwa Sonne und Wind.

 

Deutschland hat sich hier auch das umweltpolitische Ziel gesetzt, die Energieversorgung bis zum Jahr 2020 völlig auf regenerative Energien umzustellen.

Wenn man andererseits durch die Türkei reist und sich die grandiosen Landschaften auch mal unter dem Gesichtspunkt erneuerbarer Energien anschaut, dann kommt man sehr schnell zu dem Ergebnis, dass die Türkei für erneuerbare Energien geradezu paradiesische Zustände bereitstellt. Hier kann – hier wird ein wichtiger Zukunftsbereich der deutsch-türkischen Wirtschaftsbeziehungen liegen: „Knowhow“ aus Deutschland, das über den Weg von Joint Ventures oder Direktinvestitionen seinen Weg in die Türkei findet, hat hier große Möglichkeiten – die wir zum gemeinsamen Nutzen einsetzen können.

26.11.2013

Polizeipräsident Rudolf Kraus Polizeipräsident Rudolf Kraus

[Rudolf Kraus]

 

Liebe Leserinnen und Leser,

 

die meisten Menschen haben in ihrem Leben niemals oder nur sehr selten Kontakt mit der Polizei. Verständlicherweise gibt es auch eine Hemmschwelle, eine Polizeidienststelle zu betreten und das Gespräch mit Polizeibeamten zu suchen, aus welchen Gründen auch immer. Ich kann gut nachvollziehen, dass sich türkischstämmige Mitbürgerinnen und Mitbürger umso mehr zurückhaltend gegenüber der Polizei verhalten. Deshalb freut es mich besonders, dass ich Gelegenheit habe, mich in der Zeitschrift „Regensburg HABER“ vorzustellen und Ihnen aus der Sicht der Polizei einige Informationen geben zu können. 

 

Ich bin Leiter des Polizeipräsidiums Oberpfalz mit ca. 2.200 Polizeibeamtinnen und -beamten, die im ganzen Regierungsbezirk – von Waldsassen bis Regensburg und von Neumarkt i. d. OPf. bis Bad Kötzting für die Sicherheit von ca. 1,08 Millionen Einwohnern  zuständig sind. Wir haben im Jahr 2012 in der Oberpfalz 47.503, davon im Stadtgebiet Regensburg 13.109 Straftaten, registriert. Im bayernweiten Vergleich kann ich sagen, dass die Menschen in der Oberpfalz und in Regensburg sicher leben. Regensburg ist eine pulsierende Stadt, ein attraktiver Wirtschafts- und Hochschulstandort und mit seiner 2000-jährigen Geschichte ein beliebtes Touristenziel. Regensburg ist eine lebenswerte Stadt mit einem breitgefächerten Angebot – und soll es für alle Mitbürgerinnen und Mitbürger sein, egal welcher Nationalität und Abstammung.

 

Ich bitte Sie, leisten Sie Ihren Beitrag zur Sicherheit in unserem Land! Lassen Sie sich ein auf das Leben in Ihrer Stadt mit ihren vielen Initiativen und Vereinen.  Nehmen Sie Kontakt auf zu Ihren Nachbarn, unterstützen Sie sich gegenseitig und werden Teil eines sozialen Gefüges in Ihrem Nahraum. Schauen Sie nicht weg, wenn jemand Hilfe braucht. Zeigen Sie Zivilcourage, wenn jemand in der Öffentlichkeit körperlich angegriffen wird, Sie einen Einbruch beobachten oder Zeuge einer anderen Straftat werden. Helfen Sie, indem Sie zumindest über den kostenlosen Notruf 110 die Polizei rufen. Scheuen Sie sich nicht, auch einmal „zur Polizei“ zu gehen und Ihre Beobachtungen mitzuteilen – diese können helfen, Straftaten aufzuklären. Ihre Mitmenschen werden es Ihnen danken!

 

Sie haben das Recht und den Anspruch auf Sicherheit und Integration. Ich möchte Sie gerne mit ins Boot holen, in dem wir alle zusammen sitzen. Wir haben in der ganzen Oberpfalz nur drei türkischstämmige Polizeibeamtinnen bzw. –beamte. Sollten Sie als junger Mensch vor der Berufswahl stehen, denken Sie doch darüber nach, ob Sie bei der Polizei Ihre beruflichen Vorstellungen verwirklichen können. Für türkischstämmige Personen mit deutschem Pass gelten alle üblichen Einstellungsbedingungen. Ich möchte jedoch ausdrücklich darauf hinweisen, dass bei der Polizei auch junge Menschen gebraucht werden, die die deutsche Staatsangehörigkeit nicht besitzen. Als positives Beispiel soll Ihnen unser Kollege Muhammet Dal dienen, der sich in diesem Beitrag selbst vorstellt.  

 

Scheuen Sie sich nicht und fragen Sie bei unseren Einstellungsberatern unter der Tel.-Nr. 0941 / 5062010 und 5062014 nach oder erkundigen Sie sich auf unserer Website polizei-oberpfalz.de unter Berufsinfo. Unsere Homepage enthält darüber hinaus viel Wissenswertes (z. B. Einbruchsschutz, Tipps für Senioren, Pressemeldungen, Fahndungen). Sollten Sie einmal eine Polizeidienststelle persönlich aufsuchen wollen, so können Sie sich gerne an die Polizeiinspektion Regensburg Süd, Minoritenweg 1, 93047 Regensburg oder die Polizeiinspektion Regensburg Nord, Am Protzenweiher 19, 93059 Regensburg, wenden.

 

25.11.2013

Katholikentag in Regenbsurg - Brücken der Begegnung

Sigrid Schraml Referentin im Generalsekretariat des ZdK / Internationales Referat und christlich-islamischer Dialog

[Sigrid Schraml]

 

Der Katholikentag kommt ins Rollen – seit kurzem rollt nicht nur ein farbenfroher Katholikentagsbus im Linienverkehr des RVV durch Regensburg und das Umland, um auf den 99. Deutschen Katholikentag aufmerksam zu machen, der vom 28. Mai bis 1. Juni 2014 in Regensburg stattfinden wird. Viele helfende Hände sind bereits seit Wochen und Monaten dabei, den Katholikentag im nächsten Jahr vorzubereiten. Der Katholikentag ist eine Erfolgsgeschichte. Seit über 160 Jahren versammeln sich bei diesem Laientreffen Katholiken und Gläubige anderer Konfessionen und Religionen zum Dialog. Der Katholikentag ist ein Spiegelbild des Lebens in Kirche und Gesellschaft– bunt und vielfältig, ernst und fröhlich, geistlich und politisch zugleich.

 

Fünf Tage lang werden sich im nächsten Frühjahr Menschen aus ganz Deutschland und anderen Ländern, aus unterschiedlichen Kulturkreisen in Regensburg begegnen, die miteinander diskutieren, feiern und beten wollen. Die ihren Glauben in der Gemeinschaft als etwas Lebendiges erleben und neue Kraft schöpfen wollen für den Alltag in Gemeinden, Verbänden und Initiativen.

 

Gleichzeitig sind Katholikentage ein Ort, an dem sich Christen den politischen und gesellschaftlichen Herausforderungen ihrer Zeit stellen. Sie sind Umschlagplätze für neue Ideen und geben zahlreiche Impulse für Kirche und Gesellschaft. Jede Zeit setzt dabei neue Themen.

 

Über 1.000 Einzelveranstaltungen machen den Katholikentag zu einem Ort des Brückenbauens – für Gesellschaft, Glauben und Gemeinschaft. In Foren, Vorträgen, Gesprächskreisen und Werkstätten werden Personen aus allen Lebensbereichen - Politiker, Wissenschaftler, Prominente aus Kultur und Sport, Vertreter der Religionen - ein weites Spektrum an kirchlichen sowie weltlichen Sachfragen diskutieren. Die Vielfalt der Themen und Positionen, die ihren Platz haben dürfen, spiegeln den gesellschaftlichen Pluralismus wider, der unserer Gesellschaft zu Eigen ist. Für kulturelle Vielfalt sorgen Chöre, Tänzer, Kabarettisten und Theatergruppen auch auf offenen Bühnen mitten in der Stadt. Gottesdienste, Meditationen, biblische Impulse laden ein zum Innehalten und zum Gebet.

 

Katholikentage sind aus der katholischen Laienbewegung im 19. Jahrhundert entstanden. Sie sind ein Kind des Revolutionsjahres 1848, in dem sich das Bürgertum zahlreiche Freiheiten wie z.B. das Versammlungsrecht erkämpfte. Das Zentralkomitee der deutschen Katholiken (ZdK) als höchster deutscher Zusammenschluss katholischer Laien, ihrer Verbände, Räte und Gemeinschaften, ist Veranstalter des Katholikentags. Doch auch das Bistum Regensburg als Mitveranstalter und die Stadt Regensburg als gastgebende Stadt sind maßgeblich am Gelingen des Katholikentags beteiligt. Ein Katholikentag ist eine organisatorische und logistische Herausforderung, die ohne die zahlreichen unterstützenden Hände vieler Menschen aus Stadt und Bistum nicht zu bewältigen wäre.

 

Der Katholikentag sucht seit vielen Jahren auch in einem eigenen Zentrum den Dialog zu anderen Religionen, insbesondere zum Judentum und zum Islam. Auch in Regensburg möchte der Katholikentag Brücken bauen zwischen den Religionen, zwischen Christen und Muslimen. An der Vorbereitung und Durchführung des vielfältigen Programms des christlich-islamischen Dialogs wirken daher auch viele Muslime aus Regensburg und Umgebung mit. Der Katholikentag will ein Ort der Begegnung sein, nicht nur für Christen, sondern auch zwischen Christen und Muslimen…

 

18.11.2013

Einig in der Liebe zu Regensburg

Christian Eckl, Wochenblatt Regensburg Christian Eckl, Redaktionsleiter Wochenblatt Regensburg

[Christian Eckl]

 

Wer für eine Zeitung schreibt, will möglichst viele Menschen erreichen. Das unterscheidet einen Journalisten beim Regensburger Wochenblatt nicht von jenen bei der Mittelbayerischen oder bei den Monatsmagazinen dieser Stadt. Nur: Die Vorstellung davon, wie er eigentlich so ist, der Leser, und was er gerne so lesen möchte – die scheint im Kopf eines Printjournalisten abzuweichen von der Realität.

 

Nur so lässt es sich erklären, dass Themen, die vorwiegend Menschen mit Migrationshintergrund ansprechen, eigentlich kaum stattfinden in den regionalen „Massenmedien“. Und wenn, dann nur problematisiert. Entspricht das der potentiellen Leserschaft, die wir in Regensburg, dieser spannenden Stadt des Wandels zwischen Moderne und atemberaubender Geschichte haben? Mitnichten. Lassen wir die Zahlen sprechen.

 

Wie der jüngst im Stadtrat vorgestellte Integrationsbericht festhält, haben 30 Prozent der Menschen, die in Regensburg leben, einen Migrationshintergrund. Von diesem Drittel der Bevölkerung sind 14 Prozent Aussiedler, sie sprechen also mutmaßlich Russisch, Rumänisch oder eine andere Sprache des ehemaligen Ostblocks, fünf Prozent sind Eingebürgert, sie sind oftmals Migranten, die in der zweiten oder dritten Generation in Deutschland leben, und elf Prozent der Bevölkerung sind Ausländer. Regensburg liegt damit weit über dem Bayern-Schnitt mit etwa 18 Prozent und noch vor Städten wie Berlin (etwa 24 Prozent), Hannover (etwa 29 Prozent) und hinter Köln (33 Prozent) oder München (35 Prozent). An erster Stelle liegt Frankfurt am Main mit einem Migranten-Anteil von weit über 40 Prozent.

 

Diese Zahlen sind in mehrfacher Hinsicht eindeutig: Zum einen wird klar, dass gerade auch prosperierende Städte einen durchaus hohen Migrantenanteil haben. Zum anderen wird deutlich, dass bei einem Migrationsanteil von einem Drittel der Bevölkerung ein Zusammenhang nicht stimmen kann: Dass mehr Migration auch mehr Probleme bedeutet. Denn wenn wir ständig das Mantra vom prosperierenden Regensburg beten, stellt sich doch die Frage: Warum stehen wir nicht auch dazu, dass dieser kometenhafte Aufstieg Regensburgs in wirtschaftlicher, aber auch kultureller Hinsicht auch und gerade auf die Migranten zurückzuführen ist? Eine gewagte, aber realistische These könnte lauten: Ohne Menschen mit Migrationshintergrund in Regensburg gingen bei BMW, Osram, Conti & Co. schnell die Lichter aus.

 

Regensburg ist also eine Zuwanderungsstadt, so wie Deutschland ein Zuwanderungsland ist. Und dieser Tatsache haben wir alle einen gehörigen Anteil unseres wirtschaftlichen Wohlstandes zu verdanken. Viel zu selten hört man dafür ein Dankeschön – und leider, da nehme ich uns Medienschaffende nicht aus, leider problematisieren wir das Thema viel zu häufig.

 

Denn Migranten kommen in unserer Berichterstattung oft nur vor, wenn es um die Einrichtung von Asylbewerberheime geht – dann oft kontrovers, denn man weint angesichts dramatischer Bilder Ertrinkender aus Lampedusa zwar gerne mal eine Träne vor dem Fernseher, aber wehe die Familie aus Syrien soll vor der eigenen Haustür leben. Und so sinnvoll Einrichtungen wie die Tage der offenen Moschee auch sein mögen: Sie können immer nur symbolisch dafür stehen, dass unsere Türen immer offen stehen sollten für andere Perspektiven und kulturelle Hintergründe. Vielleicht ist das ja ein Zeichen, dass bei uns vieles in Ordnung ist, das, zugegeben, in ghettohaften Trabantensiedlungen in Neukölln nicht in Ordnung ist. Vielleicht berichten die Regensburger Medien deshalb so wenig zum Thema Migration, weil die Menschen hier wirklich integriert sind.

 

Zu Recht pochen wir, die „Ureinwohner“ dieses Landes (fragt sich nur, wo man die Grenze zieht, denn Schlesier und Siebenbürgener fließen statistisch nicht in die Zahl der Migranten ein), auf Grundwerte, die im Laufe der Jahrhunderte erkämpft wurden: Die Werte des Humanismus, der Gleichberechtigung aller Menschen und von Mann und Frau, der sexuellen Selbstbestimmung und dem Recht auf freie Meinungsäußerung, sind unumstößlich und müssen unter allen Umständen in unserer Demokratie verteidigt werden. Doch Hand aufs Herz: Wer von den vielen Migranten in dieser Stadt will diese Werte eigentlich beschneiden? Hier haben oftmals die überregionalen Medien Stereotype erschaffen, auch angesichts von Einzelfällen. Das Beispiel Regensburg beweist doch: In solch' friedlicher Koexistenz haben Menschen unterschiedlichster kultureller Herkunft im Laufe der langen Geschichte dieser Stadt noch nie zusammen gelebt.

 

Fakt ist, auch dass Zuwanderung in Regensburg eine Erfolgsgeschichte ist, auf die wir alle stolz sein können. Und der Migrationsbericht der Stadt macht auch noch etwas anderes deutlich: Dass die Verbundenheit der Regensburger ohne Migrationshintergrund genauso hoch ist wie derjenigen mit – auf einer Skala von 1 (sehr wenig) bis 5 (sehr stark) lag der Schnitt bei 4,3. Gefragt wurde nach der Verbundenheit mit der Stadt Regensburg. In einem sind wir uns also alle einig, egal woher wir kommen und wo wir geboren sind: In der Liebe zu Regensburg. Ein schöner Konsens, finden Sie nicht?

29.10.2013

850 mahkuma örnek oldu

Straubing Cezaevi, Anja Ellinger, Walter Kittel Türk mahkum ustalık diplomasını cezaevinde törenle aldı / Fotoğraflar: Salih Altuner

 

 

[Salih Altuner]

 

Straubing Cezaevi; 800'ün üzerinde ağır suç işleyen mahkumların kaldığı Almanya'nın en meşhur cezaevlerinden. En düşük 5 yıldan başlayıp cezaları ömürboyu çarptırılan Bavyera'nın her yerinden gelen ağır mahkumların kaldığı yer burası. Neredeyse her 10 mahkumdan birisinin Türk olduğu bir cezaevi şu sıralar. İçerisinde telefon ve internet gibi her türlü iletişim araçları mahkumiyet boyunca yasaklandığı bir yer ayrıca.

Ağır suçları işleyen mahkumlara uygulanan ağır güvenlik uygulamalarına rağmen topluma kazandırılması için emek sarfedilen bir yer de olmuş burası. Psikologlarıyla bir yandan mahkumların ruhsal sorunları çözümlendirilmeye çalışılırken, hürriyet sonrası için de yeni hayatlarında zorluklar çekilmemesine yönelik çeşitli eğitim faaliyetleri de verilmiş. Çeşitli dallarda meslek eğitiminin yanında, çeşitli kursların verildiği ve mahkumların tiyatro grubunda olabileceği, sergilerde sanatlarını beğenilere ve satışlara sunabilecek kadar imkanların bulunduğu bir cezaevi. Eğitim ve kültürün bir cezaevinde de olabileceğinin kanıtı.

Ağır suçlu mahkumları ile dillere destan Straubing Cezaevi'ne davet edildik. Bir Türk medya organı olarak bunun sebebi vardı tabii. 2002'den, yani 11 yıl aradan sonra, bir mahkum ustalık diplomasını alıyordu; bu bir Türk mahkumuydu. Bir diploma töreni düzenlenecekti. "Straubing Cezaevi'nde çok ender rastlanan bir olay bu" diyecekti cezaevinin eğitim sorumlusu Walter Kittel konuşmasında. 11 sene içerisinde binlerce mahkumun geldiği cezaevinde verilen ustalık diploması bu defa bir Türk mahkuma nasip olacaktı. Ailesi Anadolu'dan gelen 34 yaşındaki bir Türk gencine. Davete icabet ettik tabii. Ödül törenindeyiz. Straubing Cezaevi Müdürü Yardımcı Anja Ellinger: "Okulumuzun elde ettiği başarıları saklamak istemiyoruz." Bu sözler başta onun için kullanılıyor.

Ve "Murat"la tanışıyoruz. Röportaj isteğimizden memnuniyetle karşıladığını yüzündeki gülümseme ifadesiyle anlatıyor. Bir odaya geçiyoruz, yanımızda da öğretmeni Walter Kittel. Yakın zamanda tahliye olacak "Murat", daha doğrusu sınırdışı edilecek. "Daha 4-5 ayım kaldı. Burada kalmak için uğraşabilirdim ama Türkiye'de yepyeni bir başlangıç yapmak istiyorum" diyor. Ne de olsa birçok eğitimli genç de Almanya'dan Türkiye'ye göç etmiyor muydu daha iyi iş imkanları için. Ama ilk önce 5 yıllık mahkumiyet ve askerlikte vatani görevi öncesinde iyi bir tatil. Sonrası belli: "Alman firmaları ile bağlantıya geçeceğim! Kalite alanında çalışmak istiyorum. Belki usta olarak meslek öğrencilerini de eğitebilirim." Cezaevi dışında başlayıp, cezaevi içerisinde bitirdiği ustalık diplomasının kendisine hedefler koyması için önemli etken olmuş anlaşılan. Hemen soruyoruz: "Eğitimin daha fazlasına da talip misin? Üniversite mesela!" "Olabilir. Ama ilk önce Türkiye'de kendi ayaklarım üzerinde durmayı başarmalıyım!" Bu konuda kendisine yardımcı olabilecek vesileleri de var. "Türkiye'de kendimi huzurlu hissediyorum!" Çok sayıda akraba ve arkadaşlarının olduğunu öğreniyoruz. 4,5 yıllık mahkumiyete rağmen ışığını kaybetmemiş olmasını görünce seviniyoruz.

Straubing Cezaevi Straubing Cezaevi

Her ne kadar büyük hata yaptıysanız, her ne kadar büyük cezaya çarptırıldıysanız yine de ümidi korumak, içerideki o ışığı kaybetmemek ve hatalardan sonrasında yeni bir başlangıç yapmak için düşünebilmek... Bunda şüphesiz cezaevinde görev yapan psikologların ve eğitmenlerinin payı büyük olmalıydı. Cezaevi yönetimini de unutmamalı tabii ki, mahkumlar için sundukları çeşitli eğitim ve kültürel fırsatlar sebebiyle. "Tekrar sosyal hayata kazandırılmamız için çok sayıda imkanlar sunuluyor cezaevinde bize. Bize kolaylıklar sunuluyor, ama yaptıklarımızın da cezasını çekeceğiz tabii. Buraya hapsedilmemiz kendi suçumuzdu!" diyor, Murat!

Henüz 30'unda 5 yıllık mahkumiyet alarak cezaevine girmek, genç bir insan için büyük bir hüzün hikayesi. Hücresinde kendisiyle hesaplaştıran, yapılan hataları da düşündüren. Tabii ki hatalardan alınan ibretlerle gençler için mesajlar vermesini isteyecektik son olarak. "Özgürlüğün önemini kaybedince anlıyorsunuz" diye söze başlayacaktı, Murat, "Gençlere tavsiyede bulunmak istiyorum: gençlik yıllarınızı güzel değerlendirin; okula gidin, meslek öğrenin. Arkadaşlarınızı mutlaka iyi seçin. Sizi kötülüklere götürecek hatalar yapmayın!"

 

10.10.2013

[Joachim Wolbergs]

 

Es freut mich außerordentlich, dass ich von der Redaktion „Regensburg Haber“ gebeten wurde, ein paar Zeilen in dieser Ausgabe beizutragen. „Regensburg Haber“ ist als türkisch-deutsche Zeitschrift nicht nur ein Medium zur Versorgung unserer türkischen Mitbürgerinnen und Mitbürger mit Aktuellem und Nachrichten aus dem Regensburger Stadtleben und der Region, sondern ein Beweis gelebter Integration. „Regensburg Haber“ hat sich in Regensburg etabliert und ist dasstolze Ergebnis erfolgreicher Integration und ein Beweis dafür, dass ein Miteinander verschiedenster Kulturen möglich ist.

 

„Integration ist Verbindung einer Vielheit von einzelnen Personen oder Gruppen zu einer gesellschaftlichen und kulturellen Einheit“ –so definieren Soziologen den Begriff der Integration. Es hört sich einfach an und ist sehr oft auch ganz einfach. Und dennoch fällt es uns und der ganzen Gesellschaft oft sehr schwer. In Regensburg leben rund 20% Menschen mit Migrationshintergrund. Das ist wahrlich keine Minderheit. Es gelingt uns in unserer wunderbaren Stadt Regensburg immer  besser, Integration zu leben und zu verwirklichen. „Regensburg Haber“ trägt einen nicht unwesentlichen Teil dazu bei und schlägt auf wunderbare Art und Weise die Brücke zwischen Deutschen und Türken. Integration heißt nicht, seine Identität und seine Herkunft zu leugnen oder gar aufzugeben. Integration heißt, eine neue Heimat finden, ohne seine Wurzeln zu vergessen.

 

Integration heißt aber auch Rechte und Pflichten wahrzunehmen. Ein wichtiges Recht ist das Wahlrecht! Eines unserer wertvollsten Rechte, das wir uns erkämpfen mussten. Im kommenden März steht die Wahl für den nächsten Oberbürgermeister in Regensburg an. Eine Wahl für alle Regensburger, egal ob deutscher oder türkischer Abstammung! Diese Wahl will ich gewinnen und das Zusammenleben verschiedenster Kulturen in unserer Stadt noch mehr fördern.

 

Integration ist kein Problem, sondern eine Chance. Es gibt, und das sage ich aus eigener Erfahrung, nichts Schöneres, als Menschen anderer Herkunft und aus anderen Kulturkreisen kennenzulernen, Freundschaften zu schließen und mit ihnen zu leben. Das ist übrigens der Garant dafür, dass man nie übereinander herfällt. So müssen wir Integration begreifen. Als Chance für die Stadt und nicht als Problem. Hier müssen die Bemühungen der Stadt deutlich intensiviert werden. Integration ist kein Randthema, sondern ein Schwerpunktthema. Eine Bringschuld und keine Holschuld!

 

Hier müssen wir alle an einem Strang ziehen. An dieser Stelle möchte ich mich auch bei Ece Öztürk Cil, Generalkonsulin der türkischen Republik, herzlichst für Ihre Unterstützung und ihren Einsatz bedanken.Mit Projekten, wie bspw. der „deutsch-türkischen Vorlesestunde“ in der Stadtteilbücherei Nord, konnte dank ihrer Hilfe ein erster Grundstein für die Integration türkischstämmiger Kinder gelegt werden. Ein besonders gelungener Beitrag zur Integration.

 

Erfolgreiche Integration ist kein Zufallsprodukt! Aber erfolgreiche Integration ist eine Bereicherung für uns alle!

 

Ihr Joachim Wolbergs

Bürgermeister

15.08.2013

Almanyadaki sanatsal aktiviteler ve Türk izleyicisi

[Selena & Mert Öztaner]

 

Her haftanın en az beş günü dünyaca ünlü opera, operet, müzikal ve bale eserleri oynayan Theater Regensburg´da sanatçı olarak eşimle görev yapıyoruz. Temsillerimiz büyük ilgi görmekte. Öyle ki West Side Story müzikalinin prömiyerinde eşim Selena'yı izlemek için bir ay öncesinde bilet gişesine gidiyorum, gişe memuru biletlerin çoktan satıldığını söylüyor.

 

Enteresan, gurur verici bir burukluk var içimde. Bir yandan eşimin temsilinin ne kadar ilgi gördüğünü görmek gurur veriyor, bir yandan da bilet bulamamamın verdiği üzüntü beni bu temsilin en azından sahne arkasından izlenmesi gerektiğine ikna ediyor. 

 

Temsil günü geliyor ve bahsettiğim gibi temsili sahne arkasından izliyorum. Harika melodiler, muhteşem, pırıltılı kostümler... Tıklım tıklım dolu salonda izleyicilerin alkışları ve “Bravo!“ tezahüratları ile temsil taçlanarak sona eriyor.

 

Operanın fuayesinde insanlarla konuşuyorum, konuşulanlara kulak kabartıyorum. Oyunu ne kadar beğendiklerini anlatıyorlar, yorumlar ve fikir alış verişi esnasında bir izleyici elindeki program kitapçığına bakıp soruyor: “Öztaner hangi milliyet?“. “Türkiye“ diye cevaplıyorum. Çok şaşırıyorlar ve ilgiyle soruyorlar: “Türk opera sanatçılarının olduğunu bilmiyorduk?“. Hemen cevap veriyorum: “Ah! olmaz mı, hem de dünyaca meşhur opera sanatçılarımız var.“. Bu cevabıma: “Ama Türk opera izleyicisi pek göremiyoruz.“ diye karşılık veriyorlar.    

 

Operanın fuayesindeki keyifli sohbetin yönünün başarılı Türk opera sanatçılarımızdan, ilgisiz Türk izleyici kitlesine gelmesi beni çok üzüyor.

 

Mutlaka opera - operet temsillerini, müzikalleri, tiyatro eserlerini takip eden, gelip izleyen Türk izleyiciler vardır. Buradan onların hakkını yemek istemiyorum. Amaç sadece bu sayının katlanarak artmasını sağlamak...

 

Bizler bu kadar zengin kültüre sahip, bir çok sanatsal rengi ve çesitliliği içerisinde barındıran bir milletin mensupları olarak aynı duyarlılığı, yurt dışında da göstermeliyiz.

 

Almanya'nın her alanda var olan ve hiç de gözardı edilemeyecek bir parçası olarak kültürel aktivitelere de katılımımızı eksik etmemeliyiz.

 

Ayrıca eminim ki bu güzel temsillere bir kez gelseniz, ne kadar keyifli bir paylaşım olduğunu görecek ve vazgeçemeyeceksiniz.

 

Eğer arzu ederseniz eşim ve ben memnuniyetle Theater Regensburg'un aktüel oyun planından sizin ilginizi çekebilecek temsilleri seçmenizde yardımcı olabiliriz.

 

Bir sonraki sayıda görüşmek dileğiyle, sanatla ve sevgiyle kalın...

12.08.2013

Leben mit zwei Kulturen

Hans Schaidinger, Hüseyin Avni Karslioglu, Ece Öztürk Cil Generalkonsulin Ece Öztürk Cil (rechts) begleitete am 19. September 2012 den türkischen Botschafter in Deutschland, Hüseyin Avni Karslıoğlu (Mitte), während eines Besuchs bei Regensburgs Oberbürgermeister Hans Schaidinger (links) / Foto: Peter Ferstl

 

[Hans Schaidinger]

 

  • Oberbürgermeister Hans Schaidinger zum Abschied der türkischen Generalkonsulin Ece Öztürk Cil

 

Die türkische Generalkonsulin Ece Öztürk Cil habe ich als sehr engagierte, freundliche und fachkundige Diplomatin kennengelernt. Während der vier Jahre, in denen sie das Generalkonsulat ihres Landes in Nürnberg leitete, hat sie sich intensiv um ihren Zuständigkeitsbereich gekümmert: In Franken, der Oberpfalz und in Thüringen hat sie sich für die Belange ihrer Landsleute eingesetzt – insbesondere für die Integration der bei uns lebenden türkischen Mitbürgerinnen und Mitbürger und für die Förderung der sozialen, kulturellen und wirtschaftlichen Beziehungen zur Türkei.

 

Bei ihren Besuchen und Gesprächen in Regensburg hat sie besonders großes Interesse an den Integrationsbemühungen der Stadtverwaltung gezeigt. Mit einer Integrationsstelle, die  meinem unmittelbaren Zuständigkeitsbereich zugeordnet ist, wollen wir dafür sorgen, dass alle Integrations-Aktivitäten in Regensburg koordiniert und vernetzt werden. Der Erfolg der auf diesem wichtigen Gebiet geleisteten Arbeit ist in Regensburg tagtäglich zu erleben: Zahlreiche Organisationen, Institutionen und Vereine kümmern sich darum, dass Menschen, die aus dem Ausland zu uns gekommen sind, möglichst schnell mit unserer Sprache, unserer Kultur, unserem gesellschaftlichen und wirtschaftlichen Leben vertraut gemacht werden.

 

Generalkonsulin Ece Öztürk Cil hat unser Integrationsprojekt aktiv unterstützt, indem sie auf Deutsch und Türkisch geschriebene Kinderbücher in unserer Stadtbücherei vorstellte. Und sie hat immer wieder „Regensburg Haber“ unterstützt – das von Salih Altuner gegründete Medienprojekt, auf das wir in Regensburg besonders stolz sein können.

 

Immer wieder hat die Generalkonsulin darauf hingewiesen, dass vor allem die bei uns  lebenden jungen Menschen mit türkischen Wurzeln eine „neue Identität“ haben – eine Identität bestehend aus der Verbindung einer türkischen und einer deutschen Identität. Sie beherrschen beide Sprachen, sie kennen beide Kulturen, sie sind in Regensburg daheim, aber ein Teil ihres Herzens gehört auch der Türkei. Diesen Menschen, so hat Frau Cil immer wieder betont, gehöre die Zukunft in Deutschland und in der Türkei.

 

Und sie hat Recht damit: Die Handelsbeziehungen zwischen Deutschland und der Türkei werden immer intensiver. Dazu brauchen wir Menschen, die sich in beiden Sprachen und in beiden Kulturen auskennen, und die möglichst mit einem abgeschlossenen Studium die erforderlichen Bildungsvoraussetzungen mitbringen, um in einem deutschen, einem türkischen oder einem deutsch-türkischen Unternehmen erfolgreich mitarbeiten zu können. Man kann es gar nicht oft genug sagen: Bildung ist der Schlüssel für Integration und für persönlichen Erfolg im Leben. Das hat auch Frau Cil der türkischen Gemeinschaft immer wieder sehr deutlich gemacht.

 

Ich möchte der Generalkonsulin herzlich für die wertvolle Arbeit danken, die sie für uns alle geleistet hat. Für ihre weitere Karriere wünsche ich ihr alles erdenklich Gute. Wer weiß, vielleicht sehen wir sie ja eines Tages in Regensburg wieder. Sie wird uns immer willkommen sein.

 

02.08.2013

[Dr. Franz Rieger]

 

Liebe Leserinnen und Leser des Regensburg-Haber,

 

ich freue mich sehr, dass ich in dieser Ausgabe mit einem Beitrag mit dabei sein darf! Der Regensburg-Haber hat es sich u.a. zur Aufgabe gemacht, die Verbundenheit türkischstämmiger Regensburgerinnen und Regensburger mit unserer Stadt zu stärken und für dieses Engagement danke ich den Verantwortlichen und Redakteuren sehr herzlich!

 

Rund ein Fünftel der Menschen in Bayern haben einen Migrationshintergrund. In Regensburg sind es sogar 30 Prozent, darunter viele türkischstämmige Menschen. Sie bereichern unser gesellschaftliches und wirtschaftliches Leben! Laut des neuen Berichts zur Integration und Stadtentwicklung in Regensburg ist ihre Verbundenheit zu unserer Stadt sehr hoch. Das freut mich sehr, zeigt es doch, dass Regensburg ein lebens- und liebenswertes Umfeld für alle Bürgerinnen und Bürger bietet und dass hier die Devise gilt: Wir sind eine Gesellschaft des Miteinanders statt des Nebeneinanders.   

 

Im Freistaat Bayern gibt es viele Maßnahmen und Projekte, die innovativ und kreativ die Integration von Menschen mit Migrationshintergrund fördern und unterstützen. Als Regensburger bin ich dabei ganz besonders stolz auf die zahlreichen Initiativen, die hierzu gerade in unserer Stadt auf die Beine gestellt wurden. Exemplarisch möchte ich das Sprachförderprogramm „miteinandR Deutsch als Zweitsprache“ nennen, das von der Universität und der Stadt Regensburg ins Leben gerufen wurde und das zum kommenden Schuljahr starten wird. Dieses vorbildliche Projekt ist vor allem deshalb von zentraler Bedeutung, da gute deutsche Sprachkenntnisse der Schlüssel zum Erfolg in Schule und Berufsleben sind. Darüber hinaus kann aber auch jeder selbst Integration im Alltag unterstützen – indem wir neugierig und aufgeschlossen aufeinander zugehen.

 

Gerade weil Bildung ein zentraler Schlüssel zu Integration und Erfolg ist, bin ich sehr dankbar dafür, dass ich als Vertreter der Regensburger Bürgerinnen und Bürger im Bayerischen Landtag die hervorragende Entwicklung unserer Stadt als Bildungs-, Wissenschafts- und Wirtschaftsstandort in den letzten fünf Jahren unterstützen konnte und massive Investitionen durch den Freistaat getätigt wurden: Über 200 Mio. Euro für Baumaßnahmen an Universität und Hochschule, 3.500 zusätzliche Studienplätze, der Titel „Technische Hochschule“ und rund 35 Mio. Euro für den Ausbau unserer Schulen und zusätzliche Kinderbetreuungsplätze – das sind nur ein paar der wichtigsten Erfolge für Regensburg. Diese Bildungsinvestitionen kommen uns allen zugute! In diesem Sinne: Bleiben Sie bildungshungrig und aufgeschlossen – für noch mehr Miteinander!

 

Herzlichst

Ihr

Dr. Franz Rieger

Landtagsabgeordneter, Stadtrat

31.07.2013

NSU davasını izlerken

NSU cinayetlerinin görüşüldüğü mahkeme. Foto: Bilal Fırıntepe
[Bilal Fırıntepe]
 
Bir sene sonra yine burdaydım. RAF davalarından sonra Almanya‘nın en önemli davasına ev sahipliği yaptığı belli oluyordu; her yerde bariyerler ve NSU cinayetleri davasıyla ilgili levhalar vardı. Sabah sekizde gelmiştim davayı takip etmek isteyenlerin çok olacağının düşündüğüm için. Ama maalesef öyle olmadı. Girişte üstümü titiz bir şekilde aradılar ve not etmek için yanıma aldığım defter ve kalemden başka hiç bir şey salona götürmeme izin vermeyeceklerdi. Sinirlenmemiştim, ama gücenmiştim; „NSU davasında bile ayrımcılığa maruz kalıyoruz“ diye düşüncelere dalacaktım. Stajer olduğum zamanlarda daha rahat girip çıkıyordum halbuki bu binaya. Ama dünyanın gözü de buradaydı ve en ufak bir hatada olabileceklerden korkuyorlardı. Görevlilerin çok dikkatli olmaları ve bu şekilde önlemler almaları gerektiğini biliyordum.

Mahkeme salonuna çıkınca en ön sıraya oturdum ve duruşmayı beklemeye başladım. Daha bir saatten fazla zamanım vardı. Duruşmanın olduğu binanın salonu diğer salonlara hiç benzemiyordu; camları yok ve de iki katlı. Basın ve seyircilere ayrılan bölüm yukarıda kalıyor. Diğer salonlar ise tek katlı ve salonun arka bölümünde seyirci ve basın yer alıyor. Yavaş yavaş yerler dolmaya başlarken arkamdaki sıraya biri Alman biri Türk iki hukukçu ve yanlarında da hukuk öğrencilerinden oluşan bir grup oturdu. Türk olan hukukçu İstanbul'dan davayı takip etmek için gelen bir profesördü. Bir gün önceki duruşmanın hukuksal boyutlarını tartışmaya başladıklarında arkama dönüp dinlemeye koyuldum, ceza hukuku hakkında önemli konulara değinilmişti. Zschäpe, arkadaşları Uwe Mundlos ve Uwe Böhnhardt'ın intiharlarından sonra, oturdukları binaya ateşe vermekle suçlanıyordu. O yangına karşı binadaki komşusunu ölüm tehlikesine itmiş ve o sebepten cezalandırabilme ihtimalini tartışıyorlardı. Salon dolduğunda fazla Türk olmadığını fark ettim, bu beni çok üzdü. Basın mensupları dışında duruşmaya takip etmeye gelen Türkler'in sayısı bir elin parmağını aşmıyordu bile.

Duruşma vakti geldiğinde Beate Zschäpe salona girdi. Yanındaki avukatlarıyla gülüşüyor ve, dava süresince basından takip ettiğim kadarıyla tüm duruşma günlerinde yaptığı gibi, sırtına mahkeme salonuna dönerek duruyordu. „Mahkemeyi tanımıyorum ve yaptıklarımdan da pişman değilim“den başka bir şey ifade etmiyordu sanki bu davranış. Ama bu sebepten dolayı ona kızmamak gerekiyor; asıl suç onun bu şovunu müsaade eden makamlarda olmalıydı. Bugünkü duruşmada konu iki el ateşle kafasından vurularak öldürülen Türk esnafı Habil Kılıç'ın davasıydı. Önce adli tıp uzmanı ve sonrasında silah uzmanı olmak üzere iki uzman olayın detaylarını anlattı. Ve bir skandal yaşanacaktı. Görgü tanığı olarak gösterilen kişi evinin camı önünde gördüğü kişileri anlatırken, „Almanlar'a benzemiyorlardı, daha çok Doğu Avrupalılar'a beniyorlardı“ diye başladığı anlatımını “Almanlar” ve “Doğu Avrupalılar'ın” elmacık kemiği ve ten rengi kıyaslamasıyla devam edecekti. Ne kadar ırklarla ilgili klişe varsa mahkemenin önüne serildi. Art niyetli olmadığını varsayacak olursak (böyle bir davada kimse fazladan ırkçı gibi görünmek istemez), bilinç altında yerleşmiş düşünce yapıları, yani “Bizler“ ve "Onlar" da su üstüne cıkmış oldu böylece. Bu kalıplara sığdırma merakı sadece bu tanığın değil, içerisinde yaşadığımız toplumun, belki de tüm dünyanın en büyük sorunu. Bu düşünce tarzı NSU davasının da ana kaynağı. İnsanların dünyada hiçbir şeyin sadece siyah veya beyaz olmadığını ve farklı gri tonlardan oluştuğunu görmeli ve kabul etmeliler.

Duruşma öğle arasına ayrıldığında, bu düşüncelerle dışarıya çıktım. Zschäpe'nin hal ve hareketleri gözümün önünden gitmiyor, tanığın söyledikleri kulaklarımdan çıkmıyordu şimdi. Güzel bir staj dönemi geçirdiğim bu mahkeme binası artık bana çok yabancıydı.
31.07.2013

Okula yeni başlayan çocuklar ve ailelerine öneriler

Ebru Karabulut Ebru Karabulut, Psikolojik Danışman

[Ebru Karabulut]

 

Bu yıl da her yıl olduğu gibi birçok minik öğrenci okulla ilk kez tanışacak. Uzun yıllar boyu sürecek olan eğitim hayatına atılacak bu ilk adım, gerek çocuklarda gerekse ebeveynlerde büyük bir heyecan yaşanmasına sebep olur. Çocukları okula yeni başlayacak olan ailelerin, çocuklarının okula uyum sağlayıp sağlayamayacağı konusunda kaygılar yaşaması da olasıdır. Bu konuda yaşanabilecek muhtemel problemlerle başa çıkabilmek için ailelerin ve öğretmenlerin işbirliği içerisinde hareket etmeleri gerekmektedir.

Okula yeni başlamış olan bazı çocuklarda okulun ilk günlerinde ağlama, okula gitmeyi reddetme, ebeveynlerinden ayrılmak istememe, iştahsızlık, uyku problemleri gibi belirtiler görülebilir. Çünkü çocuk için okul yepyeni ve yabancı bir ortamdır ve bu yeni ortamda uyulması gereken kurallar, yeni arkadaşlar, öğretmenler ve yerine getirilmesi gereken sorumluluklar vardır. Bu yüzden ailelerin çocuklarda oluşabilecek olası kaygıları ve heyecanı doğal ve anlayışla karşılamaları gerekmektedir.

Eğer çocuğunuzda okula gitmekle ilgili yoğun bir stres ve isteksizlik varsa, bu sorun büyük bir ihtimalle çocuğun okulla ilgili olarak yaşadığı bilgisizlik ve belirsizliktir. Bu belirsizlikleri ve kaygıyı ortadan kaldırmak için ailelerin çocuklarıyla okula başlamadan önce, okulunu gezip görmesi; okul konusunda bilgiler vermesi; öğretmen, öğrenci, sınıf arkadaşı, teneffüs, okul kuralları vb. kavramlar hakkında bilgilendirmeleri yararlı olacaktır. Çocuğa artık büyüdüğü ve okula giderek eğlenceli bir şekilde yeni bilgiler öğreneceği, oyunlar oynayabileceği, yeni arkadaşlarının olacağı anlatılmalıdır. Okulun her gün gidilmesi gereken oyun, arkadaş ve eğitim yeri olduğu belirtilmeli; ancak abartılmış ve yanlış bilgi verilmemelidir. Aksi durumda çocuk kendisine anlatılanlarla okulda bulduklarını karşılaştırdığında aradığını bulamayacak ve okula güveni kalmayacaktır.

Okulun ilk gününde çocukla birlikte olmak önemlidir. Çocuğun ilk günle ilgili en büyük kaygısı, sürekli okulda kalacağı ve eve dönmeyeceği ile ilgilidir. Bu tip kaygıların yok edilebilmesi için çocuğa bir gece önceden bu konuyla ilgili net bilgiler vermek ve onu rahatlatıp, cesaretlendirmek gereklidir. Çocuğu okula bıraktıktan sonra çocukla vedalaşmayı kısa tutmaya çalışmak, tutarlı ve soğukkanlı olmak yerinde olacaktır. Birkaç kez geri dönmek çocuğun beklentisini arttıracağından ayrılma anı her seferinde onun için daha zor ve üzücü bir hale gelecektir. Aynı zamanda duygusal davranıp, çocuk okula gitmek istemiyor diye onu okul yolundan geri çevirmek, onun okula uyumunu daha da geciktirecektir.

Çocuğun okul ile ilgili güzel duygular hissetmesini, sahiplik duygusunun artmasını ve psikolojik olarak kendini okula hazırlamasını istiyorsak, okul alışverişine çocukla birlikte çıkmakta yarar vardır. Çocuğa kırtasiye malzemelerini kendisinin seçmesine izin verilmesi gerekir.

Her konuda olduğu gibi çocuğunuzun okul konusunda da yaşayabileceği kaygılar konusunda ona karşı anlayışlı olmak en önemli tutumlardan biridir. “Bebek misin sen, kocaman adam oldun, neden sürekli ağlayıp duruyorsun, korkacak ne var?” gibi bastırıcı yöntemlerden uzak durulmalıdır.  Bu şekilde bastırılan sorunlar ilerde daha büyük sonuçlarla karşımıza çıkabilir.

Özellikle çocukların okula alıştığı ilk üç günden sonra bazı anne babaların okul saati boyunca bahçede ya da okul dışında bekledikleri durumlar ortaya çıkmaktadır. Böyle bir durumda çocuk, anne-babasını her gördüğünde endişelenmesi gereken bir şey olduğunu zannedebilir. Bu yanlış bir davranıştır. Çocuğunuza, siz yanında olmasanız bile, yanlarında öğretmenlerinin olacağını ve güvende olacağını söyleyin ve bunu hissettirin. Dersler bitince onu okuldan alacağınızı söyleyin. Çocuğu vaktinde okuldan almaya özen gösterin.

Okula yeni başlayan çocuğun özellikle ilk günlerde okuldan dönüşünde ailesince karşılanması da önem taşır. Çalışılıyor bile olsunsa, hiç olmazsa ilk haftalarda evde olup çocuğun karşılanması, ona küçük sürprizler hazırlanıp, onunla okulda neler yaptığının konuşulması, çocuğu okulla ilgili olarak motive edecek ve okula uyumunu kolaylaştıracaktır.

Okula yeni başlayan çocukların içinde bulundukları dönemin özelliği gereğince bazen duygular sözle ifade edilemez. Bu dönemde yaşanan kaygı, bedensel tepkilerle belirtilmektedir. Kreşe ya da okula başlamada zorlanan çocukların karın ağrıları olmakta, uyku, iştah ya da davranışları ile ilgili tepkiler görülmektedir. Burada “okula gitmek istemiyorum” ya da “alışamadım” olarak anlatılmak istenen, “karnım ağrıyor”, “başım ağrıyor” ya da “midem bulanıyor” gibi bedensel yakınmalarla anlatılmaya çalışılır. Bu yakınmaların gerçekten bedensel bir rahatsızlık sonucu mu; yoksa zorlanmaya bağlı ruhsal tepkiler mi olduğu sorularının yanıtını bulmak anne babalar için hiç de kolay olmamaktadır. Böyle durumlarda bu şikayetlerin ruhsal nedenli olduğu sonucuna varıldığı taktirde, çocukla güven ve samimiyete dayanan iletişime geçmeniz gerekecektir. Çocuğunuzla okula gitmek istememe nedenlerini konuşmalısınız. Onunla yargılamadan, suçlamadan, destek vererek, anlaşıldığını hissettirerek iletişime geçip, sorunların nasıl çözülebileceği konusunda beyin jimnastiği yapabilirsiniz. Gerekirse öğretmenleriyle ya da uzman kişilerle de işbirliği yapabilirsiniz.

Çocuk okula birlikte geldiği ebeveyninin yanında ağlıyor, onun gitmesine izin vermiyor olmasına rağmen; ebeveyni okuldan ayrıldıktan sonra ağlamayı bırakıp, faaliyetlere katılıyorsa kaygılarının çoğu bitmiş demektir. Bir süre sonra da okula gelirken yaşanan ağlamalar son bulacaktır.

Tüm bunlara rağmen bazı çocukların okula uyum süreci uzayabilir. Bu gibi durumlarda sınıf öğretmeni ve kurum psikologundan yardım alınmalıdır. Çocuğun okula hazır olması kadar ailenin çocuğunu okula vermeye hazır olması da önemlidir. Çocuğu okula verdiği için yalnızlık, çaresizlik, suçluluk, kaygı, çocuğu kaybetme korkusu ve hatta öfke gibi duygular yaşayan ebeveynler bu duygularla yüzleşmelidir ve gerekirse bir uzmandan yardım almalıdır.

27.07.2013

Entscheidungsträger 2013

Martin neumeyer, Integrationsbeauftragter der Bayerischen Staatsregierung Martin Neumeyer, Integrationsbeauftragter der Bayerischen Staatsregierung

[Martin Neumeyer]

 

Im September 2013 erwartet uns ein „heißer Herbst“: Innerhalb von nur acht Tagen finden am 15. und am 22. September die bayerische Landtagswahl und die Bundestagswahl statt. Die Menschen entscheiden dann darüber, wie es im Freistaat weitergeht, und haben aufgrund des Gewichts des Freistaats als zweitgrößtem Bundesland auch ein gewichtiges Wort bei der Entscheidung auf Bundesebene mitzureden. Kaum aus den großen Ferien zurück, haben die Bürger Bayerns also gleich zweimal die Wahl.

Dabei ist es sehr schwer, vorauszusagen, wie die beiden Richtungswahlen in diesem Superwahljahr 2013 in Bayern ausgehen. Wie die Erfahrung der vergangenen Jahre gelehrt hat, kann sich noch kurz vor der Wahl die Stimmung ganz entscheidend ändern, und die Voraussagen der Meinungsforschungsinstitute Lügen strafen. War der so genannte „Last-Minute-Swing“ bis in die neunziger Jahre hinein noch fast unbekannt, so haben wir einen Meinungsumschwung in den letzten Tagen vor der Wahl seither gleich mehrfach bei den Bundestagswahlen 2002 und 2005, bei der Hessenwahl 1999 und der schleswig-holsteinischen Landtagswahl 2005 erlebt.

Das macht es für die Wahlkämpfer und ihre Parteien nicht einfacher: Welche Themen bestimmen am Ende den Wahlkampf? Wie steht die öffentli-che Meinung zu diesen Fragen? Wie hoch fällt die Wahlbeteiligung aus? Schließlich zählt jede Stimme. Aus diesem Grund gerät auch – völlig zu Recht und längst überfällig – eine Wählergruppe in den Blick der Parteien, die bisher kaum im Fokus der Wahlkampfstrategen stand. Ich meine die wachsende Zahl der Menschen mit Migrationshintergrund, die einen deutschen Pass haben, kurz: Die Deutschen nichtdeutscher Herkunft.

Über die Hälfte der knapp 16 Millionen Menschen mit Zuwanderungshintergrund verfügen über die deutsche Staatsbürgerschaft. Unter diesen stellen die Türkeistämmigen die – sieht man einmal vom Sonderfall der russlanddeutschen Spätaussiedler ab – die mit Abstand größte Gruppe. Das bedeutet, dass die Zahl der türkischstämmigen Wähler bei der Bundestagswahl mutmaßlich über einer Million liegen, und auch in Bayern entsprechend in die Hunderttausende gehen dürfte. Genaue Zahlen dazu gibt es zwar nicht, aber es ist sicher nicht zu viel gesagt, wenn ich behaupte: Die Deutschen mit türkischen Wurzeln sind eine entscheidende Wählergruppe.

Dabei sind die türkischstämmigen Wähler für mich keine gesonderte Gruppe mit spezifischen Interessen, sondern schlicht Deutsche, von denen ich mir wünsche, dass sie auch an die Wahlurnen gehen. Bayern und Deutschland sind Ihre Heimat, und es ist Ihr Recht – und auch Ihre demokratische Pflicht – sich an der Gestaltung unseres Gemeinwesens zu beteiligen. Dabei ist es für mich gar nicht entscheidend, für wen Sie stimmen, sondern dass Sie wählen. Und besonders freue ich mich natürlich, wenn möglichst viele Mitbürger türkischer Herkunft für politische Ämter, den Bundestag und den Landtag kandidieren, oder sich bürgerschaftlich engagieren.

Sie gehören dazu, machen Sie mit! Sie sind eine Bereicherung für unsere Gesellschaft und bringen durch Ihre individuelle Prägung und Ihre kulturelle Identität oftmals eine Sichtweise in die politische Debatte ein, die unseren Blick weitet und damit ganz wesentlich zur Lösung beiträgt. Deshalb ist es so wichtig, dass Sie sich beteiligen und engagieren, als Wähler, als Funktionär, als Kandidat. Bayern und Deutschland profitieren davon. Lassen Sie sich nicht von etwaigen Startschwierigkeiten, Missverständnissen abschrecken. Als Integrationsbeauftragter der Bayerischen Staatsregierung freue ich mich darauf, mit Ihnen und für Sie Politik machen zu dürfen.

Ihr Martin Neumeyer, MdL

10.07.2013

Integration mit Herz

Barbara Schiessl, a.a.a. Barbara Schießl, Diplom Sozialpädagogin

[Barbara Schießl]

 

Integration ist "in". Vor einigen Jahren noch als soziales Randthema behandelt, wurde es 2012 in Regensburg zur "Chefsache" ernannt. Der OB höchstpersönlich richtete zum Erstauen vieler innerhalb kürzester Zeit eine Integrationsstelle ein, die direkt seinem Referat unterstellt wurde. Ab Juli tagt zum ersten Mal ein vom ihm einberufener Integrationsrat von Experten im Integrationsbereich. Parallel dazu führt die Hochschule in Zusammenarbeit mit der Stadt das Projekt " Integrationsbericht und Integrationskonzept für die Stadt Regensburg" durch. Sehr erfreulich, dieses Engagement auf oberster Ebene!

 

Es wird aber auch wirklich Zeit. Die ersten Ergebnisse des Integrationsberichts ergeben, dass der Anteil der Regensburger mit Migrationshintergrund bei 30 % Prozent liegt, 10 % höher als bisher angenommen.

 

Die Betreuungs- und Unterstützungsangebote für Kinder sind - trotz vieler guter Ansätze - momentan bei weitem nicht ausreichtend. KiTas, Kindergärten, Hortplätze, Sprachförderangebote, fast überall trifft man auf Wartelisten. Auch beim a.a.a.!

 

Aber nicht nur bei den Kindern fehlt es in vielen Bereichen: Niederschwellige Sprachförderung -  besonders Alphabetisierungskurse, Dolmetscher, Info /- Willkommensveranstaltungen für Neuzuwanderer (nicht nur für Studenten!) - es gibt jede Menge Bedarf an einer Erweiterung bzw. Neuinstallation von Angeboten für Migranten. Dabei darf die steigende Anzahl der Flüchtlinge nicht vernachlässigt werden, denn neben dem menschlichen Aspekt sollte auch die Regierung bedenken: die Facharbeiter kommen nicht nur aus Spanien, der ein oder andere sitzt auch in unseren Sammelunterkünften! Und das oftmals über viele Jahre, ohne die Chance, sich in dieser Gesellschaft einzubringen. Verlorene Potentiale mit tragischen Lebensumständen.

 

Nachdem Integration ein gegenseitiger Prozess ist, muss neben den  Unterstützungsangeboten und dem "Integrationswillen" der Migranten die große Rolle der "einheimischen Bevölkerung" betrachtet werden. Umfragen haben ergeben, dass die erfolgreichsten ehemaligen "Gastarbeiterkinder", freundschaftliche Unterstützung von deutschen Freunden und deren Familien bekommen  haben. Statt Angst zu schüren (z.B. beim Thema neue Unterkünfte für Asylbewerber), wäre es eine große (gegenseitige!) Bereicherung, wenn Einheimische oder bereits  "erfolgreich integrierte" Bürger auf ihre zugewanderten Nachbarn zugehen und ihre Hilfe anbieten würden. Auch am Arbeitsmarkt wäre eine größere Offenheit der Arbeitgeber gegenüber ausländischen Bewerbern wünschenswert: Sprachkompetenz in verschiedenen Sprachen, interkulturelle Kompetenz, Erfahrungen im Ausland - das alles sollten Wettbewerbsvorteile und nicht -nachteile sein.

 

Die interkulturelle Öffnung der Stadtverwaltung ist eine wünschenswerte Sache und wird Teil des Integrationskonzepts - eine offene, tolerante Gesellschaft ist eine weit größere Baustelle.

 

Es gibt also noch Einiges zu tun an Integrationsarbeit, auch in Regensburg - packen wir´s an!

 

Barbara Schießl

Diplom Sozialpädagogin beim Arbeitskreis für ausländische Arbeitnehmer (a.a.a.)

26.06.2013

Okuma ve Dil

Serkan Arslan Foto: Salih Altuner

 

[Tuğba Vanneste]

 
Edebiyat plastiktir iddiasındaydı Varlık dergisinin geçen yılki Eylül sayısı. Yan resim gibi, heykel gibi beş duyumuzla algılanabilecek bir şey. İnsan eski bir kütüphaneye ya da henüz dijital dünyayla işgal edilmemiş küçük bir kitabevine girince daha iyi anlıyor bunu. İlkin yüzünüze çarpan, hafif baş döndürücü bir meltem şiddetinde kitap kokusu. Sonra değişik boyut ve şekillerde yazılar, kitap kapakları. Çevirin arkasını bir kitabın, muhtemelen yazarının fotoğrafı ve size içerik hakkında ipuçları verecek bir arka kapak yazısı. Sonra açın sayfaları, dokunun. Beyaz kuşe değil de sarı saman kağıt olmalı. Üzerine vurulan her harfte matbaada çektiği acıları anlatsın önce size, gururlu ve vakur.

 

Kitap okuma alışkanlığının küçük yaşta başlaması gerektiğini söylemeye sanırım gerek yok. İnsan elbette ileriki yaşlarda da okumaya merak sarabilir. Ama işte o zaman okumadan geçirdiği zamanlar için üzülecektir. Kaldı ki her yaşa göre okunacak kitaplar da az çok değişir. Ve öyle kitaplar vardır ki, insan onları  okuduktan sonra okumamış olmayı tasavvur edemez artık; kişiliğinde kim olduğunda ya da olacağında derin izler bırakır. Özellikle çocuklar için bambaşka dünyaların kapılarını açar kitaplar. Televizyon izlemek kolaydır, hayal gücünüze yapacak pek bir şey kalmaz. Ama kitaplar öyle mi? Biri anlatmış kendine göre; olaylar, tasvirler birbirini izliyor. Ve bu anlatılar hayal gücümüzün sonsuz sahnelerinde en canlı kostümlerle hayat buluyor. Herkesin kendine göre ve farklı tecrübe edebileceği ender durumlardan biri. Tadına bir kere varıldı mı artık vazgeçilmez olur kişi için. Ve ona bir insan ömrünün asla yetmeyeceği kadar hikaye, tecrübe ve duygu sunar sayfalarında. İşte bu zenginlikten mahrum olmamalı kimse, özellikle çocuklar. Daha onlar beşikteyken anlattılan masallar, okunan hikayelerle başlar bu ilgi. Ve evin içinde elinde kitap olan bir ebeveyn kadar iyi bir örnek yoktur.

 

Okumanın bir de dil boyutu var. Normalde ana dilimizde okuruz. Zaman içinde öğrendiğimiz yabancı dillerde de okumaya çalışırız; bu hem yeni dildeki gelişimimiz açısından önemlidir hem de bize bazı eserleri yazıldıkları dilde okuma heyecanı yaşatır. Ama kavrayışın en yüksek olduğu okuma elbette ana dildeki okumadır. Peki ama nedir ana dil? Annelerimizin dili mi yoksa içinde yaşadığımız, eğitim gördüğümüz dil mi? Ana dili kişinin düşündüğü, kendini en iyi ifade edebildiği ve hatta ruyalarını gördüğü dil olarak tanımlarsak eğer ikinci seçenek daha doğru görünüyor. Nerede doğup büyüdüysek orayı memleket saymak gibi bir şey bu. Ama ana dilleri Almanca, İngilizce, Fransızca olsa bile annelerinin dili kendilerine ‘yabancı’ olmayanlar var. Çift dille büyüyen şanslı çocuklar onlar. Türkçelerinde sevimli bir aksan olan ama yine de bu dile okulda öğrenilmiş herhangi bir yabancı dilden çok daha iyi hakim olanlar. İşte bu hakimiyetin dercesini, yani kavrayış ve kendini ifade edebilme becerisinin seviyesini belirleyen en önemli etkenlerden biridir okuma. Kişi eğer bir dilde okumuyorsa o dildeki becerileri sınırlı kalmaya mahkumdur; bu doğduğu günden beri duyduğu, konuştuğu dil olsa bile.

 

Bu bağlamda geçtiğimiz aylarda Regensburg’da çok anlamlı bir proje başladı. Kent kütüphanesinde zaten mevcut bulunan iki dilli kitaplar – Türkçe ve Almanca - her ayın ilk Perşembesi öğleden sonra gönüllü üniversite öğrencisi arkadaşlarımız tarafından çocuklara okunuyor. Bu kitap okuma oturumları hem çocuklara okuma alışkanlığı kazandırmak, hem de iki dilde birden büyüyor olma avantajlarını onlara hatırlatmak adına çok önemli. Ancak okuyarak sahip oldukları bu potansiyeli geliştirebilir, hayatta karşılarına çıkacak her türlü fırsat ve zorlukta belirgin farklar yaratabilirler. Yine ancak okuma ile bir dili güzel konuşma kabiliyeti elde edilebilir. Mesele sadece iletişim kurabilmek, derdimizi anlatmak değil aynı zamanda o dilin dünyasındaki eşsiz değer ve güzellikleri de tercüman insafına kalmadan tadabilmek olmalıdır.

 

Bu projeye ön ayak olan ve hali hazırda emeği geçen herkese ben kendi adıma teşekkür etmek istiyorum. Çocuklar zaten dünyayı keşfetmeye meraklı, gözlerini dört açmış bekliyorlar. Bu noktada ebeveynlere düşen görev, onlara biraz yol göstermek, örnek olmak. Diliyorum bu projeye de ilgi her geçen gün artarak devam eder. Ayrıntılı bilgileri ve programla ilgili güncellemeleri Regensburg Haber sitesinden takip edebilirsiniz.

05.05.2013

Almanya'da Yeni Kimlikler

Ece Öztürk Çil T.C. Nürnberg Başkonsolosu Ece Öztürk Çil
  • T.C. Nürnberg Başkonsolosu Ece Öztürk Çil'in Regensburg Haber Dergisi'nin Aralık sayısı için özel olarak yazdığı makalesi...

 

[Ece Öztürk Çil]

 

Aslında bir roman yazmak istiyorum. Başlangıç resmi zihnimde çok berrak. Adımları iyiden iyiye yavaşlamış ihtiyar adam doğduğu şehirde yürüyor. Gençliğinin beden gücüyle kazandığı birikimleriyle yaptırdığı evini satmayı düşünüyor. Kararsız, zira o ev tüm çocuklarına sağlamayı düşlediği refahlı hayat projesi. Evi satmıyor ve ertesi kış memleketine cenazesi dönüyor. O bir ‘Gastarbeiter’. Romanda misafir işçinin Almanya’da yaşayan veya Türkiye’ye dönmüş çocukları ve torunlarının hikayelerini de anlatmak gerek.

 

Dönemin misafir işçilerinin çocukları ve torunları, o misafir öncülerden çok farklılar. Yeni nesiller buralı. Bambaşka bir kimlikleri var. Gelişen yeni kimliklerin şekillenmesinde çoğunluk toplumunun göçmen kökenlilere karşı tutumunun etkisinin büyük olduğuna bilimsel çalışmalar işaret ediyor. Berlin Humboldt Üniversitesi araştırma görevlisi Dr.Naika Foroutan, hybrid (melez) kimlikler hakkında yürüttükleri araştırma kapsamında, İslamın negatif gösterilmesi bağlamında göçmen kökenli Müslüman gençlerin geliştirdikleri stratejileri inceliyor. Nürnberg Belediyesinin geçtiğimiz Kasım ayında düzenlediği bir toplantıda yaptığı araştırmayı anlatan Foroutan, Müslüman ülkeler kökenli gençlerin Almanya’da İslam bağlamında yapılan negatif tanımlamalardan etkilendiklerini, kimliklerinin bu olumsuz etki karşısında savunma veya saldırı eksenleri arasındaki pozisyonları yansıttığını tespit etmiş.

 

Foroutan’ın çalışması, bu olumsuz etki olmasa gençlerin nasıl hareket edeceğini düşündürtüyor. Tepki faktöründen özgürleşmiş kimlikler acaba hangi tavırları yansıtırdı. Muhakkak Almanya’ya aidiyet duyguları daha güçlü olurdu. Daha özgüvenli, daha üretken, daha verimli bir genç nüfusun Almanya’nın geleceği için kazanç teşkil edeceği hususunda herkesin hemfikir olacağından kuşku duymuyorum. Özellikle demografik dönüşüm bağlamında, nüfusun azaldığı ve yaşlandığı, ekonominin nitelikli işgücü ihtiyacını yurtdışından karşılamaya yönelmek zorunda kaldığı Almanya’da, göçmen kökenlilerin eğitimine daha fazla yatırım yapılması tüm tarafların kazançlı çıkacağı bir ortak gelecek vizyonunun gereğidir.

 

Başkonsolosluk olarak Regensburg’da 2012 yılında başarı örneği oluşturan çok sayıda işadamımız, üniversite öğrencimiz, akademisyenimiz, sporcumuz ve öğretmenimizi, aralarında Sayın Büyükşehir Belediye Başkanı Schaidinger ve Regensburg Üniversitesi Rektörü Prof. Strothotte’nin de bulunduğu üst düzey Alman yetkililer ile bir araya getirerek, ortak yaşama katkı sunan Türk ve Alman şahsiyetlere takdir belgeleri sunduk. Yeni kimliklerin başarılı temsilcilerine değer duygusu kazandırmak ve onları ortak yaşamda destekleyenlere şükran sunmanın önem taşıdığına inanıyoruz.

 

Sayın Berlin Büyükelçimiz Hüseyin Avni Karslıoğlu’nun 2012 Eylül ayında Regensburg’u ziyareti ise Oberpfalz’ın başkenti ile ikili ilişkilerimize en üst düzeyde ivme kazandırırken, vatandaşlarımızı gururlandırmıştır. Ziyaret kapsamında, IHK Regensburg’da yapılan üst düzeyli toplantıda Türkiye ile bölgenin ekonomik ilişkilerini daha da ileri boyutlara taşımak için neler yapılabileceği ele alınırken, Büyükşehir Belediyesinde yapılan şehrin altın defterinin imza töreninde siyasi dostluk mesajı vurgulanmıştır. DİTİB merkezinde vatandaşlarımızla kucaklaşan Sayın Büyükelçimiz, kadınlar ve gençlerin toplumumuzun ilerlemesi için yapılan çalışmalarda daha fazla rol almalarının önemini vurgulamıştır.

 

İlişkilerimize kazandırılan ivmenin verdiği güçle, Regensburg’da yaşayan toplumumuzun Almanya’da ortak geleceği birlikte şekillendirme vizyonuna katkılarını artırarak sürdürmesini diliyorum.

 

Regensburg’daki gelişmeleri en kapsamlı ve nitelikli şekilde kamuoyuna aktaran ‘Regensburg Haber’ internet portalından sonra elinizdeki dergiyi de yayınlamaya başlayan Salih Altuner’i tebrik ediyor ve derginin yayın hayatı için en iyi dileklerimi sunuyorum.

 

Ece Öztürk Çil
Nürnberg Başkonsolosu

 

Link: http://nurnberg.bk.mfa.gov.tr/ShowSpeech.aspx?ID=3617



Aralık 2012

Güzel Türkçemiz

[Tuğba Vanneste]

 

Almanya’ya gelirken hiç aklimda yoktu öğretmenlik yapmak. Gayet basit bir sebepten dolayı, öğretmen değilim çünkü! Yani okulunu okumadım. Ama her zaman ilgimi çekmiş, öğretene çok şey kattığına inandığım bir meslek, uğraş. Tesadüf eseri – ki tesadüf diye bir şey yoktur – Regensburg Volkshochschule’de yetişkinlere Türkçe dersi verip veremeyeceğimi soran bir telefon aldım bir gün. Heyecanla neden olmasın dedim.

 

İş hayatından alışkındım aslında toplantı yönetmeye, sunum yapmaya ya da iş üstünde eğitimler vermeye fakat bu bambaşka bir tecrübeydi benim için. Bir kere sorumluluğu çok büyüktü, güzel Türkçemizi her nasılsa öğrenmeye heves etmiş yabancılara öğretecektim. Türkçe gibi batı dilleriyle tek ortak yönü Latin alfabesi olan zor bir lisanı, daha yeni öğrendiğim Almanca ile açıklamak hiç kolay olmayacaktı. Ama kendi öğrenme sürecim en azından hala tazeydi, benzer benzemez yanları iyi biliyordum. Sonunda cesaretimi topladım ve kabul ettim.

 

Nasıl olacak, acaba altından kalkabilecek miyim dışında bir de kim neden Türkçe öğreniyor diye merak ediyordum. Hem merakımı gidermek hem de ilk derste havayı yumuşatmak adına ‘Neden Türkçe öğreniyorsunuz?’ sorusunu yönelttim biraz da çekinerek. Genelde akrabalık ilişkileri gibi zorunlu sebepler beklerken çok değişik yanıtlar almak beni hem mutlu etti hem de ileriye dönük heyecanlandırdı.

 

Neredeyse herkes bir kere Türkiye’yi çok seviyor ve sık sık ziyaret ediyordu. Orada kurdukları dostluklar onları dilimizi öğrenme noktasına kadar getirmişti. Zengin tarih ve kültürünü ilginç buldukları bu ülkeyi ve insanlarını dil aracılığıyla daha da yakından tanımak istiyorlardı. Elbette eş durumundan öğrenmeye gelenler de yok değildi ama azınlıkta sayılırlardı.

 

Türkçe çok eski bir dil. Konar göçer yaşam tarzıyla doğuda Japonya batıda Avrupa ve elbette yeni dünyaya kadar yayılmış. Sondan eklemeli, yani sınırsız. Bir eylemden istenildiği kadar yeni sözcük üretilebilir. Yine eylem üzerinde kişi, zaman ve başka bir çok bilgi taşıdığından, misal Almanca’da dört beş kelimeyle ifade edilen bir cümle Türkçe’de tek bir kelimeyle eksiksiz söylenir. Gramer yapısı son derece kurallıdır, adeta matematik dersi işler gibi formüller sıralanır tahtaya. Ve en önemli özelliklerinden bir de ses uyumudur. Yani dilde harmoni belirleyicidir. Ses uyumu sadece kulağa hoş gelmesi değil, kolay telafuz edilebimesi demektir – ağzı, dili, boğazı yormaz.

 

Bu dönem üç sınıfımız var, bahar yarı yılında dört tane açılacak. Şimdilik temel seviye eğitim verilliyor. Ama kimbilir, bu ilgi çoğalarak devam ederse belki ileri seviye sınıflar da açılabilir. Yazar ve ozanlarımızın önemli eserlerini okuyup tartışabileceğimiz bir sınıfın öğretmeni olmak harika olurdu.

 

Dil demek kültür demek. Dili olmayan bir toplum varlığını sürdüremez, değer ve geleneklerini unutur, birlikte yaşadığı toplumların içinde erir kaybolur. Anavatandan uzakta yaşıyor olsak bile dilimizi yaşatmalı, onu gereksiz yabancı kelimelerle kirletmemeli, düzgün konuşmaya özen göstermeliyiz. Güzel konuşmanın da en önemli ilacı yine elbette okumaktır.

 

Dünya her geçen gün küçülüyor, sınırlar silikleşiyor, toplumlar birbirine karışıp kaynaşıyor. Bu değişimde azalmak değil çoğalmak, kültürel anlamda sadeleşmek değil zenginleşebilmek marifet olacak. Çok renkli, çok sesli, çok dilli olabilmek. İşte yer yüzündeki en güzel dillerden biri olan Türkçemizi koruyalım, kollayalım, keyifle, şiirselliğinin tadını her cümlede duyarak konuşalım. Yüksek sesle...

10.12.2012

Güz Sevinci

[Tuğba Vanneste]

 

Yaz sıcağıyla geldiğim memleketten sonbaharın renklerine inince sevinmedim desem yalan olur. Ben sonbaharı severim. Hüznüyle, rüzgarıyla, ve en çok da renkleriyle severim. Tasvire pek lüzum yok, şöyle bir kafanızı kaldırmanız yeterli doğanın en sıcak renklerini tüm tonlarıyla görebilmeniz için.

 

Hala içinde ağaç olan kentlerde yaşadığımız için şanslı olmalıyız. Yolda yürürken birden önümüze bir yaprak düşüverir. Zamanın akışını acımasızca ve bizi önünde sürükleyişini, bu sürüklenişte cebimizden düşürdüklerimizi, elimizi öylece bırakıverenleri, bir daha hiç geri gelmeyecekleri hatırlatır. Rüzgarı sert, elleri nasırlıdır. Şairin de dediği gibi, çocuklarını döver gibi sever sonbahar.

 

Yine de içinde en az iki insan nefesi, üzerinde bir de çatısı olan bir evde yaşıyorsa insan, o kadar da üşütmez sonbahar. Naftalin kokuları arasından çıkıverir yün kazaklar, kimilerini hala annelerin ördüğü. Bacalar tütmeye başlar ufaktan, çekingen. Reçeller yapılmış, turşular kurulmuş, mevsimin son kırmızı domatesleri kavanozlara doldurulmaktadır. Gözlerimle gördüm, ayvalar ve narlar epey ağırdı dallarında – belli ki kış zor geçecek.

 

Gelecek kış ne kadar çetin olursa olsun, sonbahar bizi hazırlar. Renkleriyle ısıtır, tohumları toprak altına saklayabilmek için zaman tanır. Güneşi daha az görüp hüzünlensek de arada, ömrün bir parçasıdır diye hiç olmazsa, tadına varılmalıdır. Çalışmak, üretmek, okumak zamanıdır.

 

Mevsimlerden sonbahar metaforunu insanın yaşlılık evresine bağlamak gibi bir klişeye hiç niyetim yoktu aslında ama iki tema öylesine denk geldi ki bana da başka seçenek kalmadı. Tam ben bu duygularla yüklüyken yaşını almış Regensburglu Türk hanımların toplantısına katılma fırsatım oldu. İyi niyetli insanlar, güzel işler yapmak için toplanmışlar. Elinde bir fenerle yolu aydınlatacak olan genç bir öğretmen hanım. İleri gelenlerin desteği de eksik değil. Yolunuz açık, dikensiz olsun diliyorum.

 

Sık sık bir araya gelinecek, tekken çok olunacak. Duygu, düşünce, fikir, tecrübe ne varsa hepsi paylaşılıp çoğalacak. Torunların okula götürülüp getirildiği yaşta yeniden biraz öğrenci olunacak ve bundan gurur duyulacak. Çünkü, büyük adamlar söylemiş zamanında ben tekrarlamaktan yorulmam:

 

Öğrenmenin yaşı yoktur. Kadınlar eğitilip öğretilirse ancak bir toplum yükselir.

 

Öğrenci olmak bir yaşam tarzıdır bence. Hep öğrenmeye aç ve hevesli olmak. İnsanı genç ve diri tutan budur. Ben yazmayı anneannemle birlikte söktüm. Nüfusa yanlış yazdırmışlar. Kağıt üzerindeki okul çağı geldiğinde ya çok küçükmüş ya da çok büyük. Kimse de bu yanlışlığı düzelteyim dememiş, tarlada bahçede kim çalışacak yoksa. Ama o aradan yıllar geçse de geç oldu demeyip, devlet televizyonundaki okuma yazma kurslarından öğrendi okumayı. Bugün hala yakın gözlüklerini takıp günlük gazeteleri okur, olan bitene sinirlenir. Hesabı kitabıysa zaten dedem çoktan ona bırakmıştır.

 

Anneannem ekrandaki fişleri dikkatle defterine geçirirken ben de yanındaydım, ilk kurşun kalemimle yazıyordum parmaklarımı zorlayarak. İşte o gün bugündür okuyorum, yazıyorum ve bunu savunuyorum.


12.10.2012

Güzel İzmir

 

[Tuğba Vanneste]

 

Bu okuyacağınız yazı bir kültür sanat haberi değil. Bir süredir yazmıyor olmamdan dolayı bir çeşit ‘kusura bakmayın’ alt başlıklı memleket izlenimleri diyebiliriz sanırım.

 

Eylül’de bir süre Türkiye’deydim. Yılın benim için özel bir zamanıdır Eylül. Doğduğum gün bu aya denk gelir, bir de sokağa çıkılamayan bir yıla. Sırf yaz bittiğinden hüzünlüdür hiç bir şey olmasa. Ama bu kez sıcacıktı hep. Bir yağmur sıkıntısı havada asılıydı ama yine de pek yağmadı bulutlansa da arada. Serin olur diye yanıma aldığım hırkam bavuldan çıkmadan geri geldi misal.

 

Varış noktam İzmir’di. Güzel İzmir. Sıcaktan kavursa da çocuklarını hep güzeldir nedense. Gördüğüm kentler içinde en cok Atina’yı benzetmişimdir. (Atina İzmir’e benzer bana göre, İzmir Atina’ya değil. Daha eskidir İzmir ve daha güzel elbette.) İki şehirde de mis kokulu Akdeniz’e karşı balık yenir ve üzerine (Türk) kahve(si) ve tatlı ikram edilir.

 

Bu gidişimde malesef böyle keyifler yapmaya vakit yoktu. Bir kaç günümüz hastanede geçti, ben refakatçi kadrosundaydım. Hastane koridorları ve hiç dinmeyen ecza kokusu herkesi etkiler malum ama hastanede bir gece geçirmek başka bir şey. Bu ilk sefer olmasa da, belki de en ilginciydi. Zira zor zamanlar olmasına karşı çok kez gülümseme şansımız oldu. Hiç tanımadığı kişiye yardım etmeyi vazife bilen yurdum insanının sıcaklığı dolayısıyla, yoksa gülünç bir şey yok.

 

Kısmi uyuşturma ile ameliyathaneden dönen anneme doktorun talimatıyla bol su ve kafein içerikli içecekler veriyordum. O sırada öğle yemeği dağıtılmaya başlandı. Annem zaten yemek yemek istemediği için yemek almaya gitmedim. Ama sağolsun yemek dağıtan görevliler herkesin doğru yemeği alması ve aç kalmaması için özenle yapıyorlar işlerini. Bizim yemek almadığımızı farkeden görevli odaya geldi ve buzdolabının üzerindeki kola şisesini görünce iki elini beline koyarak bana dönüp “Ameliyattan çıkmış hastaya kola mı veriyorsun?” diye azarlar gibi sordu. Sadece “Ama doktor söyledi.” diyebildim. Bana pek inanmasa da başını eh dercesine yana eğip gitti yemekçi adam. Ve biz arkasından gülümsedik.

 

Annemin yatağı kapıya doğruydu. Duvar değil de gelen geçen insanları görsün diye. Yine bir bardak su vermiştim (doktorun talimatıyla!) ve yavaş yavaş onu içmekteydi. O sırada koridordan bir hasta ve yakını geçtiler. Herkesin bin türlü derdi olmasına rağmen kimse başı önde yürümüyordu bu hastanede. Kimse birbirine geçmiş olsun demeden geçmiyordu. Ve herkes bir diğerinin sağlığından kendini sorumlu tutuyordu. İşte gelişmiş ülkelerde parayla da olsa satın alamayacağımız hizmet buydu. Yine bu incelikte olan ve az önce kapımızın önünden geçerken annemin su içtiğini gören amca can havliyle döndü ve annemi “Aman kızım, ameliyattan yeni çıkmısşsın, 8 saat bir şey yiyip içmemen lazım!” diye uyardı. Annem de “Yok merak etmeyin, doktor söyledi.” diye teskin etti amcayı. Ve biz yine gülümsedik.

 

Gece oldu, bazı hastaların refakatçileri nöbet değiştirdiler. Yanımızdaki odaya da yeni bir refakatçi geldi. Annem yaşlarında bir kadındı. Kendi hastasının odasına girmeden, elinde eşyalar olduğu halde, kapıdan başını uzattı geçmiş olsun demek için. “Biz de yan odadayız, görüşürüz.” diye de ekledi gülümseyerek. Sanki yan daireye yeni taşınmış bir komşuydu. Biz sabah erkenden çıktık ve teyzeyi bir daha hiç görmedik ama o yine de bizden bu komşu sıcaklığını ve hayatından bir kaç dakikayı esirgememişti.

 

Bir kaç yıl önce, başka bir gelişmiş ülkede, bu sefer tek başıma yaşarken bazı akşamlar düsünürdüm. Yeşillikler içinde, dağ ve göl manzaralı cennet gibi bir yerdi. Apartmanda benden başka 3 aile vardi. Yani komşuculuk oynamaya çok müsaitti sayı bakımından. Ama orada oturduğum zaman zarfında kimse kapımı çalmadı. Apartmanın güzel de bir bahçesi vardı ama yaz aylarında bile kimsenin çıkıp oturduğunu görmedim. Bir kez biz indik elimizde çaydanlıkla o kadar. İnsanların birbirlerine bu kadar uzak, umarsız yaşamalarını anlayamazdım. Başıma bir şey gelse kimsenin haberi olmaz, çünkü kimse bu kızdan kaç gündür ses çıkmadı deyip merak etmez diye kendimi korkuturdum bazen. Alışmışız bir kere komşumuz evde diye rahat uyumaya, yeterince yanlızlaşamıyoruz.

 

Biraz daldan dala atladım gibi oldu, toparlayayım. Belki hastane koşulları buradakiler gibi değil ama yalnızlık az. Ve hastane gibi insanın fani yaşamdan ziyade başka mevzuları düşündüğü yerlerde bir insan sıcaklığı en mucize ilaçtan bile yeğ olabiliyor. Güzel İzmir’in güzel insanlarından mı yoksa şifalı inciri, üzümü, zeytininden mi bilmiyorum, capcanlı ve sağlıklı ayrıldık oradan. Çok şükür.

 

Bana nedense çok uzun gelen, ki uzun otobüs yolculukları uzmanlık alanım sayılır, bir otobüs yolculuğuyla eve döndük. Bir iki gün de doğduğum ve uzun süreler yaşadığım Istanbul’a uğrama fırsatım oldu. Ya ben yabancılaşmışım ya da Istanbul baskalaşmış tam emin değilim ama değişikti bu kez izlenimlerim. Ama bu da başka bir yazının konusu olsun..

26.09.2012

Hasat Bayramı 'Gäubodenfest'

Fotoğraflar: Tuğba Vanneste

 

[Tuğba Vanneste]


Almanya’da yaşayıp da bira sevmemek iddialı bir durum biliyorum. Ama ne yapayım, damak tadı. Sevmediğim gibi, arkadaş hatırına çiğ tavuk yenir, deyip arada ortam gereği bile içemiyorum. Annesi ‘Tabaktaki bitmeden sofradan kalkılmayacak.’ diyen çocuklardan olduğum için neredeyse hiç yemek seçmem ama yiyip içmediğim bir kaç şeyden biridir bira. Neyse ki elma suyu var da, kadeh kaldırılması gereken masalarda durumu kurtarıyor!

Hal böyle olunca ilkbaharda başlayıp sonbahara dek süren civar festivallerinin ilgimi çekmemesi beklenir. Çünkü hep ‚Bierfest‘ diye anılıyorlar. Halbuki bira, buralarda milli içki olması vesilesiyle, insanlar susuzluklarını gidersin, rahatlasın, birlikte daha coşkulu gülsün eğlensin diye bir araç. Festivallerin amacıysa çok daha başka. Ya da eskiden öyleymiş…

Bilinen en eski hasat festivali Romalılar zamanında yapılırmış. Alınan ürün, bolluk ve bereket için tanrılara kurbanlar verilirmiş. Amerikan filmlerinin en az yarısında rastladığımız ‚Thanksgiving‘ yani Şükran Günü aslında yine bir hasat bayramından başka birşey değil. Her ülkenin, her yörenin kendine özgü dil, din, gelenek ve görenekleriyle harmanlanmış, iklim farklılıklarından dalgalanmalar gösterse de genelde yaz sonu sonbahar başına rastlayan hasat bayramları var. Tabii ki bunlar tarım toplumundan endüstri toplumuna geçişte kaçınılmaz bir çok değişime uğramış.

Konunun uzmanı olmadığımdan ayrıntılı bir incelemeye cüret etmiyorum. Ama temelde insanoğlunun ona sunulan nimetlere teşekkürü teması çevresinde şekilleniyor. Yağmurun yağması, başakların boy atıp rüzgarda nazlı nazlı salınması, sonra olgun buğday tanelerinden ağırlaşan başlarını hüzünle eğip hasatı beklemeleri. İşte benim gözümde böyle bir resim canlanıyor hasat zamanı deyince. İçinde çalışkan, güneş yanığı yüzlü iyi insanların olduğu bir resim. Bütün bir yıl verilen emeğin karşılığı nihayet ve çok şükür ki alınmıştır. Bu kutlu günde coşmak, gülmek, doyasıya eğlenmek artık haktır. Ama en çok çocuklar sevinmeli, onlara şeker ve her türlü tatlı şey sunulmalıdır. Fakirler aç kalmamalı, hasat paylaşılmalı, alişveriş kutsanmalıdır. İşte bu sebeplerle panayırlar kurulur, oyunlar oynanır, şarkılar söylenir hep birlikte.

Bundan 200 yıl önce kral, tebasına böyle bir festival düzenlenmesini buyurmuş. Böylece ilk Gäubodenfest 1812’de kutlanmış Straubinglilerce. Başlarda her yıl gerçekleşmeyen festival, günümüzde her sene ortalama 1,3 milyon ziyaretçisiyle Almanya’nın ikinci büyük festivali. Bu sene 200. yıl dönümü dolayısıyla ekstra etkinlikler de düzenlenmiş.

Bira içmiyor ve kılık kıyafete riayet etmiyor olsam da, hala hasat zamanı ruhu biraz da olsa hissediliyor olsa gerek merakımdan festivalin son Pazar günü Straubing’deydim. Sarı buğday başaklarını hanımların saçlarında da olsa görmek bana yetti.

27.08.2012

Sessiz Film

[Tuğba Vanneste]

 

5-8 Ağustos 30. Regensburg Sessiz Film Haftası'ydı. Eski başyapıtların yanı sıra, 2011 Fransız yapımı olan ve Cannesdaki ilk gösteriminden beri çeşitli dallarda Oskar dahil bir çok ödül alan The Artist filminin de festivalin bir parçası olması heyecan vericiydi. Maalesef kısmet olmadı, gidemedim.

 

'Altstadt Kino'ları her zaman zevkle takip ediyorum. Tam kaçırdığım filme hayıflanırken, Andreasstadel’in Ağustos programında üç hafta üstüste Charlie Chaplin’in üç büyük filminin gösterilmekte olduğunu farkettim. Bu hafta ilk film olan Altına Hücum (Goldrausch) vardı. Daha önce beyaz camda görmüş olmama rağmen, sinema salonunda filmin restore edilmiş yeni kopyasının gösterimi kaçırılmamalı diye düşündük ve gittik. İyi ki de öyle yapmışız.

 

Film siyah beyaz, hareketler alışık olduğumuz akışkanlıkta değil, kimse konuşmuyor. Sahnenin heyecanına göre alçalıp yükselen piyanoyu ve ara başlıkları saymazsak, hikayeyi anlatan tek şey olağanüstü oyunculuk. Bir dile bağımlı olmadığı içinse yüksek derecede evrensel. Jest ve mimiklerin bir miktar abartılı olma ihtiyacından dolayı, komedi türü hep daha çok rağbet görmüş. Dram biraz fazla teatral bulunmuş. Ama Charlie Chaplin gibi sinema tarihine damgasını vurmuş bir oyuncu, her türlü duyguyu rahatlıkla seyirciye aktarmayı başarıyor.

 

Modern zamanların (Bir Charlie Chaplin filmi olan Modern Zamanlar değil, bugünü kastediyorum!) beş duyumuzu zorlayan çok boyutlu, her türlü ses ve görüntü efektli filmlerinde bile çoğu zaman eksik olan hissiyatı, sinema tarihinin ilk filmleri zorlanmadan veriyor. The Artist filminin başarısının getirdiği ivmeyle sinema yapanlar arkalarına bakıp, teknoloji sarhoşluğuyla kaybettiklerini yeniden bulma çabasına girerler mi bilmiyorum. Ama her konuda olduğu gibi sinemada da geçmişin zor koşullarda yakalanmış güzellikleri unutulmamalı ve yarına ilham vermeyi sürdürmeli.



 

Bu güzel havalarda sinema salonları çok cazip gelmeyebilir. Ama yine de önümüzdeki iki hafta boyunca Sirk (Der Zirkus) ve Şehrin Işıkları (Lichter der Grossstadt) filmlerinin gösterimi devam ediyor. Akşam yemeğinden önce günün yorgunluğunu atıp, şöyle geçmişe renksiz ama bol duygulu bir yolculuk yapmak isterseniz aklınızda bulunsun. 

17.08.2012

Festival bahane...

Fotoğraflar: Tuğba Vanneste

 

[Tuğba Vanneste]

 

Geçtiğimiz haftasonlarından birinde Stadtpark’ta Şarap ve Müzik Festivali vardı. Sahne alan kimi kendi kimi ruhu genç grupların dinamik melodileri eşliğinde Orta Avrupa şaraplarını yudumladı Regensburglular. Söylememe gerek yok, nispeten daha güneyli yiyecekler ve bira da eksik değildi elbette. Ama yine de konu şaraptı ve bolca tadıldı.  Belki de park içinde olmasının verdiği sakinlik ve oyun alanı bolluğu dolayısıyla, özellikle çocuklu ailelerin ilgisi büyüktü.

Sahnenin önüne inci gibi sıralanmış, minik elleriyle sahneye tutunup boyunlarının ağrıması pahasına müzisyenleri pür dikkat izleyen çocuklar görülmeye değerdi.

 

Şarap mevzuunda bir çok insan çekingen kalmayi yeğler. Ben şaraptan anlamam demek kolaydır biraz da. Ama sevseniz de sevmeseniz de, içseniz de içmeseniz de bu tarihi insanlık kadar eski büyülü içeceği biraz „anlamak“ gerekir diye düsünüyorum naçizane.

 

Yıllar önce gittiğim Bordeaux’da bir şarap turu yapma fırsatımız olmuştu. Bilindiği gibi çağımızda şarap deyince akla Fransa ve özellikle Bordeaux şarapları gelir. İnsanlığın hak hukuk aradığı isyankar zamanlardan ayakta kalmış şatolar, hala şarap üretmeye devam ediyorlar. Her şarap üretildiği yerle, şatonun ismiyle anılıyor. Mevsimlerden yaz aylardan Ağustos’tu. Yani daha bağ bozumuna bir kaç hafta vardı ve olgunlaşmış yeşil-kırmızı üzümler dallarda ağır ağır toplanmayı bekliyordu. Ağustos güneşinin şenlendirdiği bağlar gerçekten bir renk cümbüşüydü ve üzüm buğusuna dokunabilmek mümkündü.

 

İşte bu turda uğradığımız şatolardan birinde şair ruhlu bir üreticiye rastladık. Şarap çocuğunuz gibidir, dedi, onu hangi duyguyla yetiştirirseniz karşılığında onu alırsınız. Sadece toprak, su ve güneş değil, şaraba katılan duygu belirlermiş tadını meğer. Asabi bir insanın acımtırak, mülayim bir insanın yumuşak içimli olurmuş şarabı. İnandırıcı bulmadınız mı bu tezi?

İşin kimyasal açıklaması da yok değil. Misal portakal yerseniz portakal tadı alırsınız, ya da elmadan elma tadı. Ama üzüm karmaşık bir meyvedir. Yetiştiği toprakta ne kadar tat, baharat, koku varsa alır bünyesine. Ve tabii o yılın güneşini, rüzgarını, yağmurunu, fırtınasını da. Yani kendisine bir kişilik oluşturabilecek yoğunluktadır üzüm. Bir de mis kokulu meşelerde aylarca dinlendirilip olgunlaştırılınca, ortaya her seferinde başka bir şarap çıkması şaşılacak şey değildir aslında.
 
Yine bu seyahatim sırasında öğrendiğim bir şey de şu: en iyi gurme insanın kendisidir! Genel geçer bir takım kurallar baki kalmakla birlikte, bir şarap damak zevkinize hitap ediyorsa, o şarap iyidir, mutlaka pahalı  ve yıllanmış olması gerekmez. Keza her şarap yıllandırılmaz.

 

Fransız dostlarımız darılmasınlar, şarabın anavatanı Anadolu’dur. Çıkar politikaları ve ağır vergiler nedeniyle dünya piyasasında hakettiği yeri günümüzde bulamıyor olsa da, Anadolu şarapları bir başkadır. Tadını bilen bilir.

 

Efsaneler söyler, kutsal kitaplar yazar: Doğu’da Tufandan sonra Ağrı Dağı’nda konaklayan Nuh Peygamber zamanına, Batı’daysa Diyonisos‘a kadar gider üzümün, bağcılığın ve dolayısıyla da şarabın tarihi. Bilimsel kanıtlar da mevcut elbette. Anadolu’da bulunan en eski izler Alacahöyük’te MÖ 3000 yılına tarihlenen altın şarap kadehi ve güğümü ile Kültepe’deki MÖ 1750 yıllarından koçbaşı şeklindeki içki testisidir. Hitit tabletlerinde şarabın günlük hayattaki ve dini törenlerdeki yeri anlatılıyor. Konya Ereğli’ye bağlı İvriz’de bulunan taş kabartmada Hitit tanrılarından Tarhu bir elinde üzüm salkımı diğerinde buğday başağı ile görülür. Doğanın sunduğu en değerli iki yiyecektir bunlar.

 

Yani Yunan mitolojisindeki Diyonisos (eşleniği Roma mitolojisindeki Baküs) şarabın anavatanını İyon yarımadası olarak işaret etse de, Anadolu’da Hititler MÖ 3000’lerde, yani Yunanlılardan 1000 sene evvel şarap ve bağcılıkla meşguldüler.

 

Anadolu’nun batı sahillerinde yaşayan Fenikeli tüccarlar, şarabı amforalarla Ege adalarına oradan da Yunanistan’a taşıdılar. Şarap ticareti bu şekilde güneyde Fenikeliler, kuzeyde Trakyalılar ve hatta doğuda Asurlular tarafından Mezopotamya ve Mısır‘a kadar yaygındı. Anadolu’da yetişen üzüm asmasının Marsilya üzerinden Fransa’ya gelişinin ise Euxenus adında Foça’lı bir gemici sayesinde MÖ 600 yıllarında gercekleştiği söylenir.

 

Bu konuda daha kapsamlı bilgi için www.hayyam.com adresine bakılabilir. Şarap tadımından üzüm çeşitlerine ve ilgili efsanelere kadar bir çok ilginç makale mevcut sitede.

 

Şarap deyince mevzu derin, yazmakla bitmiyor. Bin yıllardır da zaten büyük şairler, ozanlar söz söylemişler üzerine. Bunların içinde elbette İranlı ama dünyaya mal olmuş Ömer Hayyam’ın yeri ayrıdır. Malesef ülkemizde bugün, onun bin yıl öncesinden günümüze yankılanan aydınlık, cesur dizeleri mahkemelerde yargılanabiliyor. Sözde modern zamanlara orta çağ gölgeleri düşüyor. Ama yine de pes etmemek, okumak, okutmak ve anlatmak gerekiyor yılmadan.

 

Bin yıllardır Anadolu halklarının kültürlerinin bir parçası olagelmiş şarap, tasavvuf edebiyatında ilahi aşkı simgeler. Bu inceliktir ki büyük ozan Harabi’nin dizelerine asıl anlamını verir. Ama işte üstadın da dediği gibi anlayabilmek için önce bilmek lazımdır haram ile helali..

 

Ey zahit şaraba eyle ihtiram
İnsan ol cihanda bu dünya fani
Ehliye helâldır , naehle haram
Biz içeriz bize yoktur vebali.

Sevap almak için içeriz şarap
İçmezsek oluruz düçar-ı azap
Senin aklın ermez bu başka hesap
Meyhanede bulduk biz bu kemali.

Kandil geceleri kandil oluruz
Kandilin içinde fitil oluruz
Hakkı göstermeye delil oluruz
Fakat kör olanlar görmez bu hali.

Sen münkirsin sana haramdır bade
Bekle ki içesin öbür dünyada
Bahs açma Harab-i bundan ziyade
Çünkü bilmez haram ile helali.

06.08.2012

Eskimeyen otomobiller

9. Regensburger Classic Rallye Siyah-beyaz filmlerdeki gibi; 140 eski otomobilli 9. Regensburger Classic Rallye. Foto: Tuğba Vanneste

 

[Tuğba Vanneste]

 

Otomobiller uzun zamandır artık hayatımızın vazgeçilmez bir parçası. Bir otomobil sahibi olmasanız bile arada mutlaka birine binersiniz. Mesela hayatlarımıza hükmeden rutinden bir haftasonu da olsa hızlıca kaçabilmek için çok pratiktir. İnsan kendini yollara vurdu mu bir kere özgür hisseder. Doğa üstü güçlerle donanmış gibidir birden. İsterse gider, isterse durur, hızın verdiği tat da cabası. Tabii yakıt yettiği sürece!

17. yüzyılda Çin’de bir Hristiyan misyoner, devrin imparatoruna oyuncak olsun diye buhar gücüyle çalışan bir araç yapmış. Ama bu üzerinde bir kişiyi bile taşıyamıyormuş. Otomobil olarak kabul edilen ilk çalışmalar 17. yüzyılın sonlarına rastlıyor. Otomobil üretimiyse 19. yüzyıl sonlarında Almanya ve Fransa’da başlıyor.
 
İlk otomobilden günümüze yüz yıldan fazla zaman geçti. Bu sürede elbette hem teknolojik hem de tasarım anlamında radikal değişiklikler oldu. Ama yine de otomobil tutkunları eski – antika demek daha doğru olur belki – arabaları unutmuyorlar. Bugün klasik ya da antik otomobil merakı oldukça yaygın bir hobi. Elbette eski bir aracın bakımı, çalışır halde tutulması vs. son derece maliyetli işler. Doğal olarak belli bir gelir seviyesinin üzerindeki insanlara hitap ediyor. Ama bazen bu otomobiller görücüye çıkmıyor da değil.

...

Geçtiğimiz haftasonu 9. Regensburg Classic Rallye gerçekleşti. Başlangıç ve bitiş noktası Neupfarr Meydanı'ydı. Pazar günü öğleden sonra saat dört civarı rotasını tamamlayan otomobiller Dom Meydanı'ndan gururla giriş yaptılar. 20. yüzyılın tasasız zamanlarından kalma bir orkestra da hazır bulunuyordu. Zaman yolculuğunu tamamlaması bakımından ben de objektifimden siyah beyaz baktım..

>>> Fotoğraflar "Galeri" bölümünde

25.07.2012

Tuna kıyısında caz günleri

Fotoğraflar: Tuğba Vanneste

 

[Tuğba Vanneste]

 

Çok fazla teknik ayrıntıya girmeden bir kaç faydalı bilgi paylaşmak istiyorum. 19. yüzyıl sonu ile 20. yüzyıl başlarında Amerika Birleşik Devletleri‘nin güneyinde ortaya çıkmış bir müzik türüdür caz. Temel unsurları yeni kıtaya Afrikalı köleler tarafından getirildi. Bilindiği gibi kölelerin pamuk tarlalarındaki zorlu çalışma ve yaşam koşullarını, efendilerine olan başkaldırılarını ve anavatanlarından getirdikleri güçlü inanışlarını yansıtan 'blues' 17. yüzyıla dayanır. Fakat bunu tek başına cazın atası saymak doğru olmayabilir. Bu müzikler, Avrupa’dan satın alınan kölelerin birlikte getirdiği daha Avrupai tarz ve sazlarla karışarak son derece karmaşık yapıda, zengin ve özgün yeni bir müzik türü doğmasına sebep olur.

 

Bir çok müzisyen hic armoni bilgisine sahip olmadan yüksek doğaçlama yetenekleriyle New Orleans’in genelev ve pavyonlarında çalmaya başlar. Böylece değişerek ve gelişerek günümüze kadar gelen caz, doğum yeri Amerika olmasına rağmen 1920’lerde Avrupa’da adından söz ettirmeğe başlar ve hakettiği ilgiyi bundan sonra görür.

 

Geçtiğimiz haftalarda 31. Regensburg Caz Festivali izleyicileriyle buluştu. Ben de ciddi bir caz dinleyicisi olmadığım halde naçizane takip etme fırsatı buldum. Oldukça kalabalıktı. Her sahnenin hatırı sayılır bir izleyicisi mevcuttu. Meydanlardaki performanslar biraz yiyecek içecek standlarının gölgesinde kalmış gibi olsa da müzisyenler dikkatleri kendi üzerlerine çekmekte zorlanmadılar. Mutlaka yenilsin içilsin elbette ama asıl amaç müzik dinleyip biraz feyz almaksa, daha az dikkat dağıtıcı bir düzende olabilirlerdi belki. Elbette bütün performansların ücretsiz olduğu bir festivalde satıcıların önemini yadsımıyorum. Başlarda kalabalık ve güzel yemek kokularından biraz başı dönen izleyici, sonraları yavaş yavas kendini müziğin ritmine kaptırmaya başladı.

 

Dediğim gibi ben bir caz dinleyicisi sayılmam. Ama yine de konuya bilinçli yaklaşıp programa bir göz attım. Daha çok bir iki blues ve latin grubu işaretleyip tura başladım. Festivallerin en güzel taraflarından biri, tabi eğer çok ünlü kişiler de değillerse, arada devasa fedailer olmadan müzisyenlerin izlenip dinlenebilmesi. Bu durumdan faydalanıp objektifimle sahnelere yaklaşabildim.

Neşeli, enerji dolu bir kadın üstüne bir de harmonika çalınca insan neye uğradığını şaşırıyor elbette. Mutlu oluyor yok yere. Sahnenin önünde yaşlı bir çift dans etmeye başlıyor birden. Ahali coşuyor, el çırpıyor, tezahüratın bini bir para!

 

“Sıcak ülkelerden gelmiş bir grup kocaman adam, ellerinde altın renkli üflemeli çalgılarıyla garip bir müzik yapıyorlar. Kulaklarımı acıtacak derecede çınlıyor etraf ama yine de büyülendim kaldım sanki. Çok eğlenceli oyunlar oynanıyor zihnimde. Güneşli bir yaz günü deniz kenarındayız. Büyükler gölgeliklere çekilmiş de meydan bize kalmış gibi. Ellerimizde rengarenk balonlar, dört dönüyoruz dünyayı.” Küçük kızın kafasından geçenleri tahmin etmeye çalışıyorum. Kimbilir benim duyamadığım neleri duyuyor daha?

Mevsim yaz olmasına ragmen genelde yüzü asık olan hava yine de caz severleri fazla ıslatmadı. Güneş her zaman yüzünü göstermese de, kentin renkli mimarisi üzerinde sıcacık yansıdı gece olana dek.

 

Festival böyle sürüp giderken, ben son akşamın son konserini merakla bekliyordum. Türk ve Alman müzisyenlerden oluşan Cazyapjazz, Heidplatz’da harika bir konser verdi. Fazla yoruma gerek yok. Ve sakın memleket hasretinden bizim çocukları kayırdığım düşünülmesin. Bir buçuk saatten fazla sahnedeydiler ve biz zamanın nasıl geçtiğini anlamadık. Istanbul’a bir köprü kuruldu da, Boğaz havası alıp gelmişiz gibi oldu sanki.

 

O gece bir gizem daha çözüldü: 31. Caz Festivalinin program kapağındaki adam, yani festivalin bir anlamda yüzü, Cazyapjazz’ın saksafoncusu Mathias Kaiser’miş meğer. Eh bu konudaki cahilliğime verin. Dedim ya daha önce de, ben caz dinleyicisi sayılmam ama iyi olan herşey gibi iyi icra edilen müzik de, türü kökeni ne olursa olsun, ruhları besler. Tanımasanızda, kulağınız alışmışsa, iyi müzisyenleri dinlediğinizi bilirsiniz.

 

İyi müzisyen demişken, festivalle pek ilgisi olmasa da, yakın zamanda kaybettiğimiz büyük ustalardan Jon Lord’u özlemle anmak istiyorum. Bir döneme damgasını vurmuş ünlü grup Deep Purple’ın kurucu kadrosundan, bir çok unutulmaz şarkıda imzası bulunan Lord’un gözle takibi mümkün olmayan piyano sololarına doyum olmazdı. Fani dünya onu sonsuzluğa uğurlarken bıraktığı mirası müzisyen ve müzik severlere ışık tutmaya devam edecek.

20.07.2012

KAMUOYU DUYURUSU

Değerli Regensburg Haber Okurları;

 

üç aya yakın bir süredir www.regensburg-haber.com adresinden yayın yapan haber sayfamız kısa süre içerisinde Almanya'nın dört bir yanında okunan popüler bir haber sayfası haline geldi.

 

Okuru olduğunuz bu haber sayfası sadece Türkler'in değil Almanlar'ın da yakın takibinde. Öyle ki; önemli Türk ve Alman kurum ve kişiler Regensburg Haber'i takip etmekte, alıntılamakta ve hatta tercüme dahi etmekte.

Toplumu bilgilendirme ve ayrıca kültür, eğitim ve sosyal düzeyini geliştirme amaçlı kurduğumuz bu haber sayfasının kaynaksız alıntılanmasında artış olduğu gözlenmekte.

 

Daha önce Türkiye'nin en çok satan spor gazetesi Fotomaç'ın Fenerbahçe'nin yıldız futbolcusu Özer Hurmacı ile ilgili haberimizi çarpıtarak vermiş ve fotoğrafları da habersiz kullanmıştı. Yine, Trabzonspor'un yıldız futbolcusu Barış Özbek ile TV'lerin ünlü spikeri Minecan Beyazadam'ın Regensburg'da haber sayfamız için çekindiği fotoğraf amacının aksinde Türk basını tarafından kullanıldığını öğrendik.

 

"Yunanistan'da tatil yapıyorlar" şeklinde Regensburg'da çektiğimiz fotoğrafı kullanan Türk basını, Fenerbahçeli Özer Hurmacı olayında olduğu gibi, Barış Özbek'i de zor durumda bırakmıştı.

 

Regensburg'da yaşayan dikkatli bir okurumuzdan dün gelen haber üzerine Bora Ataman ile ilgili yaptığımız haberin de alıntılandığını öğrenmiş bulunuyoruz.

 

Kempten Haber adında kurulan bir internet haber sitesi, yaptığımız haberi kaynak vererek yayınlamadığı gibi, altına "Kempten Haber/Regensburg" imzasını atarak, Regensburg Haber'in haberini kendilerine ait olduğu izlemini vererek okurlarını aldatmışlardır. Gazetecilik ahlakıyla bağdaşmayan bu hareketi kınıyor ve kopyecilik anlayışının yaygınlaştığı Almanya'daki Türk basınının kaliteli ve ahlaklı basın anlayışını kendilerine hedef edinmesini diliyoruz.

 

Regensburg Haber'in Facebook'taki haber grubundaki bilgilendirici metnin de ayrıca birebir kopye edilerek sadece "Regensburg" yerine "Kempten"in yerleştirilmesini hayretler içerisinde görmüş bulunuyoruz.

Haber konuları ve üslubuyla kendine has bir habercilik anlayışı geliştiren Regensburg Haber'in taklid edilmesi doğal karşılıyoruz. Haberlerimizin alıntılamasına da karşı değiliz. Ama lütfen kaynak olarak kendilerinin imzası atılmadan ve kaynağı da gösterilerek. Ayrıca haberlerimizin de çarpıtılarak yayınlanmamasını önemle istirham ediyoruz.

 

Bu vesileyle logosunda "ilkeli haber kaynağınız" şeklinde vurgu yapan Kempten Haber'i gerçekte de ilkeli habercilik anlayışına davet ediyoruz.

 

Kamuoyuna saygıyla duyururuz

Salih Altuner

Regensburg Haber

16.10.2011

 

Hıristiyan Sosyal Birlik’ten tarihi karar: CSU Regensburg, Türk asıllı Bora Ataman’ı ‘Entegrasyon Sorumlusu’ seçti

Editör ~ 25 Temmuz 2011 ~ Siyaset, Tüm Manşetler

 

 

Bora Ataman

 

CSU Regensburgparti teşkilatı tarafından Regensburg’da entegrasyon sorumlusu seçilen Bora Ataman’ın CSU Regensburg Meclisi Grubu’nda kabul görmediği ortaya çıktı. Konuyla ilgili görüşlerini aldığımız CSU’lu Regensburg Belediye Encümeni Bernadette Dechant, Bora Ataman’ı parti dernek teşkilatının entegrasyon sorumlusu olarak seçtiğini, CSU Regensburg Meclis Grubu’nun ise bu kararı tanımadığını söyledi.

 

Almanya’nın en muhafazakar eyaleti Bavyera’nın daimi iktidar partisi Hıristiyan Sosyal Birliği (CSU), Regensburg parti teşkilatında bir Türk asıllı üyesini Entegrasyon Sorumlusu (Integrationsbeauftragter) yaparak tarihi bir karar aldı.

 

CSU’daki aktif üyeliğinin henüz üçüncü senesinde olan Bora Ataman’ın böyle bir göreve getirilmesi Türkler’de olduğu kadar Almanlar’da da şaşkınlık yarattı. CSU partisi içerisinden birçok üst düzey yetkilinin Regensburg parti teşkilatı yönetiminin bu seçimine büyük tepki verdiği öğrenildi.

 

20 Haziran 2011 tarihinde CSU Regensburg parti teşkilatı yönetiminde seçime katılan 26 kişiden 24’ünün oyunu alarak Regensburg‘da partisinin Entegrasyon Sorumlusu görevine getirilen Bora Ataman, Regensburg’da partisi adına ağırlıklı olarak müslümanların entegrasyonundan sorumlu olacak.

 

CSU Regensburg Başkanı Armin Gugautarafından 19 Temmuz 2011 tarihli tebrik mektubuyla görevi teyit edilen Bora Ataman, Bavyera Eyaleti Parlamentosu Regensburg MilletvekiliDr. Franz Rieger’in tavsiyesi ile bu göreve aday gösterilmişti. Bora Ataman’ın en büyük destekçileri arasında CSU’dan yaklaşık dört yıl önce kovulan Dr. Thomas Fürstolduğu belirtiliyor.

 

CSU Regensburg parti teşkilatı tarafından Regensburg’da entegrasyon sorumlusu görevine getirilen Bora Ataman’ın görevi CSU Regensburg Meclis Grubu tarafından tanınmadığıbildirildi. Bora Ataman’ın seçilmesine Bavyera Eyaleti Entegrasyon Sorumlusu Martin Neumeyer tarafından da karşı çıkıldığı öğrenildi.

 

Yabancıların her türlü bilgilerinin kendisine açılmasını telep edecek…

 

Entegrasyon sorumlusu görevine resmen seçilen Bora Ataman, Eylül’de siyasi tatilden dönecek partisinden, Alman kurumlarındaki yabancılara ait bütün bilgilerin kendisine açılmasını talep edecek. Bora Ataman, Alman kurumlarından bilgi alacağı gibi, onlara da müslümanlar hakkında bilgiler aktaracağını söyledi.

 

Müslümanların bölgede bilhassa uyum konusunda büyük sıkıntılarının bulunduğunu iddia eden Ataman, Almanlarla kültürel farklılıktan dolayı müslümanların diyalog sorunları yaşadığını ifade etti.

 

Çeşitli müslüman kuruluşlarıyla görevi icabı yakın temasa geçecek olan Bora Ataman, Neutraubling ilçesinin entegrasyon sorumlusu Nurcan Gülkan-Lindner ile birlikte çalışma isteğini de belirtti. Bu isteğini “Şimdiye kadar kendisiyle hiç görüşmedim, ama onun düşünceleri benim için önemli, çünkü konsept geliştireceğim” şeklinde dile getiren Bora Ataman, Türk toplumu arasında Almanya’da politik düzeyde en yüksek noktaya gelmiş Avrupa Parlamentosu Milletvekili İsmail Ertuğ ile de ayrıca biraraya gelmek istiyor.

 

Bora Ataman: “Diyanet yöneticilerini CSU partisine sokacağım”

 
CSU Regensburg teşkilatı için çok sayıda bulduğu üye ile yıldızı yükselen Bora Ataman’ın, hedefinde Türk insanları var. “Benim sayemde Kasernenviertel semtini ele geçirdiler. Son aylarda çok çalıştım, birçok kişiyi CSU partisine üye yaptım” diyen Ataman, konuştuğu birçok Türk kızın da CSU’ya gireceğini söyledi.Diyanet yöneticilerini üye yaparak partiye sokmaya hazırlanan Ataman, Regensburg’daki müslüman cemaati gözüne kestirdi. CSU kanununa göre sadece Alman vatandaşlarının partiye üye olabildiğini belirten Bora Ataman, müslümanların, özellikle de Türkler’in CSU siyasetinde aktif olabilmeleri için Alman vatandaşlığına geçmesini istiyor. Parti içinde üye bulma konusunda görevi bulunduğunu söyleyen Ataman, partiye soktuğu kişilerin de parti için çalışmalarını bekleyerek, “Girdin mi çalışacaksın, yatmak yok” diyor.
 
Kempten Haber/Regensburg (???)

"Bürger für Regensburg" CSU'yu yine kızdıracak

Norbert Hartl, Margit Kunc, Bernadette Dechant, Christian Schlegl Regensburg'un gayriresmi "Siyasi Kent Rehberleri": Norbert Hartl (SPD), Margit Kunc (Yeşiller), Bernadette Dechant (CSU), Christian Schlegl (CSU)

 

[Salih Altuner]

 

Haziran 2011'de CSU parti teşkilatı içerisinde girilen iktidar kavgası üzerine kurulan Bürger für Regensburg derneğinin halka açılma çalışmaları devam ediyor.

 

CSU Regensburg Başkanı Dr. Franz Rieger'e bağlı grubun partiyi "gayrimeşru" ele geçirmesi üzerine muhalefet bayrağı açan Christian Schlegl'e bağlı gruptan birçok CSU'lu Belediye Encümeninin (Stadtrat) tepkisi üzerine kurulan dernek, halk ve basın mensupları için bir şehir turu düzenleyerek örgütlenme yönünde başka bir adım daha attı.

 

Kentte turistik gezileri düzenleyen üç vagonlu otobüs CityTour ile politik Regensburg gezisi düzenleyen Bürger für Regensburg, 60 kişiye Regensburg'un önemli politikacıları rehberliğinde iki saatlik alışılmışın dışında farklı bir gezi tattırdı.

 

Domplatz'da Regensburg'un renkli siyasilerinden SPD Regensburg Meclis Grubu Başkanı Norbert Hartl ile başlayan gezi, CSU Belediye Encümeni Bernadette Dechant, CSU Regensburg Meclis Başkanı Christian Schlegl ve sonunda Yeşiller Regensburg Parti Başkanı Margit Kunc rehberliğiyle başladığı yerde sona erdi.

 

Regensburg Belediye Meclisi'ndeki tartışmaları ve yatırım projelerini dile getiren Regensburg'un önemli siyasileri zaman zaman birbirlerine dokundurmadan edemedikleri gözlendi.

Dr. Bernhard Mitko, Margit Kunc, Norbert Hartl, Bürger für Regensburg Bürger für Regensburg Başkanı Dr. Bernhard Mitko'nun (solda) muhalif dernek açılımı CSU Regensburg'a ağır darbe vurdu.

Eğlenceli bir ortamda gerçekleşen kent gezisinde Bürger für Regensburg Başkanı Dr. Bernhard Mitko yanısıra; Dr. Konrad Brenninger, Brigitte Schlee, Axel Reutter, Josef Zimmermann, Erich Tahedl gibi dernek üyesi CSU'lu Belediye Encümenleri de katıldı.

CSU parti teşkilatı tarafından kuruluşu büyük tepki çeken ayrılıkçı hareket Bürger für Regensburg derneği, geçtiğimiz haftalarda CSU'lu Regensburg Büyükşehir Belediye Başkanı Hans Schaidinger'in flaş katılımını basın toplantısıyla ilan ederek önemli bir girişimde bulunmuştu.

18 Ekim'de Regensburg 2. Belediye Başkanı Joachim Wolbergs (SPD) ve 15 Kasım'da Regensburg 3. Belediye Başkanı Gerhard Weber'in (CSU) konuşmacı olarak "Bürger für Regensburg" programına katılacak olması, yeni kurulan derneğin Regensburg'da oldukça iddialı olduğu izlenimi veriyor.

"Ne sağda, ne de solda; hiçbir aşırılığa kaçmayan ve ideolojik olmayan bir oluşum" dediği Bürger für Regensburg için Dr. Konrad Brenninger, yöneticiliğini yaptığı derneğe farklı dinlerden katılımcıları beklediğini de saklamıyor.

Partileşme konusunda net cevaplar şimdilik vermeyen Bürger für Regensburg derneğinin, yeni bir parti kurar mı bilinmez ama, seçimler yaklaştığı oranda adından sıkça bahsettireceğe benziyor.

Regensburg'da yeni başlayan bu oluşumun CSU Regensburg teşkilatı için neler getireceği (götüreceği) ise şimdilik büyük bir merak konusu olurken, Regensburg siyaseti için bunun anlamı şüphesiz kentin geleceği açısından da belirleyici olacak...

29.09.2011 

Avrupa Birliği’nin yolu Regensburg’dan geçer

Ismail Ertug, Ece Öztürk Cil, Christian Feiland, Jörg Dehnert, Jochen Zellner Regensburg Üniversitesi'nde düzenlenen "Türkiye AB'ye ait mi?" panelinde Türkiye'ye destek çıkıldı. Foto: Salih Altuner

[Salih Altuner]

 

"Regensburg Konuşmaları"... Ortaçağ Avrupası’nın büyük bir geleneği. Haçlı medeniyetinde önemli konuşmaların yapılarak, önemli kararlarının alındığı bir kent olmuş o ihtişamlı döneminde Regensburg. Katolik ve protestan dünyasının önde gelen din adamlarının biraraya gelerek Türkler’e karşı birleşme tartışmalarının yapıldığı bir dini merkez aynı zamanda. Tuna nehrinden Osmanlı topraklarına akarak baharat ve kumaş ticareti sebebiyle ticari bir merkez de. Osmanlı İmparatorluğu karşısında yegane dünya gücü Kutsal Roma Germen İmparatoru 5. Şarlken‘in çeşitli ülke krallarıyla biraraya getirerek yol haritasının çizildiği bir politik merkez, günümüz Brükseli. Hıristiyan dünyasını birleştirme adına Ortodoks Patriklerinin de katılımlarıyla ekümenik çalışmalarının yapıldığı bir bölge şu sıralar, Domforum projesi ile Avrupa Birliği’ni "Hıristiyan Kulübü" yapma çalışmalarının da fikri merkezi. Son Papa’nın memleketi.

Beş sene önce Papa 16. Benedikt’in, Regensburg Üniversitesi'nde, bir Ortaçağ eserinde Hz. Muhammed üzerine hoş olmayan alıntılama yapması ile unutulmaya yüz tutan tarihi "Regensburg Konuşmaları" hatıra getirtilmişti tekrar. Ve nihayet Federal Almanya eski İçişleri Bakanı Schäuble’nin fikir babası olduğu Alman İslam Konferansı (DIK - Deutsche Islam Konferenz) kapsamında Regensburg’da hayata getirilmiş Regensburg Dini Konuşması projesi.

Avrupa Birliği’nin içerisine Türkiye’yi katmadıkları yeni bölgesel gücü Tuna Birliği'nde Regensburg’un kilit şehir olması, Doğu Avrupa ve Balkanları staratejik araştırma kurumu Südost Institut’un merkezini Münih’ten Regensburg’a almaları elbette sebepsiz değil. Papa’nın Regensburg’dan çıkması üzerine AB Anayasası’nın hıristiyanlıştırılmasının ve Ortodoksları Katoliklerin bünyesine katarak ekümenik çalışmalarının Regensburg’dan yürütülmesinin merkezi velhasıl burası. Balkan ülkelerini AB’ye katma girişimlerinin altyapısının hazırlandığı bir şehir. Vatikan’ın gücünü arkasına aldığı belirtilen Avrupa Parlamentosu’nda etkinliği ile bilinen Bavyera Avrupa Bakanı Emilia Müller’in de ayrıca seçim bölgesi.

Böyle bir geçmişi ve bugünü olan bir kentte "Türkiye AB’ye ait mi?" (Gehört die Türkei in die EU?) başlığında bir panel düzenlemek ayrıca önemli olacaktı elbette. Regensburg Üniversitesi öğretim üyelerinin ve sonrasında Federal Almanya eski Dışişleri Bakanı Klaus Kinkel’in desteğiyle 1999 yılından beri önemli konuşmacıları AB ağırlıklı konularla davet eden üniversite öğrencileri derneği "Junges Europa e.V." en son Türkiye’nin AB üyeliğini masaya yatıracaktı.

Bavyera Avupa Akademisi’nden Jochen Zellner’in yönetiminde Türkiye devletini temsilen diplomasiden T.C. Nürnberg Başkonsolosu Ece Öztürk Çil, siyasetten Avrupa Parlamentosu’na Almanya kontejanından giren tek Türk asıllı milletvekili İsmail Ertuğ, medyadan RTL gibi Alman kanallarına Türkiye konulu belgesel filmleri çeken Christian Feiland ve çeşitli dünya ülkelerinde çalışmalarda bulunan liberal eğilimli siyasi-fikir derneği Friedrich Naumann Vakfı Türkiye Temsilcisi Jörg Dehnert gibi çeşitli alanlarında renkli tartışmacılarının olduğu programa çoğu üniversite öğrencisi 100 kişi katıldı. Siyasi konu olmasına rağmen çok sayıda Türk kız öğrencilerinin katılımları dikkat çekti. Akıcı geçen programda birçok kişinin merakla dinleyerek not almaları da ayrıca gözlerden kaçmadı. Programa Almanya’nın üç T.C. Fahri Konsolosundan biri olan Regensburg’dan Hanns J. Huber’in de teşrif ettikleri görüldü.


Jörg Dehnert: "Kıbrıs gibi küçük bir ülke, 27 ülkeyi tek başına nasıl bloke edebilir?"

Her dört konuşmacının Türkiye’nin AB sürecini desteklemesi kimilerini rahatsız etmiş olsa da, ilginç aktarımlarda bulunan konuşmacılar program sonunda büyük alkış aldılar. Entellektüel birikimiyle Jörg Dehnert, medyacı kimlğiyle Christian Feiland ve diplomasiden Ece Öztürk Çil ile başlanıldı açıkoturuma ilk önce, Avrupa Parlamentosu Milletvekili İsmail Ertuğ programa zamanında yetişememesi sebebiyle gecikmeli katılacaktı. Frankfurt’tan üç saat içerisinde Regensburg’a gelebilmenin şaşkınlığının belirtileri üzerinde görülen Avrupa Milletvekili İsmail Ertuğ‘un, yarım saatlik bir gecikme sonrası gelmesi üzerine salonda büyük bir alkış koptu. Üzerindeki yorgunluğu kısa bir süre içerisinde atan İsmail Ertuğ, yaptığı bilgilendirici, ilginç ve mizahi konuşmayla dinleyicilerin büyük ilgisini çekti. Entellektüel ve tecrübeli kişiliği ile ön plana çıkan Jörg Dehnert de program boyunca yaptığı satirik çıkışları birçok kez salonda gülüşmelere sebep oldu. Dedeleri Osmanlı Sarayına Sultanının saat tamircisi olarak 130 yıl önce gelen medyacı Christian Feiland ise çok iyi bildiği Türkiye’deki toplumsal meseleler ve azınlıklar hakkında tecrübelerinden aktarımlarda bulundu.

Türkiye devletini temsilen gelen T.C. Nürnberg Başkonsolosu Ece Öztürk Çil, Türkiye‘nin AB üyeliğini destekleyici konuşmalarda bulundu. Çil, "Avrupa Türkiye’nin istikametidir" diyerek, Türkiye’nin AB üyeliğinde kararlı olduğunun altını çizdi. AB’nin Türkiye karşıtı politikaları sebebiyle, Türkler’in AB’ye olan güvenin ve ilginin düştüğünü Eurobarometer’in araştırma sonuçlarını aktararak anlatan Çil, buna rağmen AB üyeliği yolundaki reformların Türkler tarafından desteklendiğini belirtti. Christian Feiland da, AB’nin tavırlarından dolayı Türkler’in "AB bir Hıristiyan Kulübü, bizi istemiyorlar" düşüncesinde olduklarını söyledi.

Jörg Dehnert, Türkiye’nin AB üyeliği konusunda "Birbirimize ihtiyacımız var" derken, Türkiye’nin azınlıklara olan tutumunda büyük gelişmelerin sağlandığını, AB’nin de bu konuda Türkiye’yi yardımcı olması gerektiğini vurguladı. AB’nin yanlı tutumunda bulunulduğu Dehnert tarafından da destek bulurken, "Üyelikte asıl problem AB için değil Türkiye için olur" diyerek ilginç bir tez ortaya attı. Bunu, üyelik halinde AB’den ve Arap ülkelerinde Türkiye’ye büyük bir göç akımı olacağı ile açıklayan Dehnert, eğer Federal Almanya Parlamentosu’nda (Bundestag) parti baskısı olmadan oylama olsa Türkiye’nin üyeliğine yüzde 75 civarında bir destek geleceğini söyledi. AB’nin Kıbrıs tutumunu da eleştiren Dehnert, "Küçük bir ülke Kıbrıs’ın birşeyi tek başına bloke etmesi nasıl bir demokrasidir?" şeklindeki sorularıyla, AB’nin de kendisini yenileyerek reforme etmesi gerektiğini söyledi.

Türkiye’nin dış politikasına övgüler yağdıran İsmai Ertuğ, Türkiye’nin global finans krizini de en az hasarla attığını belirtti. Türkiye’nin AKP döneminde özellikle demokrasi, ekonomi ve dış politikada büyük gelişmeler gösterdiğini kaydeden Ertuğ, Türkiye resminin gösterilenden farklı olduğunu söyledi. Türkiye’nin dinamik bir ülke olduğuna dikkat çeken Ertuğ, "İki tarafın da istemesi halinde, Türkiye’nin 5 yılda sadece kağıt üzerinde değil uygulamada da AB’ye hazır bir durumda olacağı" yorumunda bulundu. AB’nin güvenlik konusunda da Türkiye’siz yapamayacağını ifade eden Ertuğ, Türkiye’nin Afrika kıtasında ve Arap ülkelerinde son dönemlerdeki dış politikayla büyük etkileme gücüne sahip olduğundan stratejik önemini arttırdığını söyledi.

Konuşmacılar tarafından, Türkiye’nin eksileri olarak, özellikle dini azınlıklar ve basın hürriyeti konusunda AB standartlarının altında kalındığı görüşü ön plana çıktı.

Fotoğraftakiler (soldan sağa):

- Ece Öztürk Çil, T.C. Nürnberg Başkonsolosu
- Jochen Zellner, Bavyera Avrupa Akademisi
- Jörg Dehnert, Friedrich Naumann Vakfı Türkiye Temsilcisi
- Christian Feiland, Belgesel Filmleri Yapımcısı
- İsmail Ertuğ, Avrupa Birliği Parlamentosu Almanya Milletvekili

25.06.2011

Yeni bir sivil toplum örgütü mü doğuyor?

Şimdi söz çocukların... Foto: Salih Altuner

[Salih Altuner]

 

İsimlerini ilk duyduğumda gayet sempatik gelmişti... ‘‘Gönüllü Anneler’’ diyordu, yeni Türkçe öğretmeni Nurcan Akkaya, ‘‘Neutraubling'de annelerin bu yeni oluşumunu duydunuz mu?’’ ‘‘Hayır’’ dedim... Öyle ya, ilçemiz Neutraubling bize 10 km kadar çook uzakta bulunuyordu, nasıl duymuş olabilirdim ki?

Ama her pazar günü saat 10.00-21.00 arası toplanarak bu ayın 25'inde 23 Nisan'ı organize edecek anneler hummalı bir çalışmayı da çoktan başlatmışlardı bile.

Yaşları 30 ile 40 civarı arasında değişen ve sayıları iki elin parmaklari sayısı kadar anneler... Bolu'lu Dilek Çukur, İzmir'li Nazan Aktaş, Sivas'li Nuray Solak, Iğdır'lı Leyla Buyruk, Trabzon'lu Melahat Kaptan ve Pia Bella Selda...

Televizyonları başında o içi boş dizilerle bir ömür harcamak istemiyorlardı belli ki... Kadın olarak, anne olarak sosyal hayata karışıp topluma bir katkıda bulunma olmalıydı çeşitli yörelerden çeşitli kültür ve sosyal statülerdeki anneleri bir araya getiren…

Şöyle özetliyorlar neden bir araya geldiklerini: Tanışma, kaynaşma, dertleşme, sorunlara çözümler bulma ve yardımlaşma…

Ve şöyle bir sızı geliyor ayrıca bir anneden: ‘‘Çocuklarımız ziyan oldu!’’ Ortak bir dert. Artık zaman aktivite zamanı, bundan tüm anneler hemfikir. İşte tam buna yönelik ilk ciddi çalışma: 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı organizasyonu. 40 kişilik çocuk grubuyla büyük bir organizasyon. Çeşitli müzik ve dans gösterilerinin çocuklar tarafından sergileneceği bir çocuk bayramı havasında geçecek bir program. Çocuklar hiç ilgisiz kalırlar mı? Provolara büyük neşe ve istek içerisinde katılıyorlar. Türkçe öğretmeni Nurcan Hoca da zamanından büyük fedakarlıklarda bulunarak her zaman yardımda hazır bulunuyor.

Çocukları çekme yönünden oyun ve eğlence cazip. Ama iş bununla kalınırsa oyalanmadan, zamansal bir kayıptan da öte geçememiş olunur. Tam bu noktada soruyoruz: ‘‘Okuma günleri düzenlense nasıl olur? Regensburg’un her mahallenin şehir kütüphanesinde çarşamba günleri düzenleniyor zaten!’’ Çocukları henüz küçük yaşlarda uyuşturan televizyon kutusundan uzaklaştırıp, kitapları sevdirmek, kitap okuma alışkanlıklarını kazandırmak. Her şeye açıklar, hemen öneriler sunmaları dikkat çekici…



İki ay önce toplanmaya başlayan ‘‘Gönüllü Anneler’’in iki hafte sonra düzenlenecek 23 Nisan programı sonrası ilk hedefi dernekleşme olacak. Şimdilik prova için toplanıyorlar ama sonrası için bu toplanmalar ilk etapta bu yönde olacakmış. Birşeyler yapmak istedikleri, içlerindeki heyecanlarının dışa vuruşlarından görülüyor. Topluma faydalı olmak ana hedefi var olduğu müddetçe bu heyecan ve motivasyonla büyük işlerin yapılacağı aşikar.

Gönüllü Anneler’i izlemeye devam edeceğiz…

12.04.2011

Regensburg Üniversitesi öğrencileri mi Suudi Prensi'nin gelmesini engelledi?

Öğrenci protestosu Badr bin Suud'un Regensburg gezisini iptal ettirdi. Foto: Salih Altuner

[Salih Altuner]

 

Ucu bucağı görünmeyen 16 milyar Euro'luk mal varlığıyla dünyanın en zengin dördüncü lideri olduğu belirtilen Suudi Arabistan Kralı Abdullah'ın torunu Prens Badr.

Türkiye'de ve doğal güzellikleri olan dünyanın diğer ülkelerinde yaptıkları lüks tatillerle adından sıkça söz ettiren prenslerden sadece biri.

Birinci dereceden torunların aylık olarak 27 bin Euro harçlık aldığı belirtilenlerden.

Hayal edilemeyecek kadar bir lüks yaşantı, tüketim çılgınlığının zirve noktası Arap ülkeleri prenslerinin belirgin özelliklerinden...

Böyle bir Suud Prensi Regensburg'da ne arıyor olabilirdi ki?

Tarih 1 Nisan olarak verilmişti. Regensburg Büyükşehir Belediye Başkanı Hans Schaidinger tarafından Belediye Sarayı'nın Lordlar Kamarası'nda saat 17'de karşılanacaktı Prens Badr bin Suud.

Kimilerine göre şaka olarak görünse de, ve öyle de dursa da, ‘‘1 Nisan Şakası’’ değildi bu.

Neden sonra sabah saatlerinde yarım saat geç geleceği bildirilen Suudi Prensi’nın öğlen saatlerinde gelmeyeceği belirtilmişti.

Peki ne olmuştu?

Dünyanın en büyük petrol üreticisi Kral Abdullah'in torununun karşılanıyor olmasının özel bir durum olduğu herkesin malumuydu. Fakat buradan beklenmedik bir şekilde gazetecilere gönderilen davetiyede şöyle bir not düşülmesi bir ilk olacaktı: ‘‘Fragen zum saudischen Königshaus und zur politischen Lage sind nicht erwünscht!’’

İstenmiyordu 21 yaşındaki genç prense gazetecilerin Kraliyet Ailesi hakkında ve bölgedeki güncel siyasi gelişmeler üzerine soruların sorulması.

Ve kısa bir zamanda dalga gibi yayıldı davet edilen basından istenilen bu sıradışı istek Regensburg‘da. Diktatörlükle, baskıyla yönetilen bir ülkenin prensine resmi karşılama yapılması zaten istenmiyordu. ‘‘Basının susturulmak istenmesi’’ ise bardağı taşıran son damla oldu. Prens için ‘‘basını kısıtlayıcı’’ bu özel muamele de Regensburg’da bir ilk oluyordu zaten.

Alelacele bir gösteri organize edileceği ilan edildi Regensburglu üniversite öğrencileri tarafından. Hem Suudi Prensi hem de Regensburg Belediyesi’ne karşı.

Karşılama töreninin hemen önünde 16.15’de düzenleneceği bildirilen protesto gösterisini duymuş olmasından olmalıydı; ilk önce yarım saat geç başlayacağı bildirilen karşılama beş saat geçmeden tamamen iptal edilmişti.

New York’ta özel bir ünivesitede okuduğu bildirilen prensin, özel eğitmeni bir profesör bayanla son model Mercedes arabasıyla yaptığı Güney Almanya’daki eğitim gezisi programından Regensburg böylece çıkarılmış oldu.

Öncesinde Mercedes’in araba üretimi tesislerini gezdiği bildirilen Prens Badr bin Suud, Regensburg’da hangi iş yerini gezecekti acaba? Prens sadece eğitim amaçlı mı gezi yapıyordu, yoksa yeni bir yatırım için AR-GE (araştırma-geliştirme) yaparak uygun bir yer mi arıyordu kendine?

Bu soruların cevapları şimdilik net olarak belli değil.

Ama Regensburg Belediye Başkanı Hans Schaidinger’in bu randevu iptalinden hiç memnun kalmadığı muhakkak.

Sayıları yirmiyi aşmayan protesto gösterimine katılım çok az ve sessiz oldu ama, etkisi bir Suudi Prensini kente getirmeyecek kadar da büyüktü…

02.04.2011

Avrupa Bakanı’nın çalışma grubunda göze batan bir Türk: Bora Ataman

Bora Ataman CSU Regensburg‘un ilk entegrasyon sorumlusu o mu olacak? Foto: Salih Altuner

 

[Salih Altuner]


Almanya’nın en güçlü eyaleti Bavyera’nın CSU’lu Avrupa Bakanı Emilia Müller’in 8 kişilik dar dairedeki çalışma grubuna giren Türk asıllı Bora Ataman, kısa zamanda partisi Hıristiyan Sosyal Birliği‘nin (CSU) gözdesi olma yolunda hızla ilerlemesi şaşkınlık yarattı. Almanya’nın en muhafazakar partisi olarak bilinen ve sadece Bavyera Eyaleti’nde faaliyet gösteren iktidar partisi CSU’ya yakın bir zamanda üye olan Bora Ataman‘ın ismi partisinde başka önemli görevler için de geçiyor. İlk olarak, Bavyera Eyaleti’nde müsteşarlık yapan Markus Sackmann ve Bavyera Eyaleti Milletvekili Dr. Franz Rieger’in tavsiyesi üzerine Avrupa Bakanı’nın yöneteceği çalışma grubunun 50 kişilik aday listesine girerek dikkatleri üzerine çeken Bora Ataman, geçtiğimiz yıl Cham kentinde 22 üst düzey partili arasında yapılan seçimde önemli isimler arasından sıyrılıp en çok oyu alan sekiz kişi arasında bulunarak Avrupa Bakanı Emilia Müller’in çalışma grubuna girmeyi başarmıştı. Avrupa Bakanı’nın üreteceği politikalarda böylelikle aktif rol oynayacak olan Bora Ataman’ın kısa zamanda Bavyera"nin muhafazakar bir partisinde bu derece öne çıkması Türkler arasında da şaşkınlık yaratacağa benziyor.

‘‘Amaç, toplumu hizaya getirmek’’

Özellikle kilise, gençler, yabancılar üzerine konu başlıkların masaya yatırıldığı çalışma grubunda toplanan bilgiler ve görüşler rapor halinde eyalet başkenti Münih’te Bavyera Eyaleti Başbakanı Horst Seehofer’e sunuluyor. Başbakan Seehofer ve Avrupa Bakanı Müller, çalışma grubunda ele alınan tartışma konularını değerlendirip Brüksel’de Avrupa Parlamentosu’na yönlendiriyor. Çalışma grubu için ‘‘Avrupa Bakanı’na bilgi aktarıyoruz’’ diyen Bora Ataman, ‘‘bilgiler sonrasında Münih’te ve Brüksel’de değerlendiriliyor’’ şeklinde konuşuyor. Avrupa Bakanı‘nın çalışma grubunun amacı için, ‘‘Hıristiyan kültürünü sert de olsa yabancı kültürde olan insanlara benimsetilmesinin isteniliyor’’ ifadesini kullanan Bora Ataman, çalışma grubunda -Türkler’in Hıristiyan kültürüne uymadığı- ifade edilip, özellikle Türkler’in entegrasyonu konusunda çalışmaların yapıldığını bildiriyor.

Ağustos ayında partisinin entegrasyon sorumlusu olacak

Bavyera Eyaleti’nde hükümetçe yönetilen toplumu analiz edici ilk çalışma grubunda bulunduğunu ifade eden Bora Ataman, Ağustos ayında da başkenti Regensburg olan Oberpfalz Bölgesi’nde partisi CSU’nun entegrasyon sorumlusu (Integrationsbeauftragter) olması için öne çıkan tek adayı olduğu bilgisini de ayrıca veriyor. Bavyera Eyaleti’nin bir bölgesinde CSU’nun ilk defa bir entegrasyon sözcüsünü çıkartacağını belirten Bora Ataman, bunu Regensburg Bölgesi’nin önemine de bağlıyor. Avrupa Birliği’nin genişlemesinden sonra Regensburg’un jeostratejik öneminin geliştiğini söyleyen Ataman, Papalık makamına da Regensburg’dan bir din adamının gelmesiyle bu kentin önemini arttırdığını ifade ediyor. Ataman, bunun ifadesi için de Emilia Müller‘in ‘‘Almanya’nın kalbi Bavyera, Bavyera’nın kalbi de Oberpfalz’’ sözlerini kullanıyor. Bir Türk olarak muhafazakar bir partide hızla ilerlemesini görev almadan kaçmamasını bağlayan Bora Ataman’ın hala Regensburg’da yaşayan Papa 16. Benedikt’in abisi meşhur katolik din adamı Georg Ratzinger ile de yakın ilişkileri olduğu ifade ediliyor.

20.03.2011 

Regensburg'un güvenliği Türk kızlarına emanet

Regensburg-Dresden maçının stad güvenliğini Türk kızları sağladı. Foto: Salih Altuner

[Salih Altuner]


"Burası 'Küçük İstanbul' olmuş!" Günler öncesi hazırlıkların yapıldığı Dresden maçında Regensburg Jahn Stadyumu girişinde dazlakların arasında güvenlik aramaları yapan 18 yaşındaki iki Türk kızının duydukları en masum tepki böyleydi.

Çok korkulan Dresden taraftarları için günler öncesi özel önlemler alınmıştı. Dresden'den trenle gelenler için şişe ve kutu içecekler bile yasaklanmış, Regensburg Emniyeti yanında civar illerden de çok sayıda takviye güçleri bu maç için seferber olmuştu.

2008 ve 2009 yılının olayları hafızalarda tüm canlılığıyla koruyordu belli ki. Regensburg maçı için 2500 ‘taraftar’ ile nasıl baş edilecekti acaba? Bahar havasının esintisiyle tüm güzelliğini gösteren Regensburg kentinde karanlık kara bulutlar geliyordu şimdi. Olağanüstü hal günler öncesinden zaten ilan edilmişti.

Alarmın en üst düzeye getirildiği böylesine bir durum.

Başka bir soru: Kentte emniyet güçlerinin aldığı özel önlemleri stadyumda kim sağlayacaktı? Birçok polisin güvenlik için stadyumda hazır bulunduğu maçta, dazlakların da gözünden kaçmadığı Türkler kendini belirgin bir şekilde gösteriyordu.

Daha çok Dresdenli ‘taraftarlar’ın kapı girişinde görevliydi Türkler. 3’ü kız olmak üzeri sayıları 10’ları aşan.

Ama iki Türk kızı vardı ki, özellikle onlar olacaktı dikkat çeken.


AYŞE VE CANAN: BİZİ GÖRENLER ŞAŞIRIYORLAR

Kick Boks hocası olan babası Fikret Erdoğan’ın uzun yıllar özel güvenlikçi olarak görev almasından etkilenen Augsburg'un Mering kasabasında yaşayan Erzincanlı Canan, yakın arkadaşı Elazığlı Ayşe ile 18 yaşlarına girdikten sonra kızlar için yaygın olmayan bu mesleği yapmaya karar verirler.

Annelerin başta karşı çıktıkları güvenlikçilik, Fikret Erdoğan’ın da yakınlarında olması sebebiyle, sonrasında kabul görüyor. Stadyumların güvenliğini sağlayan Türk kızları kötü tecrübe yaşamamış da değiller; ‘‘Bazen sarhoşlar üzerimize geliyorlar’’ sözleriyle dile getiriyorlar bu durumu. En büyük problem sarhoşlarla oluyor, diyor Ayşe ve Canan fikir birliği içerisinde.

Genç yaşta kızların görev almadığı bu tür işlerde kendilerini görenlerin şaşkınlıkla baktıklarını söyleyen Ayşe ve Canan, sadece bayanları kontrol ediyorlar. Yaşadıkları tecrübelerden de ‘‘Kadınlardan daha çok parfüm, erkeklerden de bıçak çıkıyor. Bunlar stadyuma sokulmayıp atılıyorlar’’ sonucunu çıkarıyorlar.


‘‘DRESDEN MAÇI İÇİN BABAM ‘GELME’ DEDİ’’
 
Emniyet kırmızı alarm verdi.. Foto: Salih Altuner

Almanya’nın en taşkın taraftarlarına sahip Dresden’in maçı için istemez başta babalar kızlarının gelmelerini. Ama kızlardaki istek ve kararlılık üzerine Regensburg’a zor bir görev için hazır bulunulacaktır.

‘‘Dresdenli fanatik taraftarlar, ırkçı dazlaklar; bir Türk kızı olarak hiç mi korkunuz yok?’’ sorusuna ‘‘Biraz korku oluyor’’ diye cevap veriyorlar. Ama yaptıkları işi de seviyorlar, ve ayrıca güvenecekleri yakınları da var yanlarında. Nazilere karşı güvenlik görevlisi olmanın da ayrı bir cazibesi var tabii. Arkadaş ortamına döndüklerinde anlatacakları çok şeyleri olacaktı muhakkak. Belki de cesaretlerinden dolayı bir kahraman olarak karşılanacaklardı. Neticede birçok kızın cesaret edemeyeceği ‘cool’ bir görevdi onlarınki.


REGENSBURG’DA KORKULAN OLMADI: SADECE ALTI TUTUKLAMA

‘Alkollü taraftar’ probleminin dikkat çekildiği emniyet raporunda, Regensburg’a gelen Dresdenli taraftarların sadece 250’sinin ulaşım olarak trenleri kullandıklarını bildirildi. Şehir kentinde karpuz çalarken yakalanmak, emniyete hakaret, yabancı düşmanı parolarının kullanılması gibi sebeplerden dolayı 6 kişinin tutuklandığı emniyetin kayıtlarına geçti. Yoğun güvenlik önlemleri yanısıra Dynamo Dresden’in de SSV Jahn Regensburg’u 1-0 yenmesi sebebiyle korkulan büyük olayların yaşanmamış olmaması Regensburg- Dresden maçınının az olaylı geçmesine sebep oldu.

Dresden "taraftarları".. Foto: Salih Altuner

MAÇIN BİTİMİNE 5 DAKİKA ÖNCE STADYUMDAN İLGİNÇ ANONS

Dışarıdan gelen rakip takım taraftarlarının maç sonrası kent merkezine inerek esnafının daha çok ciro yapması istenmesi dünkü taraftarlar için hiç de geçerli değildi. Stadyum konuşmacısının maçın bitimine 5 dakika kala Dresden’e en yakın zamanda giden tren saatlerini vermesi ‘Haydi şimdi hemen geldiğiniz yere, evlerinize’ der gibiydi. Şehirde oyalanması pek istenmeyen Dresden taraftarlarından küçük bir kısmının sarhoş bir vaziyette şehirde dolaşarak sağa sola laf atmaları ise kent sakinlerinin de tepkilerine sebep olduğu görüldü.

 
13.03.2011

Ayşe Yalçınkaya, DİTİB Regensburg'un 32 yıllık tarihinde ilk bayan yöneticisi

Sekiz torunlu Ayşe teyze, DİTİB Regensburg'da tarih yazdı... Foto: Salih Altuner

 

[Salih Altuner]

Pazar günü Regensburg'un diyanet camisinde yapılan yönetim kurulu seçimi bu denli bir sürprize tanıklık edeceğini hiç kimse aklindan geçirememişti bile.

167'si aktif olmak üzere 228 cemaate sahip Regensburg Diyanet, bölgede Türkler'in kurduğu en büyük dernek olma özelliğini taşıyor.

İki yıllık bir aradan sonra geçtiğimiz pazar günü yapılan olağan seçimde oy öncesi birinci katta bulunan erkek cemaat arasında hararetli tartışmalar yapılırken, ikinci katta bulunan kadın cemaat de kendi adaylarını çıkarma hazırlıkları içerisinde olmalıydı.

Divan Başkanlığı'nın seçimi ile başlayan hararetli tartışmalar, yeni tüzüğün oylanması ile devam etmiş, ve en sonunda aidat miktarı tartışmasına dönüşmüştü.

Bölgede Türkler'in kurduğu en büyük derneğin erkek üyeleri tarafından yürütülen divan heyeti niye komşu cami dernekleri hocalarından oluşuyor, 10 Euro'luk üyelik aidati çok, 5 Euro olsun gibi incir cekirdeğini doldurmayan anlamsız tartışmalar yapılıyordu.

Cami derneği üye ve ilgi kaybediyor, onca üyesine rağmen hareketlilik pek de istenilen düzeyde değildi. Derneğin düzenli olarak katıldığı diyalog toplantılarının halka dönük hiç bir yansıması yoktu zaten. Sadece protokol düzeyinde kalan buluşmalar da bazen anlamsız kalabiliyordu. Artık halka dönük dişe dokunur birşeyler yapmanın, hizmetin zamanı çoktan gelmişti bile.

İşte böyle bir zamanda iyi bir fırsat olabilirdi kan değişikliği. Yeni bir anlayış, yeni bir rüzgar getirebilir miydi acaba yönetimdeki olası bir değişim?


YÖNETİMDE SÜRPRİZ İSİMLER VAR

Ve adaylar arandı yeni yönetim için. Seçimin yapılabilmesi için 7 kişilik yönetim kuruluna en az 10 adayın bulunması gerekiyordu. Başlangıçta zorlanma oldu listenin tamamlanması konusunda. Neden sonra üst kattan bir teyze inecekti. Kapı açıldı. 8 torun sahibi Ayse teyzeydi kapıdan beliren. “Benim ismimi de yazın; ben de adayım yönetime” diyordu kendinden emin gür sesiyle.

Birçok kişi şaşkınlıkla bakıştılar. Nasıl şaşırmasınlar ki, 1978 yılından beri ilk defa tanıklık ediliyordu Regensburg Diyanet’te bir bayanın yönetime aday olması. Beklenmedik bir gelişmeydi bu.

Seçimler başladı. Sürpriz başka bir sürprizi doğurdu. 11 kişiden en çok oy alan 7 kişi arasına girerek yönetime adını yazdıracaktı aldığı 45 oyla Ayşe teyze. Erkek cemaat de seçmişti kendisini.

DİTİB Regensburg’un Başkanı Temel Sezer,“İyi oldu bir bayanın aday olması. Keşke bir tane daha olsaydı” yorumunda bulunurken, kentin önemli iş adamlarından Ercüment Baysal da memnun olanlar arasında olacaktı bu tarihi durumdan.

Ayşe teyze dışında, sürpriz olarak bölgenin önde gelen iki Türk iş adamının da adaylığı vardı. Nakliye şirketi ‘Baysallar’dan Ercüment Baysal ve ‘Nayır Supermarkt’tan Ahmet Nayır da en çok oyu alan 7 adaylar arasına girerek seçildiler.


CAMİ BAŞKANLIĞINA DA SÜRPRİZ İSİM: İŞ ADAMI ERCÜMENT BAYSAL

DİTİB Regensburg’un paar günü seçtiği yedi kişilik yeni yönetim çarşamba günü biraraya gelerek aralarında görev dağılımı yaptılar.

Hayırsever kişiliği ile tanınan zengin iş adamı Ercüment Baysal, cami derneğinin başına getirilmesi kararlaştırıldı.

İkinci başkanlığa Mehmet Kurt getirilirken, sekreterlikte Mustafa Miran ve muhasebede de Temel Sezer karar kılındı. Cami derneği yönetiminin diğer üyeleri ise Ahmet Nayır, Ayşe Yalçınkaya ve Şevket Sönmez oldular.

DİTİB Regensburg’un seçtiği yönetim kurulu, DİTİB Genel Merkezi’nin ve sonrasında da noterliğin onaylamasıyla birlikte resmiyet kazanacak.


AYŞE TEYZE: ERKEKLERDEN HİÇ ÇEKİNMEM, DÜŞÜNDÜĞÜMÜ SÖYLERİM

Caminin yeni yönetiminin en renkli ve sürpriz ismi 63 yaşındaki 8 torun sahibi Ayşe teyze. 26 yaşında Samsun’dan Almanya’ya gelen Ayşe teyze, birinci nesil birçok Türk kadını gibi Siemens’den emekli.

Kendisinin atılganlığından etkilenen hastanede doktorları ve terapistleri neden dernek kurup yönetmediklerini sormuşlar zamanında kendisine; ‘‘Terapi için gittiğim kurda bu yönde hep tavsiyeler alıyordum.’’ diyor, gerekeni yaptım dercesine.

Seçimden bir gün öncesi eşi Hüseyin amcaya şakayla karışık söylemiş aday olacağını ilk kez Ayşe teyze. ‘‘Bana ‘olamazsın’ dercesine şöyle bir baktı. Camide adaylığımı açıkladıktan sonra da kafamı keseceğimin işaretini yaptı. Ben de aynı karşılığı verdim. Biz evde de bu tür şakalar yaparız.’’

Caminin uzun yıllardan beri üyesi olan Ayşe teyze, caminin bakımı ve temizliğiyle de yakından ilgilenmiş. Erkek cemaat tarafından Muhtar lakabını alması da caminin işlerine karışmasıyla olmuş böylece.

Heyecanı, harareti ve ayrıca mücadelesiyle tanınıyor Ayşe teyze. Bir ay içinde (2005 yılı) Kur’an’ı öğrenip hatim (Hatim=Kur’an’ı baştan sona okumak) edecek kadar kararlı ve azimli.

‘‘Allah rızası için’’ dediği caminin temizlikçiliğinden yönetime uzanan bir süreç. ‘‘Temizlikçi lazımdı’’ o zamanlar. Şimdi de cami yöneticisi. Ayşe teyze için hizmette sınır yok; temizlikçilikten yöneticiliğe her alanı kapsıyor.

03.03.2011

Beklenen "yüzyılın seli" gelmedi, aileler çocuklarıyla Tuna nehrine akın ettiler

Felaketin eşiğinden dönen Regensburg'da gün batımı mükemmel görsellik... Foto: Salih Altuner

 

[Salih Altuner]

 

Toplam 570 kişi seferber oldu, 25 bin kum torbaları dağıtıldı, kıyı boyunca km'lerce alüminyum setler kuruldu...

 

Büyük bir felaket senaryosu... Yüzyılın seli mi gelecekti acaba? Söylenti çikmisti bir kere. Hazırlıklar da ona göre yapılmıştı. Ve bir seferberlikti ilan edilen, büyük.

 

İlk sınav olacaktı Regensburg için üç yıl önce alınan alüminyum setler. Tuna nehrinin o hızlı akıntısının oluşturduğu basınca dayanabilecek miydi acaba?

 

Ya bir de su seviyesinin yüksekliği 6.6m'yi aşarsa? O zaman setlerin de pek bir anlamı kalmayacaktı. Ya da, 7m yüksekliğe erişse... Herşey mümkündü... Kentin sokaklarına taşacaktı o azgın Tuna'nın suları...

 

Neyse ki korkulan olmadı. Saat 12 sularında basın mensuplarının karşisına geçen Regensburg Büyükşehir Belediye Başkanı Hans Schaidinger şöyle bir giriş yapacaktı: "Sansasyonel bekleyen gazeteciler için kötü bir haberim olacak. Nehirin su seviyesi beklenilenden yavaş artıyor, felaket gelmeyecek."

 

Schaidinger, ilk defa kullanılan alüminyum setlerden memnuniyetini dile getirdi. Başkanlığını yürüttüğü Kriz Masası'nın çesitli kurumlarla koordineli çalisarak şehirde hiçbir aksaklığa meydan vermemiş olmasının gururu vardı Belediye Başkanının. Organizasyon konusunda uzun yılların birikimini tüm tecrübesiyle konuşturmuştu.

 

Alman ulusal düzeyde yayın yapan yazılı ve görsel basının büyük ilgi gösterdiği, birçok meraklı insanların kameralarını alarak görüntü çekmek istediği heyecanlı bir gündü bugün.

 

Bahar havasının kendisinin güzelliklerini de göstermesiyle harika bir cumartesi günü yaşattı Regensburg'da herkese. Özellikle de yeni birşeyleri keşfetmenin o doyumsuz tadını alan çocuklardi en çok neşelenen.

 

Ve güneş batımı... Regensburg'un romantizmini öyle bir gösterdi ki... Şiir gibiydi... Büyük bir ressam tarafından çizilmis kusursuz güzellikte bir tabloydu görünen...

16.01.2011 

AB'nin 76 bin Euro'luk eğitim projesinde dizboyu rezalet: ÖĞRENCİLERİ ECKERT OKULU DEĞİL SOKAKLAR EĞİTİYOR

[Salih Altuner]

 

Herşey ne de güzel söylenmişti... Slovenya'ya gideceksiniz, orada kaynak eğitimi göreceksiniz, elinizde sertifikayla döndüğünüzde iş yeriniz hazır olacak! Gezip eğlenecek, medeniyet görecek, ufkunuz açılarak döneceksiniz! Böyle söylüyordu hocaları. İnanmıştı öğrenciler de buna gönülden. Ebeveyler de büyük fedakarlıklar göstererek her öğrenci için istenilen 1000 Euro tutarındaki meblağı krediler çekerek teslim ettiler çocuklarını. Tam 24 öğrenciydiler bu uğurda yola koyulan. Toz-pembe hayaller içinde, üç ay sonra ellerinde döndükleri sertifakalarla artık iş onlar için hazır olarak bekleyecekti ya, lafı mı olur, feda olsun! Ama çok sürmedi bütün o kurulan hayaller, sevinçler...

 

İlk aksilik Slovenya ile ilgili olacaktı. Bir rota değisikliğine karar verildi, projeden kayma yapılarak. Sonradan farketmişler Slovenya'nın pahalı oluşunu. Sonrasında son yılların gözde turizm kentlerinden, otellerin doluluk oranını katlayarak arttıran Regensburg'un ucuzluğu (!) gelir akıllara... Kararlar verilmişti; refah seviyesi ilk planlanan yerden kat ve kat üstün Regensburg'a gidilecektir. Bu ani manevra kararı her nereden ve nasıl geldiyse problem yumağı her geçen zaman katlanarak büyümenin başlangıcı olacaktı... Türkiye'de başlayan hocaların organizasyon konusundaki ufuk darlıkları, Regensburg'da bu işlere bakan ilgili ajansın da yanlışları eklenince bir cehennem hayatının önü açılmıştı artık...

 

Bir insanın en temel ihtiyaçları nelerdir, diye sorulacak olsa, ilk cevabimiz YİYECEK ve BARINMA olur. Bu ihtiyaçlar giderilmezse, işte orada halk dilinde SEFİLLİK dediğimiz bir durum ortaya çıkar. Bir de bunun yanına BAŞIBOŞSUZLUK ekleyin. Yaşları çoğunun 16 olan ögrenciler, memleketlerinden en az 3000 km uzakta bir yerde ilk yurtdışı tecrübesini yaşıyorlar. Dilini, kültürünü hiç bilmediği yerde. İhtiyaç listesi tüm bunlar göz önünde bulundurulduğunda oldukça kabarık. Giderilmeyen ihtiyaçlar var, ama daha kötüsü hayal kırıklıkları da. 15 öğrencinin bir odada kalmaları, az bir harçlıkla günü çıkarma mecburiyetleri, başlarında bir büyüğün olmaması bir yana, 9 Temmuz'dan beri altı hafta geçmiş eğitim adına elde dokunulur hiçbir şey yok. Bunun ızdırabını öğretmenler çekmişler mi bilinmez, ama öğrenciler için hiçbir şey yapılmadığı da bu uzun zaman içerisinde gün gibi ortada. Tamamen ilgisizler. Bu çocukları Regensburg'a yönlendiren ajans ne yapıyor peki? Regensburg'u iyi bilen, yaptıkları talihsiz organizasyon ile 16 bin Euro elde ettiği söylenen ajans? Herşey ticaret mi? Ya da, ben paramı aldım, buna bakarım... Öyle mi? Sen sahip çıkmazsan bu çocuklara sokaklar sahip çıkar! Öyle de oldu...

 

Sabahtan akşama kadar hedefsiz, boş gezen öğrenciler... Akşamları Tuna nehri sahilinde elindeki bira şişeleriyle alem yapan öğrenciler... Markette çaldıkları çikolata ve çorapla karakolluk olan öğrenciler... Alkol komasına yatan 16'lik öğrenci... Eğitim için gelmemişler miydi? Görgü, medeniyet görmek için gelmemişler miydi? Ellerine verilen az bir para ile mağdur edildiler oysa... Başıboş bırakılarak sokakların oldular. Ne eğitim aldılar, ne ufukları açıldı, ne görgü edindiler... Kötü alışkanlıklar edindiler... Her alanda kaybettiler; eğitimde, maddiyatta, maneviyatta... Bu mudur ki Milli Eğitim'in gayesi?

 

Leonardo Da Vinci Projesi'nin gayesi neydi sahi? Ayrılan 76 bin Euro ne içindi? Aileler neden göndermişlerdi çocuklarını onca zorluklara rağmen? Öğrenciler ne için gelmişlerdi, hedefleri neydi? Hedefler, hayaller yıkılmış öğrencilerin. Sertifika hayali hepsinin içinde bir ukde olarak kalmış... Herkes aynı şeyi söylüyor: Sertifikamı almadan gitmem! Sayın Hocalar, sayın Organizatörler... Ne yapıldı koca bir altı hafta boyunca eğitim adına, öğrencilerin ufkunu açmak, onları geliştirmek adına? Nasıl değerlendirdiniz koca bir altı haftayı? Hocalar... Öğrenciler nasıl vakitlerini geçirdiler gün boyu haberiniz var mı? Organizatörler... 16 bin Euro'luk kazanç hangi hizmetin bedeliydi??? "Hiç bir şey yapmadık şimdiye kadar" dediler öğrenciler hep bir ağızdan. İki defa günü birlik bir gezi, gerisi boş. Nerede vaad edilenler? Altı hafta boyunca çayıra salar gibi terkedildiler... Kaldı geriye altı hafta. Bari şimdi bir proje... Kaynak kursu, sonunda da bir sertifika... Göstermelik birkaç programla durum idare edilmeye çalışılmaz. Birçok sorular cevap bekliyor. Eğer biraz olsun duygu ve vicdan kalmış ise, YAPIN ARTIK BİRŞEYLER!

23.08.2010

Regensburg Haber

(0049) 176 24141743

presse@regensburg-haber.com

Salih Altuner (Chefredakteur)

 

 

TRT Deutsch

Regensburg Haber

Regensburg Haber - 45.pdf
PDF-Dokument [6.3 MB]
Regensburg Haber - 44.pdf
PDF-Dokument [6.2 MB]
Regensburg Haber 43.pdf
PDF-Dokument [6.4 MB]
Regensburg Haber - 42.pdf
PDF-Dokument [7.0 MB]
Regensburg Haber - 41.pdf
PDF-Dokument [64.6 MB]
Regensburg Haber - 40.pdf
PDF-Dokument [9.3 MB]
Regensburg Haber - 39.pdf
PDF-Dokument [7.9 MB]
Regensburg Haber - 38.pdf
PDF-Dokument [7.6 MB]
Regensburg Haber - 37.pdf
PDF-Dokument [34.4 MB]
Regensburg Haber - 36.pdf
PDF-Dokument [12.1 MB]
Regensburg Haber - 35.pdf
PDF-Dokument [13.7 MB]
Regensburg Haber - 34.pdf
PDF-Dokument [34.5 MB]
Regensburg Haber - 33.pdf
PDF-Dokument [41.9 MB]
Regensburg Haber - 32.pdf
PDF-Dokument [37.0 MB]
Regensburg Haber - 31.pdf
PDF-Dokument [54.1 MB]
Regensburg Haber - 30.pdf
PDF-Dokument [32.8 MB]
Regensburg Haber - 29.pdf
PDF-Dokument [51.2 MB]
Regensburg Haber - 28.pdf
PDF-Dokument [53.7 MB]
Regensburg Haber - 27.pdf
PDF-Dokument [47.1 MB]
Regensburg Haber - 26.pdf
PDF-Dokument [37.5 MB]
Regensburg Haber - 25.pdf
PDF-Dokument [37.3 MB]
Regensburg Haber - 24.pdf
PDF-Dokument [34.5 MB]
Regensburg Haber - 23.pdf
PDF-Dokument [55.9 MB]
Regensburg Haber - 22.pdf
PDF-Dokument [40.9 MB]
Regensburg Haber - 21.pdf
PDF-Dokument [56.3 MB]
Regensburg Haber - 20.pdf
PDF-Dokument [62.1 MB]
Regensburg Haber - 19.pdf
PDF-Dokument [54.0 MB]
Regensburg Haber - 18.pdf
PDF-Dokument [83.4 MB]
Regensburg Haber - 17.pdf
PDF-Dokument [9.6 MB]
Regensburg Haber - 16.pdf
PDF-Dokument [39.2 MB]
Regensburg Haber - 15.pdf
PDF-Dokument [36.9 MB]
Regensburg Haber - 14.pdf
PDF-Dokument [41.3 MB]
Regensburg Haber - 13.pdf
PDF-Dokument [37.4 MB]
Regensburg Haber - 12.pdf
PDF-Dokument [37.6 MB]
Regensburg Haber - 11.pdf
PDF-Dokument [32.8 MB]
Regensburg Haber - 10.pdf
PDF-Dokument [58.4 MB]
Regensburg Haber - 03.2015.pdf
PDF-Dokument [39.9 MB]
Regensburg Haber - 12.2014.pdf
PDF-Dokument [39.1 MB]
Regensburg Haber - 09.14.pdf
PDF-Dokument [29.9 MB]
Regensburg Haber - 03.2014.pdf
PDF-Dokument [26.2 MB]
Regensburg Haber - 12.2013.pdf
PDF-Dokument [26.7 MB]
Regensburg Haber - 09.2013.pdf
PDF-Dokument [34.1 MB]
Regensburg Haber - 06.2013.pdf
PDF-Dokument [19.7 MB]
Regensburg Haber - 12.2012.pdf
PDF-Dokument [32.0 MB]
Druckversion | Sitemap
© Regensburg Haber